3 juni 2017

Ontbijten in de gezamenlijke keuken van ons appartement. Alles was er. Tot aan een vaatwasser aan toe. Hans had lekker vers brood en kaas gehaald. Even in de broodrooster, koffie en melk erbij en prima gegeten.

De auto konden we gratis voor de deur parkeren, ook een pluspunt.

Vanmorgen hotel geboekt in Dublin. Daar lukt het niet om 'gratis' te parkeren.

Alles is duurder in Dublin. Hotels gaan wel drie keer over de kop. Toch heeft de stad een enorme aantrekkingskracht, vooral op groepjes die iets te vieren hebben.

Zo heerlijk om koffertje achterin te gooien, auto te starten en weg te rijden.

We willen nog even op eigen houtje door 'onze', de Protestantse wijk. Niet dat we van huis uit ramptoeristen zijn maar uit nieuwsgierigheid. Zien hoe de mensen hier leven buiten het gebied van 'de Tour'.

Shocking! Zo mogelijk nog erger. Kijk, een hek om je huis, alla! Maar zodra daar dan ook nog flinke rollen met prikkeldraad aan te pas komen is het toch een andere verhaal. In onze ogen lokt dat misschien wel juist oorlog uit.

Over oorlog gesproken!

Onderweg stoppen we even om, vanuit het terras van het theehuis, dit indrukwekkende gebied op ons in te laten werken.

Met uitzicht op de strakke tuin met veel lavendel gedenken we wat zich hier afgespeeld heeft.

"The Battle the Boyne"

De beroemde Slag bij de Boyne vond op 1 juli 1690 plaats bij het dorpje Oldbridge.

Deze Slag luidde de algehele protestantse overheersing van Ierland in.

Volgende stop. Wat heeft Ierland een interessante geschiedenis.

In dit dal, dat Brú na Bóinne ofwel 'het paleis van de Byone' wordt genoemd, stond de wieg van de Ierse beschaving. In het neolithicum leefde op deze grond een hoogontwikkeld volk. Deze vroegere bewoners hebben talloze ringforten, grafheuvels, ganggraven en heilige plaatsen nagelaten. Er zijn maar weinig plaatsen waar de eeuwenoude mystiek zo leeft als hier.

En daar staan we dan! Om te horen te krijgen dat de eerstvolgende rondleiding begint om 14.45 uur en drie uur duurt. Zomaar 2 uur wachten vinden we zonde van de tijd. Gaat tenslotte van Dublin af. Jammer, want we zijn er nu eenmaal. En aan het aantal bezoekers te zien moet het flink de moeite waard zijn. Een reden te meer om terug naar Ierland te gaan. Al is het alleen al om antwoord te krijgen op de vraag “Zijn wij alleen in het universum?”.

Dan nu in een streep naar Dublin. Daar stopt onze rondreis.

Om 14.30 uur inchecken in "The Gresham Dublin". Midden in het centrum op 200 meter van "The Needle". Toplocatie voor ons.

Allereerst naar 'Temple Bar'.

Nadat deze buurt in de 19e en 20e eeuw in verval was geraakt, werden er in de jaren tachtig plannen gemaakt om deze buurt af te breken en er een busstation te bouwen. Hierop volgde veel protest uit de samenleving en als gevolg daarvan werd in 1991 de Temple Bar Properties-onderneming opgericht door de Ierse overheid. Deze onderneming zonder winstoogmerk had als doel de buurt op te knappen en Temple Bar tot cultureel hart van Dublin te laten worden.

Inmiddels heeft de wijk twee gezichten: overdag fungeert hij als cultureel centrum, 's avonds is het vooral wat wel genoemd wordt 'de langste toog van Ierland'.

In the 'Old Storehouse' hebben ze Good Pubfood. Speciaal voor ons, en alle andere, wordt er een traditionele Ierse traddans gedanst. Op de Toog, zodat iedereen het danseresje goed kan zien en horen tappen. Je kunt het met kijken niet bijhouden. Zo snel gaan die voetjes. We zijn meteen in de stemming en klappen mee met de opzwepende muziek.

Buiten is het ook feest. Overal muzikanten en veel 'typetjes'. Ik kom niet uitgekeken. We gaan op een terras zitten en laten het aan ons voorbij trekken.

Hoge hakken, platte schoenen, gympies en laarzen. "Waar komen ze vandaan en waar gaan ze naartoe?".

Nog wat gewinkeld in de brede winkelstraat maar 'Temple Bar' trekt ons toch weer die kant op. Zo'n lekker sfeertje! En morgen is het voorbij!

In een food Market, even een vergelijkend warenonderzoek gedaan. Het leven is hier duurder.

Je kunt daarbinnen ook koffie drinken. Tussen de 'pints' door misschien ook wel even lekker. Buiten regent het dus even schuilen met een Cappuccino.

En ja hoor daar komen ze, de bruiden in spé, Hoog 'Miss Piggy' gehalte met konijnen oren met lampjes en knalroze petticoats, maar vooral veel sluiertjes. Niemand kijkt er raar van op. Het is één groot FEEST.

We gaan alleen ergens naar binnen als we Ierse muziek horen. In 'Oliver St. John Gogartys' danst hetzelfde meisje weer haar Ierse dans, nu samen met een man. Wonderbaarlijk hoe die twee op elkaar ingespeeld zijn. Na een opzwepende dans staan ze allebei precies tegelijk stil. Zo knap.

We kopen een lekker likijsje voor onderweg.

Even slapen en morgen naar het museum van de kleine mensen.

Wil nu wel eens weten waar die pot met goud staat, zodat we nog meer van zulke mooie reizen kunnen maken.

We hebben genoten van jullie reacties, tips en meeleven. Dat was iedere dag weer een geluksmomentje.