22 mei 2017

Rij 21, stoel E en F. Ik liep voorop in het pad. Een attente zwarte man nam mijn koffer over en zwiepte hem in het bagagerek. Ik heb hem een snoepje gegeven en kreeg er ook nog een witte-tanden glimlach voor terug.

10.32 uur.
We zijn begonnen aan rondreis door Ierland. Vertrek vanuit Brussel, aankomst in Dublin.

Dan rijden naar Ardmore, daar is onze vorige reis, zes jaar geleden, abrupt gestopt. Ons eerste kleinkind was vlak voor de reis onverwacht en veel te vroeg geboren. In eerste instantie zag alles er, naar omstandigheden, goed uit.
Toen we 2 dagen later in Ardmore waren kregen we een paniektelefoontje. Het ging niet goed met het kleintje. We hadden toen nog een gewoon mobieltje waarvan de batterij zo goed als leeg was. We zijn het eerste beste hotelletje binnengelopen en vroegen om internet. De hotelier had feilloos in de gaten dat we hulp konden gebruiken en vroeg of we wilde telefoneren. Hij maakte een verbinding met mijn dochter zodat zij ons rustig op de hoogte kon brengen. We zijn meteen omgekeerd en de andere morgen waren we in het ziekenhuis bij onze kinderen.
We willen de hotelier gaan bedanken. Hij wilde destijds niets hebben voor de kosten van het bellen.Hij zal het zich niet meer herinneren maar we gaan er toch langs. We hebben genoeg foto's om te laten zien hoe mooi en sterk onze kleindochter geworden is. Geen moment spijt gehad van de terugkeer maar wel erg blij dat we nu een herkansing krijgen.

De huurauto liet behoorlijk op zich wachten. Moest nog gewassen worden terwijl wij er op stonden te wachten. We hadden een VW Golf geboekt maar er kwam een Renault Captur voorrijden. Volgens Hans kicken oudere mensen op zo'n auto met zijn lekkere hoge instap. Wij hadden graag iets sportievers gehad maar zijn per ongeluk in het oudevandagen laadje terechtgekomen vermoeden we.

Om aan de auto én het links rijden te wennen stuurt de TomTom ons dwars door Dublin. Wel zo leuk voor de bijrijder overigens. Die houdt wel van 'leven in de brouwerij'.

Wat wéér opvalt zijn die in en in blanke meisjes, die ook nog eens veel van hun witte velletje willen laten zien. Spierwitte benen en decolletés schitteren je tegemoet. Er is momenteel geen sprietje zon te zien en dat is in hun voordeel. Met hun oranje haren zouden ze in een mum van tijd knalrood en verbrand zijn.

Wat jammer dat, van die leuke typische huisjes met erkertjes, de portaaltjes dichtgemaakt worden met een lelijke kunststof deur. Om één vierkante meter aan ruimte te winnen verpesten ze mijn beeld van de authentieke Ierse huisjes.

We verlaten de M9 om in Kilkenny iets te gaan drinken. Het eerste uithangbord was van 'the worlds end'. Het zal toch niet.....!

We herkennen het hotel waar we 6 jaar geleden hebben geslapen en 'the Field', een pub waar ik "daar in het kleine café aan de haven" gezongen heb. Goeie herinneringen aan. Mijn zangtalent leverde toen een Guinness van het huis op.

In Dungarvan weer over het leuke plein gereden.

En daar stonden we dan opeens. Op het kerkhof van Ardmore.....
Deze keer als dankbare grootouders.
Toch kwam de hele beleving van 6 jaar geleden flink binnen. Ik zag mezelf daar weer staan. Hans en ik hebben een verschillende beleving gehad blijkt nu. Zo gaat dat in stressvolle situaties.
Het was goed om daar weer te zijn met onze stoere Zonnestraal in gedachte. Ik had er behoefte aan om DANK JE WEL zeggen tegen WIE of WAT dan ook. Het heeft ons geholpen!

We maken foto's van de hoge ronde toren van Ardmore met een raadselachtige opening zowat halverwege. Hier verstopten de monniken zich. Ze hoefden alleen de ladder maar op te trekken om veilig te zijn.
Dit is een van de vele verklaringen over de ronde torens in Ierland.
Er bestaan meerdere uitleggen die in mijn ogen logischer zijn.
Want.....hoezo veilig? Een vuurpijl kon de toren, met al zijn openingen, in een oogwenk veranderen in een rokende schoorsteen.

Nog een verklaring uit de hoge hoed: als het geen vluchtplekken zijn geweest, dan misschien uitkijktorens of opslagplaatsen voor relikwieën? Maar ook dat is logica op de vierkante millimeter. Nog even en dan is het menselijk lichaam een opslagplaats van voedsel – omdat we elke dag eten in onze monden stoppen, en is het Vaticaan gebouwd om metselaars aan het werk te helpen (wat ook niet geheel onwaar is).

De Amerikaan Philip Callahan heeft een andere verklaring – al is die verklaring een stuk materiëler. Een verbinding tussen hemel en aarde? Jawel, oppert Callahan, maar dan langs elektromagnetische weg. De ronde torens ziet hij als zendontvanger.
Een antenne? Is dat geen vreemde verklaring voor een bouwwerk" Helemaal niet, zegt Callahan, want wat is een antenne anders dan een "voorwerp dat gevoelig is voor een bepaalde frequentie; dat een frequentie verzamelt – afgestemd is op die frequentie? In feite kan alles in de natuur dat vorm heeft als antenne worden gebruikt, of je nu denkt aan de grote komvorm van Ierland, aan de voelsprieten van insecten, aan bomen, aan struiken of aan de dolmens en andere opstaande stenen in het landschap van Ierland." In de ogen van Callahan is het duidelijk: "De ronde torens zijn magnetische antennes geweest. Zoals ook rotsen antennes kunnen zijn als ze de juiste vorm hebben."

"We zullen het nooit met zekerheid weten".

In Youghal hebben we onze eerste overnachting.

Hier filmde John Huston een deel van de film Moby Dick, waarin de stad stond voor New Bedford (Massachusetts). Een pub in de stad draagt nog steeds de naam van de film.

Avonmore House.
Heerlijk bed en kamer.... waar we in kunnen dansen.

Lekker flesje wijn besteld in 'The Quays Bar'. King Prawns en dikke frieten smaken er heerlijk bij. We moeten de tijd wel beter in de gaten houden. De keuken sluit hier om 20.00 uur en wij kwamen om 20.05 uur binnen omdat we een stuk over het strand gelopen hebben.
Wind genoeg in Ierland om lekker uit te waaien en je hoofd weer leeg te maken.











.