28 december 2016

"Van Scheveningen naar Den Haag fietsen, dat gaan we morgen doen".

Vroeg op en, eerlijk gezegd, al een beetje spijt tijdens het fietsen opladen.

Mistig!! Je zag op sommige plaatsen geen hand voor ogen.

Niet zeuren. Hoedje op en gaan, trekt wel weg.

Op de radio hoorden we dat alle vluchten vertraging oplopen vanwege de mist en dat dit waarschijnlijk wel heel de dag aan zou houden... trekt niet weg dus...

Bij de visafslag de auto geparkeerd. Dan staat hij alvast maar vlakbij Simonis.

Vast staat dat we daar een visje gaan eten voordat we naar huis gaan.

Liefde voor vis.

Dat hebben ze bij Simonis, het familiebedrijf dat al vier generaties bezeten is van vis. Begonnen als Palingrokerij en nu meerdere vis (speciaal) zaken heeft.

"Vis moet betaalbaar, snel te maken en lekker zijn" is hun devies.

Al fietsend zag ik, glurend vanonder mijn hoedje, mannetjes druk pallets stapelen voor de Scheveningse vuurstapel. Zij tekende zich al als grauwe schimmen op het strand. Zalige troost dat zij ook hun ding doen en zich niet af laten schrikken door dit weer waar je stiekem kliedernat van wordt. Beter maar recht voor me uit kijken, er kan zomaar iets opdoemen in die nevel. Het is verder verlaten en saai op de boulevard.

Half uurtje fietsen naar Espresso Perfetto in de Prinsesstraat voor heerlijke cappuccino met een versgebakken cocos macaron met pure chocola. Even lekker opwarmen, het is gemeen koud.

Hans had nog wat te vragen over zijn hobby als Barista. De eigenaar, die wij kennen omdat we ons koffiezetapparaat bij hem gekocht hebben was een beetje voorzichtig met zijn antwoorden. "Ken je ons niet meer?" vroegen we. "jullie lijken op een stel uit Bergen op Zoom" zei hij uiteindelijk. "Maar daar wonen wij ook" zeiden wij. "Maar jullie zijn op de fiets" zei hij ongelovig. "Ha..ha..vanuit Scheveningen ja.

De koffiezetapparatenmonteur werd erbij geroepen om ons de snelste weg te wijzen naar de Binckhorstlaan waar cursussen latte art gegeven worden. Doen we ander keertje.

Ondertussen was er nog een koffieleuter aangeschoven. Heel vanzelfsprekend heb je het dan samen over.... koffie. De monteur vertelde trots dat hij een 30 jaar oude machine aan het restaureren is. "Als je die wilt hebben moet je snel je naam op een lijst zetten" zei hij tegen de koffieleuter die verschrikt zei "uh, ik ben helemaal niet op zoek naar een koffiemachine" en er als een haas vandoor ging.

Ons praatte hij koffie aan die verder nergens te koop was en (volgens hem) het summum van lekker was. Het kwam er eigenlijk op neer dat je jezelf gerust een sukkel kunt noemen als je niet snel je fietstassen volpropt met deze fantastische koffie á €32.00 euro per pak. Hij had Hans al snel in de ja knik stemming. We verlieten de zaak met een blikje van dat pure goud om eerst maar eens te proberen thuis.

Blij dat we op tijd ons gezonde verstand terug gevonden hadden gingen we onze fiets stallen in de bewaakte, gratis, fietsenstalling in hartje Den Haag.

Een paar mooie winkels in en uit gelopen. Wat wordt er al flink afgeprijsd. Omdat winkelen niet écht Hans zijn hobby is, komt hij met Restaurant Soeboer op de proppen. Hier heeft hij altijd al eens willen eten. Lunch????

Het Indonesisch Restaurant Soeboer is al bijna 60 jaar een begrip voor de liefhebber van de Javaanse keuken. De smaak en de originaliteit hebben ze al de jaren weten te behouden. Sinds 1958 is restaurant Soeboer gevestigd in Den Haag. Het restaurant is toen begonnen als een pasar makuh (eethuisje) & toko in de Koningstraat. En in de jaren 70 is het restaurant verhuisd naar de Brouwersgracht. Het restaurant staat vanaf het begin bekend om zijn Javaanse gerechten die liefdevol voor u worden bereid.

Achter de routeplanner aan naar de Brouwersgracht dan maar. "Met een natte vinger te verleiden" noemen ze dat toch?

Na een dik kwartier lopen stonden we daar voor de 'gesloten' deur. "Open vanaf 16.00 uur" grrr..

Opeens heb je dan honger en wil je gewoon eten.

"We gaan op avontuur, nemen het eerste restaurantje dat we tegenkomen" stelde ik voor. "Goed?"

"Deal!" zei Hans.

Eerste straat rechts, in de Boekhorststraat stonden we voor New Meyva, een Surinaams restaurant. Dit gaat onze vuurdoop worden.

Het treft....

"Beste Roti-kip speciaal ever" volgens de échte Surinaamse die onthaald werd alsof ze familie was.

Een goeie raad...

Aardige Surinamer komt ons eten brengen. De gele sambal is running heet. Hij verklapt het recept wel, maar daar kan ik niets mee. Het wordt hier in hoeveelheden van 30 kilo gemaakt van Madame Jeanette pepertjes, uien, knoflook, limoen, suiker enz. Een kwestie van (voorzichtig) proeven.

"Waar komen jullie vandaan" vraagt hij vriendelijk, "uit Bergen op zoom, daar woont mijn zus". Hij noemt het adres en spoort ons aan eens bij haar binnen te lopen. Toen wij hem nogal raar aankeken zei hij "dat vindt ze leuk hoor, zeg je gewoon dat je bij haar broer gegeten hebt"

Iedereen haalt gewoon zelf zijn blikje uit de koelkast, wat een heerlijk decorum. Opa vouwt het bestek in servetjes en kinderen lopen in en uit.

Een aanrader voor iedereen die van Surinaams eten houdt.

Het was al over drieën toen we buiten stapten.

Nog een paar uurtjes en dan is het donker. We wéten allebei dat we het visje van Simonis moeten laten schieten na die volledige maaltijd met kousenband.

Nog heerlijk gewinkeld en een wijntje op terras 't Gouden Hooft.

In het donker op weg naar de auto in Scheveningen.

De weg was versperd voor auto's. Wij mochten doorrijden, dankzij ons fietsplan. Zo kwamen we, bij het Vredespaleis, terecht in een Joods feest. We stapten af om naar de muziek te luisteren.

Een man stak de weg over gestoken om ons een warme kobalt blauwe sjaal om te knopen. Dubbel warm werd de das toen we hoorden dat juist vandaag de grootste kandelaar ter wereld aangestoken wordt ter ere van Chanoeka.

Chanoeka bij Vredespaleis Den Haag

Een enorme Chanoeka kandelaar, genaamd 'Chanoekia' werd woensdagavond aangestoken voor het Vredespaleis in Den Haag. Woensdag is de vijfde dag van het acht dagen durende Joodse lichtfeest waarbij de Chanoekia iedere dag wordt aangestoken.

Oud Tweede Kamervoorzitter Gerdi Verbeet heeft in een hoogwerker het 1e licht aangestoken. Met het aansteken van het licht bij het Vredespaleis wordt de boodschap van Chanoeka, de overwinning van licht over duisternis, recht over macht en vrijheid over onderdrukking overgebracht.

Volgens de organisatie is het de grootste Chanoekia van Europa. Elk jaar bouwt de NIG (Nederlands Israëlitische Gemeente Den Haag) een reuze-chanoekia in het Atrium van het Haagse stadhuis, om zo het bijzondere licht te kunnen delen met heel Den Haag.

Wij waren erbij!