19 mei

Regen bij vertrek.

Ontbijt was super, heerlijke knapperig brood en mandarijnen marmelade met hele stukjes mandarijn er in.

We meldden even dat er op onze kamer geen badproducten waren. ‘Klopt’ zij het meisje, ‘wij verstekken alleen een stukje zeep’. Hmmm!?!

De locatie was TOP, de service slecht, contant betalen verplicht.

In Bastia op de markt truitje gekocht. Zo NIET van plan, maar het was net te koud met mijn T-shirt dus dan maar twee over elkaar aan.

De échte zondagmarkt was in het oude centrum.

Alleen streekproducten.

Naast groenten en fruit zijn er ook die een soort pannenkoek maken met brocciu, de lokale Schapenkaas. Soms gebakken met kastanjemeel. Maar ook kleine oliebolletjes met schapenkaas. We sloten achteraan aan in de rij. Die willen we proeven. Toen we al dichtbij kwamen zagen we dat we er minimaal 12 moesten nemen. Dat trekken we niet na dat overvloedige ontbijt. Ik neem me voor om het recept op te zoeken en thuis uit te proberen. Komen jullie proeven?

Een jongen stond een mix van gerookte hammen, ezelsworsten en opgerolde gerookte varkensfilet op te stapelen onder zijn snijmachine. In een keer sneed hij daar dan flinterdun, een bakje vol, van af. Heerlijk op een sandwich volgens hem, we mochten proeven en warempel, al die smaken bij elkaar, heerlijk!

Limoncello zonder alcohol geproefd, ook al zo lekker.

Dat belooft wat hier op Corsica.

We gaan onze route rijden

We ronden het noordelijke schiereiland Cap Corse. Dit gebied is een wereld op zich. Zo rijden we tussen de bergen en de zee met daartussen ingeklemd dorpjes, waar de tijd heeft stilgestaan.

Erbalunga,

Een Genuaanse toren houdt de wacht over de kleine haven met zijn oude stenen huizen.

Je kunt over een pad naar de Romaanse Chapelle de San Michelle, die is gebouwd door de Pisanen.

Dichter bij de kust staat het voormalige Couvent de Santa Catalina, dat ooit fantastische relikwieën bezat, zoals de klomp klei waar Adam uit gemaakt was en de amandelen uit het Paradijs. Ja hoor....

Bij Macinaggio trapt Hans op de rem. Het ruikt gevaarlijk lekker naar vis in dit haventje.

We weten niet waar het vandaan komt maar parkeren en gaan onze neus achterna. Een restaurantje verscholen achter klimop met leuke geruite tafelkleedjes en heerlijke muziek. We bestellen sardines a la planca. Karafje wijn van het huis erbij en veel water met bubbels. We krijgen weer de neiging om te gaan dansen, zulke lekkere opzwepende muziek afgewisseld met melodieuze songs.

‘La vie est Belle!!’

By the way, ik heb een citroenpartje over mijn frietjes uitgeknepen en vond dat heerlijk bij die visjes. Misschien doet heel de wereld dat altijd al, ik heb het vanmiddag ontdekt.

We blijven lekker lang zitten en lezen wat over deze haven die de meest geliefde toeristenhaven van Cap Corse is. De drie bekkens bieden plaats aan meer dan 500 boten. Rond het dorp liggen wijngaarden tot aan Rogliano.

We vervolgen onze weg langs de ruige kust. Hoge rotsen, dicht begroeid met bossen en daartussen allerlei kleuren kleine bloemetjes, zoals wilde rozemarijn, zonneroosjes, mirthe en wilde Venkel. Dat moet heerlijk ruiken.

Opeens ziet Hans een dood wild zwijn langs de kant liggen, over ruiken gesproken!

Wandelaars kunnen hun hartje hier ophalen bij Het Sentier des Douaniers, een kustpad dat ooit werd gebruikt door douanebeambten die controleerden op smokkel.

Terug in Bastia en inchecken in het Sud hotel. 1700 meter lopen naar de haven. Mooie wandeling langs het water.

Het haventje is uitgestorven en de restaurants veelal gesloten.

We zwerven door de smalle straatjes op zoek naar typisch Corsicaans restaurantje waar de specialiteit Rouget Aux anchois, rode mulfilet met pikante ansjovisvulling, op de kaart staat.

Het wordt Salade van groene Papaja en gewokte vis uit Laos. In elk geval ook pikant.

Wijn uit Patrimonio.

Tot morgen weer.