Cambridge.

Breakfast was NOT included. Wandelen naar de stad en onderweg wat eten dan maar. Eenmaal aan de wandel doorgelopen tot in de stad, half uurtje.

Lekkere Cappuccino en tosti ciabatta met bacon en avocadoop een terras tegenover de PRIMARK. Ik kon niet wachten om daar ook eens binnen te lopen. Maar goed ook want ik had er een heel ander beeld bij. Alles keurig netjes! Bij het zien van de prijzen kan het haast niet zó netjes zijn.

Vandaag Punteren! Dat staat.

Maar eerst deze stad onder de loep nemen die vooralberoemd is vanwege deuniversiteit van Cambridge, die met die vanOxfordeen van de twee belangrijkste Engelseuniversiteitenis, en tevens een van de beroemdste ter wereld. De verschillendecollegeszijn over de hele stad verspreid, maar allemaal onderdeel van dezelfde universiteit.

Het bekendste college van de stad is het King´s College, gelegen in het centrum van de stad. Bij deze school ligt de bekendste bezienswaardigheid van Cambridge, namelijk de King´s College Chapel. Het heeft een prachtig interieur.

Wij kopen kaartjes in een winkeltje en bestellen een verse jus op het terras tegenover het college. Wat een drukte, alsof heel Japan en alle schoolkinderen van Engeland, in uniform uiteraard, deze universiteit vandaag moeten zien. Naast ons kwam een Engels gezinnetje aan een tafeltje zitten. Vader, moeder, drie kinderen en nog een baby in de wagen. Onder de tafel zat een leuke witte hond. Tot hun, en ónze, gróte verbazing begonnen de Japanners hun te fotograferen. En niet één hoor! Alle voorbijkomende Japanners pakten hun camera. Soms gingen ze er gewoon tussen zitten en omarmden dan twee kinderen of de vader (die heeft dat allemaal voor elkaar gebokst tenslotte) of ze aaiden de hond, of de baby, het was gewoon bizar. De ouders haalden hun schouders op naar ons en moesten er om lachen, beetje verlegen. Wij ook lachen maar wat kan hier nou toch achterzitten?. Wij kunnen er niet meer van maken dan dat Japanners zo'n ...groot .... gezin bijzonder vinden. Komt daar waarschijnlijk niet meer voor.

Komop, genoeg gelachen, naar de kerk. Wat zijn we dankbaar dat we al deze pracht en praal mogen zien. Ogen te kort. Om één uur begon het orgel even te spelen, een kado'tje! Zo ook het altaarstuk Rubens, de aanbidding der koningen, in 1634 gemaakt voor het klooster van de Witte Nonnen in België, is sinds 1961 bezit van de kapel.

Wat leven de studenten hier sjiek. Hun namen hangen op mooi gekalligrafeerde lijsten in de hal. Te hopen, maar wel volgens verwachting, gaan ze straks goed terecht komen en deze levensstandaard aanhouden. Prachtige tuinen die keurig onderhouden worden. Een lust voor het oog. We zwerven door de stad en laten al dat moois op ons inwerken. In het Fitzwilliam Museum zijn we ook weer zo onder de indruk. Alleen de entree van dit enorme classistische gebouw, een van de oudste openbare musea van Groot-Brittannië, is wonderschoon. We maken veel foto's maar weten nu al dat we het totaalbeeld niet vast kunnen leggen.

En nu..... Punteren op de Cam. Het weer is heerlijk en het is druk op het water. Desalniettemin kunnen wij 20 min later opstappen. Een zorgeloos uurtje kan beginnen. Een student leunt op een lange stok en duwt een platte boot langzaam vooruit. Ondertussen vertelt hij wat er te zien is onderweg. Over de Bridge of Sighs, die over de Cam de gebouwen van St. John's college verbindt. En de Mathematical Bridge die aanvankelijk gebouwd is zonder moeren en bouten. En... over het leven als student. Heel aangenaam.

Bij Prezzo, meteen aan het water was nog één tafeltje vrij. Hup, zitten en kijken naar het geklungel op het water. "Wijntje?, doe maar, iets erbij?, Pizza Margarita, one for Two". Er stak een hevige wind op. Wij vonden dat wel lekker zo met dat zonnetje erbij. De Pizza kwam. Volgens goed gebruik kwam de ober vragen of we er nog extra kaas op wilde. Welja, lekker toch? Hij was niet zuinig en raspte er flink op los. Hij had zich nog niet omgedraaid of de wind ging er met de kaas vandoor. Wij durfden niet te lachen maar zagen al die opgeprikte dames opeens met kaas in hun haar zitten. Een moeder begon haar dochtertje kaasvrij te maken. Toen was het onze beurt om onze schouders op te halen, beetje verlegen, dat wel.

Cambridge, wat een gezellige stad!!! We krijgen er geen genoeg van. Blijven nog een paar uurtjes hangen en eten bij Bill's. Verse soep, visje en Pavlova.

Morgen gaan we verder. Geloof dat Hans een kasteeltje op het oog heeft.