Inpakken is een kunst apart. Zeker als je geen kofferbak hebt. Een grote koffer achterop de auto moet volstaan.
In het "programma" voor de cursus staat dat we zeker mee moeten brengen; wandelschoenen, wandelstokken, dikke trui, regenkleding... kortom rekening houden met alle seizoenen op één dag, we zitten tegen de Pyreneeën. Tja en dan wordt het lastig pakken. Die stokken ruilen we voor sokken onder het mom van 'verkeerd gelezen' ...haha..

Wetend dat vuile was meer ruimte inneemt dan schone was is "oprollen" een goeie tip. Twee hoezen van slaapzakken liggen gevuld met jassen en truien bij mijn voeten. Nog lekker ook, kunnen mijn pootjes af en toe omhoog. Achter de stoelen, onder het dakje de schoenen en toilet tassen. Alles zo voor het pakken in principe. Vandaar ook dat we er een oogje op willen houden.

Heerlijk geslapen en verwend bij het ontbijt met extra kaas omdat we wel honger zullen hebben na gisteren. Allesbehalve!!!

Vandaag ongeveer 270 km rijden naar Hôtel-Restaurant Le Parc Sologne - Logis de France.

We zijn fan van deze Franse keten. Het eten is er altijd heerlijk.

We vertrekken met het kacheltje en een wollen col aan. Beetje fris en heiig.
Maar wat een mooie omgeving. 'Ons dorp' is wonderschoon, en wat past ons autootje mooi in dit plaatje. Het memory boek van de Morgan begint hier.

Grappig ook hoe mensen soms reageren op ons. Een Porsche ging langzaam voor ons rijden en zette zijn alarmlichten aan. Hij draaide zich om om te zwaaien. Gaf gas en verdween. Dat is een liefhebber!!

In Meaux veel oponthoud vanwege afzetting en een bord "werk in uitvoering". We zagen geen werk en geen werkers maar heel het verkeer was ontregeld. Wij hebben er drie kwartier over gedaan om, waar we linksaf moesten, rechtsaf te kunnen.

De kachel en het colletje kunnen uit.

Volgende dorp. De scholen gaan uit, woensdagmiddag. Geen uniformen hier, wel een mega rugtas waar hun verstand in zit. Daar hebben ze toch allang tablets voor.

Doel van vandaag is een bezoek brengen aan het graf van Django Reinhardt in Samois-sur-Seine
hij is in 1953 al overleden.
Toch bijzonder dat Hans, vanuit Nederland de moeite neemt om eer te komen bewijzen aan zijn Idool?
Helemaal niet bijzonder. Django LEEFT!

Dat blijkt!

We zijn iets te vroeg maar op 6-7-8 juli vieren ze het jaarlijkse festival rondom deze muzikant.

Django Reinhardt Festival is een jaarlijks muziekfeest, vernoemd naar een van de meest beroemde en invloedrijke figuren in jazzmuziek. Het festival viert de muzikale erfenis van het genre en neemt het gehele terrein van het Kasteel van Fontainebleau over.
In 1968 vond de eerste editie van het festival plaats, wat betekent dat volgend jaar een spectaculaire 50e verjaardagsfeest zal zijn met optredens van de grootste muzikanten.
En niet alleen wordt de gelijknamige legende herdacht en is dit festival een tribuut aan de wortelen, de geschiedenis en de grootste figuren van jazz, ook biedt het festival een platform aan jong talent en opkomende sterren.

Toch indrukwekkend als je daar dan staat. Een mooi onderhouden marmeren graf. Zijn uitgehouwen woonwagen ontbreekt niet.
Plectrums zijn er onlangs weggelegd, die zijn te ligt om er lang te blijven liggen.
Blij dat we zo privé bij hem waren.

Nog een paar uurtjes toeren en we zijn in Salbris. Hier staat ons bed.

Heerlijk in het park op terras met een glas pouilly fumé.

Douchen en opknappen voor het diner. "Wat is dat voor witte streep schuin over mijn decolleté?". Veiligheidsgordel?

Foie gras op de kaart. "Pour deux personnes comme".
Risotto, kabeljauw, zalm, garnalen en chorizo, allemaal lekker.
En war zaten we gezellig buiten.

Na het eten nog een wandelingetje gemaakt. Het is hoog zomer hier. Heerlijk temperatuurtje zo.

De dag zit er op.
Genoten!!!