26-2-2017

Yes, we zijn onderweg naar Porto.

Alles gaat voorspoedig tot nu toe, en we zijn al op het vliegveld van Brussel (smiley). Geen file, parkeren appeltje eitje, IPad onder de scanner en.... dat weet ik, uitgebreid fouilleren. Dat ben ik al gewend sinds mijn nieuwe heup. Koffer voor de zekerheid open, toilettas ondersteboven om vervolgens Groen licht te krijgen.

Zag evengoed wel dat er bij een controle toch een zakmes te voorschijn kwam dat uiteraard in beslag genomen werd.

Tijd genoeg. Echt relaxed om om 13.10 uur te vliegen. Op het gemakje opstaan na een normale nachtrust is een heerlijk begin van een weekje weg.

Porto en Lissabon staan al lang hoog op Hans zijn Bucketlist. Speciaal voor de Fado. Een verjaardagscadeau wordt hiermee ingelost.

Om 14.45 uur geland en om 15.05 uur al in de Metro, dat is pas een snelle actie. Ik bof wel met zo'n postduif als man. Het voorwerk is zo goed gedaan dat we rechtstreeks naar het Carris hotel liepen. "WoW" was mijn eerste reactie. Hier is industrieel, kunst en design zo mooi gecombineerd.

Over het weer hoeven we het nog niet te hebben. De straten zijn nat als we aankomen maar het regent niet meer.

Om de hoek, even steil naar beneden, ligt Ribeira.

We maken een wandeling over de Dourokade en geven onze ogen de kost. De opgestapelde gekleurde huizen, gezellige terrasjes en marktkraampjes, de typische boten en de opvallende boogbrug. Fotografen kunnen hun hartje hier ophalen.

Ik moest denken aan een lied van Drs. P.

Heen en weer

We zijn hier aan de oever van één machtige rivier

De andere oever is daarginds, en deze hier is hier

De oever waar we niet zijn noemen wij de overkant

Die wordt dan deze kant zodra we daar zijn aangeland

En dit heet dan de overkant, onthoud u dat dus goed

Want dat is van belang voor als u oversteken moet

Dat zou nog best eens kunnen, want er is hier veel verkeer

En daarom vaar ik steeds maar vice versa heen en weer

Heen en weer

Heen en weer

Heen en weer

Heen en weer

Dus......De Luis I-brug over naar de overkant.

Hier kuieren we langs de Porthuizen. Het roosteren van kastanjes zorgt voor veel rook. Er lopen verklede kinderen rond. zou het hier ook carnaval zijn?

Een 'binnenprater' lokt ons zijn restaurant in. We hebben er oren naar als we de verse vis en de grote bbq zien. "We komen hier eten" beloven we, maar eerst nog even bij Taberninha do Manel terras een Portje drinken op terras en genieten van alles wat voorbij trekt. Het is goed te doen buiten met een dunne jas en een sjaal.

Volgens de Portugese vrouw is er geen Carnaval in Porto zoals in RIO. "Hallo, bij ons ook niet", maar wel op dinsdag een soort optocht begrepen we.

Op naar de buurman. Mocht zelf tafeltje uitzoeken.

De specialiteit in vlees is “Saucisse flambée”. Daar ging Hans voor. Ik had mijn voorgerecht al op en nog geen worst voor Hans. Dan ga je toch eens opletten. "what's going on?" Zeker 10 man personeel liep hier rond.

Onze ober maakte ruzie met de kok, die zich daar niets van aantrok en geen worst ging bakken, ook even niks anders overigens. Wanhopige blikken van andere 'tafeltjes' schiep een band. Er werd ondertussen door de obers stevig doorgewerkt en links en rechts verse vis geshowd aan de gasten. Een mooie grote voor het tafeltje naast ons. Ze hebben hem alleen nooit gekregen... en zijn na 2 uur weggelopen. Wij kregen onze worst en sardientjes wel en konden zodoende genieten van De Soup waar we in terecht gekomen waren. Echt bij niemand ging het goed. Bij een Duits echtpaar, die al een berg vlees op hadden, werd nog eens de tafel volgezet. Ik vergeet het gezicht van die vrouw nooit meer. Onze Spaanse buurtjes spraken geen woord buiten de deur, maar door allerlei bekkentrekkerij en gebaren hadden we opeens een leuke conversatie. Allemaal dankzij de chaos. Twee cappuccino, wat kan daar mis aan gaan zou je zeggen. Krijg je één koffie en één cappuccino. Natuurlijk wordt de koffie mee terug genomen maar no cappuccino.

Één gezette man, snapte het. Hij liep het hardste met lege borden en maakte de tafeltjes netjes. En HIJ kwam met een karaf huisgemaakte vinho do Porto en 2 glaasjes aan, ook voor de Spaanse en Duitse gasten. We genoten er van. Er werd nog eens bijgeschonken en nóg een slokje. De Duitser kocht een roos voor zijn vrouw en.... een voor mij. We gingen gebroederlijk samen naar buiten. Hij met een doggybag.

Wat een heerlijke eerste avond in Porto.