27-02-2017

De klok een uur terug, dat viel mee vanmorgen.

Alhoewel we er pas achter kwamen toen we al op straat liepen en alles nog potdicht was. We vulden het zelf in, komt door Carnaval. Hebben WIJ weer, zijn WIJ in Porto..... !!

We stonden voor de deur van Palácio da Bolsa. Amper 100 meter van ons hotel.
Een Nationaal monument dat jaarlijks 200.000 bezoekers trekt. En wij staan hier voor de gesloten poort.....
En dan te weten dat belangrijke staatshoofden elkaar hier ontmoeten.
En dan die mooie grote binnentuin waar ik over gelezen heb, en de Arabische Hal met zijn neo-moorse stijl?. Nee toch zeker! Zal toch niet.... ja dus.

Toch eens even vragen aan drie jongens wat hier aan de hand is. Ze bevestigden inderdaad dat alles dicht is vandaag. "Vanwege Carnaval?" legde ik hun de woorden in de mond. Ze knikten alledrie heftig "Ja".
Later bleken ze geen gelijk te hebben gelukkig, de meeste locals spreken geen Engels. Het paleis gaat donderdag weer open. Voor ons nog te laat.

Over de kade lopen op dit vroege uur en mogen zien dat Opa gelucht wordt op een klein balkonnetje, de was opgehangen wordt en lekker wappert in de wind. De terrasstoelen weer uitgeklapt worden en een slaperige kop, door een kapot raam, naar buiten steekt. Porto ontwaakt.

We klimmen weer omhoog. Het hoogteverschil tussen de delen van de stad wordt opgevangen door trappen, vooral hier in Ribeira, zijn de kleine smalle straatjes en steegjes soms erg steil.

Op een pleintje strijken we neer voor een lekkere koffie met, als troost, een plakkerige vlinderkoek.

We beginnen aan de wandeling naar Livraria Lello, een antieke boekhandel in een mooi art deco pand.

Onderweg het centraal station bekeken met de, in tegeltjes uitgebeelde, verhalen en mooie doorkijkjes. Prachtig!

Evenals bij het Anne Frank huis in Amsterdam stond er ook zo'n lange rij wachtende voor de boekenwinkel. Kaartjes kopen kon verderop, dan terug lopen en 'in the line'.
Het begon te miezeren.
Eenmaal binnen was het genieten geblazen. Het interieur met de lichtinval door de gebrandschilderde ramen was prachtig. Opvallend veel Pop-up boeken, daar ben ik fan van, maar zoveel bij elkaar nog nooit gezien.
De wenteltrap is het schitterende middelpunt in, wel de mooiste, boekwinkel van de wereld. Ontworpen door Ingenieur Francisco Xavier Esteves. Voor de rode wenteltrap liet de architect zich inspireren door de Galeries Lafayette in Parijs. De schrijfster van de Harry Potter boeken zou op haar beurt de trappen van Zweinstein op deze wenteltrap hebben gebaseerd.

We keken naar buiten en zagen dat het ophield met miezeren en begon nu hard te regenen. Dat is minder.

Taberna Galeria de Paris diende als schuilplaats. Geen straf hoor, er was van alles en nog wat te zien. Alle muren tot de nok toe vol met verzamelingen. Als decorum hing er een Fiat 500 tussen. Je kunt daar eten voor 5.50 euro van het buffet.
Voor ons nog te vroeg om te eten.
Portugezen eten wel vijf keer per dag. De eerste maaltijd is het ontbijt en de laatste om 21.00 uur.

De regen gooit wel roet in het eten. Er is niks aan om nu buiten te lopen. Een souvenir voor mezelf gekocht, een stevige Paraplu.

Een kerk binnen dan maar. Jeetje wat een overweldigende pracht en praal. We dachten even dat er een dienst begon maar het was een man die luid zat te telefoneren. Wij moesten er om lachen, maar het is natuurlijk om te huilen.

Bij het âncora do ouro heerlijke Stokvis croquetten met frietjes gegeten (bolinhos de Balcalhau).

Onze wandeling ging verder door een park Palacio de Cristal. Onvoorstelbaar hoeveel bomen hier in bloei stonden. Schitterende Magnolia's en azalea's. Hiervandaan mooi uitzicht over de stad en het water met de bootjes. Foto's gemaakt met mijn selfie-stick, ook zó blij mee.

We beseften zelf niet dat we zover gelopen hadden, het gaat ons goed af gelukkig maar het was een hele tippel terug.

Even uitrusten op onze kamer. Fijn zo midden in het oude centrum.
Toen we weer buiten kwamen scheen de zon.
Over 5 minuten vertrekt een rondvaartboot. Doen?

Vanaf de boot zagen we de verpaupering. Veel 'spookhuizen' die zeker de moeite van het opknappen waard zijn, al is het maar om de ligging, zo tegen de helling en aan het water.
Overal in de stad zie je sowieso kranen staan en huizen in de steigers. Dit is al zo sinds 1996 toen de stad op de Werelderfgoedlijst werd gezet. Door de financiële injectie die hiermee gepaard ging kon de stad zijn oude grandeur terugkrijgen.

Brrrrrrrr........ kkkkkkkkoud.
Porto in deze tijd biedt voordelen. Je kunt overal zitten en eten waar je wilt maar het weer bepaald wel de uitstraling van de stad. Er hangen nu constant dikke donkere wolken en het is té fris.

Een Port proeverij bij Real Companhia Velha (natuurlijk de aller - allerbeste port ter wereld, aldus de ratelslang) met ham, was daarom welkom en lekker. Geleerd om witte Port te drinken in een longdrink glas met ijs en limoen, aangevuld met tonic. I like it!

We proberen weer een écht Portugees gerecht, de francesinha. Ziet er uit als een croque monsieur, een soort van sandwich met ham, een Portugese worst en vlees in een saus van bier en tomaten. Wij vonden het heel machtig en zout.
Eten in Porto, nogal boers vinden wij.

Het vooruitzicht van een warm bedje lokt ons. Voor vandaag is het mooi geweest.