Wales
15 aug. 2016
🇬🇧
vanuit Verenigd Koninkrijk
Bij het ontbijt zit een mevrouw in typische gothickledij.Dit is mijn kans, ik vraag of ze een feestje heeft vandaag. Ze begint helemaal te stralen, en ik begrijp dat, ze gaat naar Llangolle
Faery Festival.
Dat is het, het mysterie is opgelost. Gooi je route maar om Hans.
Haar man, op leeftijd, loopt met een stok en heeft een spannend puntbaardje. Zal me niks verbazen als we die straks
tegenkomen in de gedaante van de duivel in hoogsteigen persoon. Kan nie wachten!
'Een gekookt eitje vanmorgen voor mij met toast' En jawel hoor......twee eierdopjes met twee eieren. Het fatsoen om mijn bordje leeg te eten gaat hiermee overboord.
We vertrekken open. Heerlijk weertje.
12 km terug naar Llangollen.
s' Zomers varen de boten van Wharf Hill door het Llangollen Canel over het indrukwekkende 300 m lange Pontcysyllte-aquaduct, die door Thomas Telford is gebouwd. We hadden geluk dat er
net een narrow boot door het aquaduct kwam varen.
Een uitvinding die tevens toeristische attractie geworden is. Petje af
Telford, goed gezien!
We lopen een stuk mee over het jaagpad. De hondjes in de boot 'The
Hope' vinden dat prachtig en springen van rechts naar links.
'Kunnen we dan nu naar het festival?'
Het bloemenkrans dametje had het goed uitgelegd. Parkeren was gratis,
inkom £6.00.
De mevrouw aan het loket had een rare hoed op en een jurk met opgeduwde
borsten. Ik vroeg of ik een foto mocht maken. 'Ah, you like my Hat, nou nee, het is meer voor mijn onderzoek, voor de grote maten, you no?.
Vanaf hier begon het grote genieten. Het zal onze Bergse inslag wel
zijn 'as ze zich mar kunne verkleeje' dan hebben we het naar onze zin.
En daarbij.... al deze mensen verspreiden vrolijkheid. Ik bleef maar
foto's maken en telkens weer poseerden ze graag. Het bloemenkrans vrouwtje bleek hier voor business. Ze verkocht zelfgetekende kaarten van Engelen. Voelde me enigszins verplicht om haar kraam leeg
te kopen maar hield me in. Met excuus voor te weinig bergruimte in onze kleine auto.
Wel bij haar buurvrouwin een impulsieve bui een unieke sjaal, stola, gekocht. Door een kunstzinnige dame gemaakt. Blij mee!
Geloof dat het bloemenkrans vrouwtje dat niet helemaal begreep.
Lunchtijd! Keuze uit friet met gesmolten kaas of broodje burger. Van allebei maar een dan? We willen geen spelbreker zijn. In het gras opgegeten. Ik zat tot aan mijn ellebogen onder de saus, maar
lékker!
Klaar voor een mooie rit. Het leuke aan Wales vind ik dat je zo door de bewoonde wereld rijdt.
Er is zoveel moois te zien en zo afwisselend. Hoge bergen, mooie huizen, palmbomen en schitterende valleien en meren.
Hans vind het heerlijk sturen hier. Geen 100 meter rechte weg, allemaal bochten en geen zijwegen. Lekker doorgaan zonder te hoeven remmen.
Wat betekent die drukte opeens?.
Op een terrein was een concours voor oldtimers en dat zorgde voor deze file. We zetten ons oudje ook aan de kant en gaan de beauty's bekijken. Blijft toch altijd een mooi plaatje zoveel antieke
bolides op een rijtje. Praatje hier en daar en veel foto's gemaakt, waar je thuis niks mee doet overigens, maar allee!
Een meisje met rood haar en een lange witte jurk kwam uit het niets tevoorschijn en riep 'I like your car!, en ik vind jouw jurk mooi
ha..ha!'
Gaaf eigenlijk dat dit zomaar op je pad komt in Betws-y-Coed.
Deze zin pik ik even van Herman Finkers 'Want of het licht nu rood is of groen, in Wales is op zondag altijd wat te doen?'
En dat blijkt een uurtje later wel in het plaatsje Beddgelert, dat op een spectaculaire plaats in Snowdonia ligt.
Wederom een hoop gezelligheid op de been. De stenen brug stond vol mensen en alle terrasjes zaten vol. 'Watts going on?' vroegen wij 'the duck-race', verstonden we. Dan komen er zeker een zwik
Lelijke eendjes voorbij zometeen. Maar nee, het ging om een wedstrijd met bad-eendjes, echt waar.
Je kunt een eendje kopen. Je naam en het nummer van de eend komen dan op een lijst te staan.
De volle mand plus duizenden blanco eendjes worden uitgezet in een stromende rivier en komen met een vaartje het dorp binnen gezwommen. In het water staat een speaker (ingehuurde acteur) en nog wat
verklede Eenden, die erop toezien dat de snelste bad-eend er als eerste uitgepikt wordt. Er zijn geldprijzen mee te winnen. Onze eend had nummer 96.
We hadden zomaar een voorgevoel.....
We bestelden een drankje en zaten eerste klas, naast de sponsortafel. Toen de wedstrijd echt begon voegden we ons tussen de menigte, die in de veronderstelling was dat je bad-eenden aan kunt
moedigen. Om nou 'hup 96' te gaan roepen ging ons te ver. We stonden erbij en keken er naar. Potverdrie nog spannend ook. Een aangeklede eend gleed uit en lag languit in het water. Ik verdenk hem
ervan de doorgang voor 96 geblokkeerd te hebben. Geen applaus van mij dus voor die sabotage Duck.
Terug achter ons glas en in spanning afwachten. Wij vielen niet in de geldprijzen, logisch hé?
'Ice for free' riep een ijscoman met een blauw gezicht en hij bracht ons twee pinnekes vanille ijs. Prijs is prijs!
Het is 17.00 uur en nog twee uur te gaan naar Castle Hotel in Aberystwyth. South road kwam ook niet boven op de TomTom. Lastig! Daarbij We zijn we ook op het verkeerde been gezet door de foto's op
bookings. De moderne inrichting deed ons vermoeden dat we in een strak gebouw terecht zouden komen. Niet dus..
Het Castle Hotel is gevestigd in een gerestaureerd Edwardiaans gebouw, in het historische centrumop slechts 2 minuten lopen van het kasteel. De plaatselijke bevolking, de rokers dan, ontvingen ons en schudde ons de hand alsof we oude vrienden waren. Binnen stonden de instrumenten opgesteld van de band. Dat wordt lachen tussen al die locals die al een dikke voorsprong op ons hebben. De kamer is ultra modern en goed geïsoleerd en we slapen vannacht onderbeddengoed van Egyptisch katoen.
Via de zijdeur naar buiten. We roken de zee. Mooi plaatje zo met dat kasteel op de berg enen het uitzicht op de Cardigan-baai. De zon was bijna onder, nog slechts een fel geel streepje aan de horizon.
10 min. later staan we voor een Grieks restaurant, dat is lang geleden. Ik zeg DOEN!
Het eten is LauLoenen met de pet op, maar wij hebben een gezellig avondje. Terugkijkend op een dag vol indrukken die stuk voor stuk
onvergetelijk zijn.
Betalen met een kaart gaat hier niet. Hans moet de straat op om geld te pinnen.
De koffie is van het huis maar de ouzo is peperduur.
Langs het strand terug naar ons huis voor vannacht. Jongelui zaten rustig bij een kampvuurtje op het strand.
Het feest voor de locals is over en de band vertrokken. Het is ondertussen al maandag.
Tot straks..
Reacties
Reacties
15 aug. 2016, 17:22
Ik moet van Jan schrijven dat het mooie auto's zijn en dat hij het ook het fijnste vindt om ook zo te rijden over bochtige wegen met de MG . Groetjes van ons xxx
15 aug. 2016, 18:14
Lachuhh die badeendjes!! Heb weer genoten van je verhaal. Zijn de wegen daar ook zo smal als op Jersey?? Na iedere bocht verwacht je weer een of andere verrassing. Genietse. Xx
15 aug. 2016, 19:08
Hoe lang duurt jullie vacantie nog?
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!
