Van Bórmio naar Sirmione
05 sep. 2015
🇮🇹
vanuit Italië
4 september
Vandaag is het afscheid van een lieve, vrolijke vriendin. Zij zal deze dag en zeker de komende tijd in mijn gedachte zijn. Ze heeft het niet kunnen winnen van die slopende ziekte.
Ademloos en soms adembenemend volgen we een smalle bergweg naar boven. We verbazen ons er over hoe snel we hoog zitten.
Ik keer in mezelf om dicht bij mijn vriendin te zijn. De bochten zijn genummerd en op het moment dat we de laatste bocht nemen hoor ik
klokken luiden. Het was klokslag 11.00 uur toen we de top van de berg bereikte. Een spirituele beleving daarboven op de Passo della Foppa (1852 m)mede omdat het klokkenspel kwam van de
koeienbellen. Grote en kleine bellen zorgden voor een klankenspel, zoals van kerkklokken.
Hans en ik waren er stil van. Op hetzelfde moment luiden de klokken op Vrederust voor de begrafenis van mijn vriendin. Onvoorstelbaar
toevallig, maar zo fijn om de betrokkenheid te voelen.
Als we verder rijden zie ik overal langs de weg alleen maar paarse bloemen. Zij houden ons een uur lang gevangen en in de juiste stemming.
Dit vergeet ik nooit meer.
Bij Sondalo worden Appels geplukt. Mooie grote rode appels.Vrachtwagens vol met appels. We rijden er een tijdje achteraan maar worden
dronken van de reuk.
Passo del tonale, een skigebied waar de kabelbanen volop werken. De plaatsen die we zoal passeren zijn sowieso stuk voor stuk wintersportplaatsen. Overal houten chalets met balkonnetjes waaraan
enorme bakken geraniums hangen. Tussen de hoge bomen lijkt een kamerbreed groen tapijt uitgerold te zijn.
De Lange tunnels,zoals bij Pinzolo zijngeen pretje voor cabrio rijders.
Als deze MG dit al dit bochtenwerk overleeft mag hij blijven. Al is hij nog zo blauw.
Zodra we het berglandschap achter ons laten wordt het beduidend warmer. Jassen uit. Bloeiende oleanders en druivenranken langs de weg. En.... Jawel hoor, het Gardameer aan onze rechterkant.
Het ene mooie stadje na het andere zijn als parels aan een draad geregen.
We hebben een hotel besproken in het centrum ven Sirmione. Met het weekend voor de deur vonden we dat raadzaam.
Zodoende hadden we tijd om een ruime break te houden. Met zicht op de bootjes.
Dan komen we aan in Sirmione.
Grappig dat we door het stadje met zijn nauwe straatjes moeten rijden om er te komen. Het was moeilijk om er door te komen met al die geïnteresseerde toeristen, die hun camera te tevoorschijn
haalden om ons autootje, met ons er in, te fotograferen.
Mijn zoon belt op het goede moment. Wij zijn op zoek naar een lekker restaurantje. Valt niet mee hier, het krioelt er van. En overal ruikt het heerlijk.
Hij wist het ons te vertellen waar en wat we moesten gaan eten. Wij slaan goede raad nooit in de wind en geven het een kans, dus....... Op naar "the Bounty". We mochten op het balkon zitten en
hadden zo een mooi overzicht over het plein en het oude fort. Wat is er leuker dan mensen kijken? In dit geval allemaal likkend aan BIG ijsjes. Specialiteit hier.
"Tagliata di manzo" besteld. Een met tonijn en een met vlees. Kunnen we ruilen.
Dat was me even lekker!! Beste tip ooit kinders.
Dat zullen we zeker nog eens bestellen. Een heerlijke eerste avond in dit stadje.
Dan gaan we ook vast en zeker voor een mega ijsje.
Reacties
Reacties
07 sep. 2015, 05:05
Zo ver en toch heel dichtbij met het afscheid van jouw vriendin!
Het had zo moeten zijn, Els.
Heel veel sterkte met het verlies.
Warme omhelzing van ons.
07 sep. 2015, 07:35
Dank je Mo, lief! X
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!
