Dinsdag 28-2-2017

Even tussendoor, op onze kamer om alle indrukken van vandaag op een rijtje te zetten.

Vanmorgen begonnen met een wandeling door de kleine straatjes en steegjes, ik kan daar geen genoeg van krijgen. Zo spannend wat er achter elk hoekje zit. Meestal niets bijzonders, hooguit een kat, een paar bouwvakkers of een Portugese die een sigaretje rookt in het gat van haar deur.

Aan de was die buiten hangt probeer ik type mensen te koppelen. Bij één huisje hangen wel 20 blauwe tafelkleedjes aan de lijn en een paar schorten, bij de volgende, jongensonderbroeken en een mega directoire, vast van hun Big Mama. Bij de buren een lijntje met sjaals van verschillende voetbalclubs. Van een twijfelaar? een allemansvriendje? of van een stel fans die het niet met elkaar eens zijn en daar rond voor uit komen? 2 sokken, helemaal om het lijntje gedraaid. Die hangen hier al eeuwen en zijn zonder twijfel de meest gefotografeerde sokken.

Enig om zo te fantaseren over de locals die vast en zeker allemaal een ding gemeen hebben. Mooie strakke billen van het trappen lopen haha......

Een grote verse jus met een tosti is ons ontbijt. Hier kunnen we wel even op voorruit.

Wat ze hier goed doen is... korting geven.

Zo kregen we gisteren bij de tickets voor de Cruz een kortingsbon voor de Portproeverij van Calém. Die gaan we inwisselen.

Vandaag halen we alles uit de vervoersmiddelen. Naar de overkant met de Metro, die over de hoge brug rijdt, en ons zodoende weer een spectaculair uitzicht biedt. Aan deze kant, die net nog de overkant was, nemen we de kabelbaan naar beneden, ook weer zo gaaf. Kregen we bij het biljet toch immers weer een bonnetje voor een gratis portje.

Meteen inwisselen maar bij Quevedo Port Wine. Nog wel aan de vroege kant maar.... hoe kunnen we anders ooit oordelen. We zullen aan de bak moeten en studeren, en hard..

Dankzij dit bonnetje wel in mooie achterafstraatjes gekomen waar we anders nooit geweest waren. We geven deze Port een zesje vergeleken bij gisteren.

Op naar Calém, we hebben ervoor gekozen om aan te sluiten bij een Engelse groep.

De uitleg ging in razend tempo, eigenlijk net als bij de ratelslang van gisteren. Het is duidelijk routine voor de gidsen en zolang niemand iets te vragen heeft......

Op naar het proeflokaal dan maar. Daar stonden voor ieder twee glazen klaar, een witte en een Tawny - Port.

We zaten bij een gezellig groepje uit Weert. Al pratend bleken we een gezamenlijke kennis te hebben, de wereld is klein. De Port was zeker een acht waard. Volgens de Limburgers bij ons ook te koop en voor dezelfde prijs. Handige informatie want het woordje 'thuisbezorgen' valt nogal eens. Voor 50 euro extra kan dat dus overal. Wij weten niets van prijzen omdat we geen Port drinkers zijn, sorry.... WAREN haha... !

Te voet terug naar de overkant, wat eerder nog deze kant was, en daar met de lift naar boven Funicular dos Guindais geheten. Handig, scheelt veel trappen lopen.

Het begint weer te regenen op het moment dat we in de Rua Santa Catarina, een winkelstraat, lopen.

Jammer, want ook dit is weer zo'n leuk deel van Porto.

We gaan op zoek naar het restaurantje waar gisteren alleen Portugezen zaten en verre van toeristisch is. Aan de buitenkant zie je niet eens dát je er kunt eten. Ik moest zowat met mijn neus tegen de ruit staan om te zien dat het er 'volle bak' was.

Het had wat voeten in aarde om er te komen.

Wij vinden Porto een ingewikkelde stad.

Al die geveltjes met tegeltjes zijn verschillend maar komen toch ergens weer terug. Zodoende heb je weinig aanknopingspunten. Kan het niet goed uitleggen maar met mijn gevoel voor richting zou ik verdwalen. Gelukkig is Hans erbij, de redder...

En dáárom mag hij mee uit eten!!!

Want zo is het ook nog eens. Ik bedenk de lekkere plekjes maar Hans moet ons er wel naartoe brengen. Prima combi zo, wij samen.....

43 jaar geleden al een vooruitziende blik gehad.

Het eten was verrukkelijk. Het is hier de gewoonte dat er hapjes op tafel komen die je niet besteld hebt. Die staan achteraf wel op de rekening. Is er nou iets bij dat je niet lekker vindt, weiger dat dan. Wij waren blij met de vis croquetjes en de stokbroodjes met olie en knoflook en de kleine zwarte olijven maar de vette worstjes hebben we afgeslagen, dat was ook géén probleem.

Met onze vingers grote gamba's gepeld en inktvis gegeten. We begrepen dat het vandaag een vrije dag is in Portugal vanwege Carnaval. Er liepen ook best wat verklede mensen op straat maar het is ons niet duidelijk geworden waarom en waartoe het moest leiden.

Het weer is zacht geworden en droog. We genieten van de wandeling terug. Komen de leukste winkeltjes tegen. Hoeden en petten, altijd leuk.

Chocola... choooocooolááá...!!!

Een heel winkeltje vol met handgemaakte truffels. Het zou een straf zijn voor ons om daaraan voorbij te gaan. Zonde ook!!!

Wij kozen er allebei een uit, met kokos, en aten hem ter plekke op met een espresso. Wat een sensatie!!

Leuker kan het niet worden.

Of toch?

Na ons rustmomentje op de kamer gaan we aan de rivier zitten. Op de tweede rang zeg maar, een straatje boven een straatje.

Tip van de Limburgers. Bij deze wijnbar krijg je eerst een waterpistool om de meeuwen mee af te schrikken die er het liefste met je ham en kaas vandoor gaan.

No way! Dat vinden we zelf veel te lekker.

"Het was een wonderlijke avond" om maar eens met de woorden van Hans te eindigen.

Morgen vertrekken we. Op naar iets nieuws.