4 juni 2017

Onze laatste dag in Ierland. Rond 15.00 uur willen we richting vliegveld gaan.
We blijven lekker even liggen. Het is hier heerlijk rustig.

De highlights hebben we een vorige keer al gezien. Nu kunnen we dus lekker rondslenteren en de tijd nemen om het leven van alledag gade te slaan in zo'n stad.

Ik zou graag eens in de leer gaan bij 'the housekeeping'. Als we door de gang lopen zien we weer alleen maar spuitflessen in een bakje voor de deur staan. Geen emmers, geen water, geen dweilen. En toch is alles brandschoon. Ik ga het thuis ook anders aanpakken neem ik me nu voor. Er gaat op de 'ouderwetse manier' teveel tijd verloren.

Zodra we onze neus buiten de deur steken trekken we onze jas goed om ons heen. Koud vandaag.
En dat "op een mooie Pinksterdag". Ja Annie M.G. Smit, je komt weer voorbij.

Na een ontbijt bij Ann's bakery, (van mij mag deze zaak trouwens op de "zwarte lijst') liepen we te voet naar het National Leprechaun Museum.

Iedereen heeft wel gehoord over de kleine mannetjes met hun pot goud aan het einde van de regenboog. Dat komt uit Ierland, en hier in Dublin hebben ze een heel museum geweid aan deze mannetjes. Zoals gezegd willen wij alles weten over die pot met GOUD.

Een roodharig meisje vertelt verhalen en neemt je mee in de wereld van de leprechauns.

Een leprechaun is een mythisch wezen uit de Ierse folklore. Hij wordt beschreven als een kabouter die veelal met een klaver rondloopt in een groen kostuum met een lange, roodkleurige baard en vaak een driekantige steek draagt.
In het museum staan gigantische meubels, zodat je je zelf ook even een leprechaun kunt voelen! Wel lachen om al die grote mensen die op zo'n grote stoel klauteren. Leuk fotomomentje.
Je hoeft niet bang voor ze te zijn want het is over het algemeen een vreedzaam volkje. Alleen staan leprechauns er om bekend dat ze graag flauwe grapjes uithalen, dus wees daar wel op bedacht! En ze mogen nooit liegen!!!
Zo was er ooit iemand die in een donker bos een leprechaun tegenkwam. De kabouter moest, omdat hem dat gevraagd werd, wel vertellen onder welke boom een schat verborgen lag, waarna de gretige Ier de boom met zijn rode sok markeerde en er vandoor snelde om een schop te halen. Toen hij echter korte tijd later terug kwam rennen, bleek in elke boom in het bos een rode sok te hangen en de leprechaun was nergens meer te bekennen!

Grappig museum, maar na een uurtje sta je alweer buiten. De prijs is daarvoor aan de hoge kant 14 euro pp.

Voor de laatste keer naar Temple Bar.
Onze laatste uurtjes genieten van Ierland met zijn heerlijke Guinness en nog heerlijkere muziek. Wat zijn we daar van gaan houden.

Maar aan alles komt een eind. Zo ook aan onze rondreis. We hebben genoten!
Veel gezien, veel geleerd, veel gereden, veel gegeten en gedronken en veel plezier gehad.
Het was een onvergetelijke ervaring om Ierland op deze manier te ontdekken.

Vergeten kunnen we het sowieso niet want het staat geschreven en gedrukt. Blij dat ik er de tijd voor genomen heb. Mooi naslagwerk als geheugensteuntje voor onszelf.

En zo fijn om het met jullie te delen.
Dank je wel trouwe meelezers. Heel fijn dat jullie er weer bij waren.

Wat een bruine mensen allemaal het vliegveld in Brussel. Hebben we toch iets gemist?

Tot de volgende reis.
X
Hans en Els