Lake District
12 aug. 2016
🇬🇧
vanuit Verenigd Koninkrijk
Een nadeel van op de begane grond zitten is dat je de gordijnen niet kunt openen voordat je helemaal aangekleed bent. Je hebt geen idee van het weer als je geen daglicht ziet.
We kwamen als laatste aan het ontbijt, vanwege de regen hadden we geen haast om te vertrekken. 'Yoghurt aub', vroeg ik, 'de yoghurt is op'. De teleurstelling was vast van mijn gezicht af te lezen.
De mevrouw van het ontbijt kon niks anders bieden dan een Engels breakfast en..... een praatje. Je kent dat wel; waar we vandaan kwamen en wat onze plannen waren voor vandaag. Ze keek medelijdend
naar buiten en naar ons autootje. Ze wilde de misser van de yoghurt goedmaken met een tip. 'Het is boerenmarkt in Keswick' zei ze. 'Oh Leuk!!. We bedankte haar en gingen bijna huppelend naar
buiten, ikke althans. Door mijn hoofd schoot een gezegde van Johan Kruijf 'Ieder nadeel heb se voordeel', of was het andersom?
Keswick ontleende zijn welvaart aan wol en leer, tot er in de 16de eeuw grafiet en koper ontdekt werd. Toen werd Keswick een centrum van potlootfabricage. In de tweede wereldoorlog werden er holle
potloden vervaardigd om spionagekaarten te verbergen. Hier gebeurd....!
Het miezert maar de temperatuur is goed. Wel plu op als we langs de kramen lopen. Ik probeer Hans uit te leggen dat we heel veel moeten kopen hier, dan hebben we onze reis er zo uit.
'We hebben geen plek in de MG' zegt hij, smoesje.......alhoewel???
Het kerkje waar huisvlijt verkocht wordt doet me sterk aan Amerika denken. Zelfgemaakte kaarten, quilten, houtsnijwerk en gekalligrafeerde huisnummers zijn ook hier vaste prik. Wat ik wel heel erg
leuk vond was de kraam met échte originele Engelse kinderjurkjes. Jammer dat onze Dametjes dat niet dragen. De ontwerpster / naaister glom van trots toen ik haar werk uitgebreid stond te bekijken.
Maar toch..... het gáát gewoon niet in Nederland. Dat past écht alleen hier. Er komt vast een lieve grandma langs.
Het klaart op rond11.00 uur
Oh Ineke, wat heb ik aan je gedacht vandaag.
We gaan klimmen, en niet te zuinig ook. DeHills van het Lake District zijn de hoogste van Engeland. Vergeleken bij de Alpen zijn ze misschien laag, maar in deze omgeving lijken ze extreem hoog
- echte bergen dus.
Aan allebei de kanten rotsen. Door de regen komt het water van de bergen af gutsen en klettert in de riviertjes pal naast het weggetje waar wij overheen gaan en dat behoorlijk smal is.
Het National Park Lake District staat bekend om zijn landschappelijk schoon. Wij genieten van de eindeloze uitzichten. Het is droog, alleen de bergtoppen zijn nog gehuld in mist (lees regen).
Ik had weer contact met de schapen die ons dankbaar aankeken als we op de rem trapten op het moment dat het hun behaagde over te steken ('Bay the way, mocht iemand van jullie zijn jas kwijt zijn?,
die ligt op de boerenmarkt hier een kwartiertje tippelen vandaan, gewassen en gedroogd en voor een habbekrats.')
Tijd voor koffie. Op iets leuks durven we niet te rekenen.... of toch? Daar tegenover dat kerkhof? Druk met auto's dus lekker veel mensen in de pub. Vóór ons ging een man en vrouw baar binnen. Zij
had van die schoenen aan waarvan bij iedere stap de hak naar achteren klapte, en een krijtstreep broek, hij een zwart pak. Binnen gezellig druk. Wijn, bier en op iedere tafel een schaal friet en
scones met dik jam. We vielen met ons kontje in de boter, tenminste dat zou je denken. 'Doe ons ook maar zo'n portie, wijntje erbij graag'. Komt u voor de begrafenis? Nee, hoezo?' We mochten wel
buiten in de loungebank zitten maar binnen was echt voor de familie van Oma. 'Liever niet, dan komen we een andere keer wel terug, logen we'.
We nemen nu de eerstvolgende pub, café of hotel dat we tegenkomen spreken we af. Dat duurde niet eens zo lang en toen konden we zelfs kiezen uit twee tegenover elkaar liggende pubs. Wij gaan waar
het het drukste is. Er sprong meteen een hond opzij toen wij binnenstapte. We zijn hier in een wandelgebied en dat was te merken, een hoog outdoor gehalte. En allemaal met hond!.
Hoop niet dat dit weer een besloten club is. De Pup-Club of zo, die vandaag samenkomt in de Pup-pub.
Hans stapte stoer op de bar af en bestelde friet en bier, om de indruk te wekken dat wij erbij hoorden. Hopelijk hadden ze niet in de gaten dat hij als enige geen hond bij zich had. Toen de
bestelling gebracht werd bukte het meisje automatisch om 'onze hond' te aaien. Oei, nou vallen we door de mand. We eigenden ons de hond van onze buurman even toe en die deed er zijn voordeel mee.
We passen ons al aardige aan, zitten we hier friet te eten! Een klein ventje kreeg inplaats van friet 2 zakjes chips. 'Hij kan het hebben, maar niet heus'.
Onze buurman begon met een vrouw aan een tafeltje aan de overkant een gesprek. Ze moesten af en toe hun stem verheffen doordat er een of andere enthousiasteling begon te blaffen. Ze vonden elkaar
wel heel leuk en hij wilde haar niet laten schieten, dat was duidelijk. Dus de stoute wandelschoenen aangetrokken en een Guinness voor haar gehaald aan de bar. Vanzelf schoof hij bij haar aan. Zij
deed blij verrast en ze gingen helemaal in elkaar op. Lachen en stralen als twee jonge hondjes. Zou best wat kunnen worden, op een voorwaarde dat hun honden door één deur kunnen. Die waren al een
paar stappen verder, dus.....
30 procent stijgen op de Hardknotpass. Een reisdoel van Hans. Hij geniet ervan om de zweep over de MG te leggen. In zijn één naar boven, dan een hellinkje waarbij je niet kon zien hoe de weg loopt.
Super spannend, omdat er ook tegenliggers aan kunnen komen of..... Herby opeens weer over wil steken. Maar genieten was het om door dat dal te slingeren met die hoge bergen en meren om je heen, te
klimmen en te dalen. Ik ben af en toe uitgestapt om een foto te maken maar kon dan amper terug komen vanwege het water dat achter ons aan kwam, alsof we in een kolkende rivier reden, en wat zijn we
dan klein met ons autootje. Een top beleving!!!
Hotel snel gevonden, lekker bed, alles oké. Sleutelbos gekregen om door de tuin naar het stadje te lopen. Het ene na he andere restaurantje. Kiezen maar!
PORTO, onthoud die naam, is het geworden. We vonden het een sensatie, zoveel smaken bij elkaar. Alles klopte, mooi tafeltje, heerlijke muziek en perfecte bediening. Gefrituurde ballen van risotto
met geiten (schapen) kaas. Daarbij salade met gecarameliseerde appel en gebrande noten en zonnebloempitten. Los erbij room met truffel en een klein sprietje tuinkers, en dit is alleen nog maar mijn
voorgerecht. Hoofdgerecht ravioli van pompoen. Hans had asperges met serranoham en daarna zalm met limoenschuim en paksoi. Naast ons kwam een Japans stel. Zeiden niks tegen elkaar maar kwamen
PROEVEN! Dit kon je geen ETEN meer noemen. Zo geconcentreerd als die bezig waren. Wij haalden hem even uit hypnose en toen vertelde hij dat ze gezocht hebben naar dit restaurant omdat het het beste
van heel Engeland is. Phoe, voor ons was het a Lucky shot. Maar goed geraakt.
Bij het weggaan zagen we wel dat de ruit volgeplakt was met stickers van tripadvisor. Excellent!! Mee eens.
Reacties
Reacties
12 aug. 2016, 10:05
Hoi Els en Hans , wat is het mooi daar he , wij logeerde in Windermere . Hopelijk wat beter weer xxx
12 aug. 2016, 11:12
Wij in Bowness on Windermere.
Schitterend hier!
12 aug. 2016, 11:24
Het regent hier en ik zit samen met Juultje op de bank te genieten van jullie reis. Wat een mooi verhaal weer.
12 aug. 2016, 11:26
Je maakt er weer een compleet boek van, Els!
Spannend hoor, een helling van 30% zou mij schrik aanjagen! Geniet, maar wees ook maar een beetje voorzichtig.????????
12 aug. 2016, 21:36
Jammer van de regen maar het deerd jullie beslist niet.
Ik zal maar niet zeggen wat voor werk het hier is maar jullie kunnen het raden.
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!
