11-5-2018

In de map met huisregels en informatie lezen we dat dit huis dus van oorsprong een meisjesschool was. De school heeft ook nog een tijdje dienst gedaan als kostschool. Daarna heeft een 'presbytère' zijn intrede gedaan. Het werd een pastorie met priester Pierre Tricot en later geestelijke Norbert Bondue. Onze voorgangers hebben het pand in onbewoonde staat gekocht en hebben veel werk verzet vanwege langdurige leegstand. Zij hebben gedurende 10 jaar de mooie Villa als Chambres d'hôtes geëxploiteerd.
Dit schrijven Annemieke & John & Anita. Anita is de zus van Annemieke en heeft een servicegericht arbeidsverleden. Door hun kwaliteiten te bundelen - John kookt- Annemieke houdt van gezelligheid - kunnen ze deze Chambres d'hôtes runnen.

We MOETEN, zo lezen we ook, even terug naar Aubusson, naar Citè départemental de la Tapisserie (opgenomen in de werelderfgoederenlijst van Unesco) - gereconstrueerd oud atelier en documentatie over de geschiedenis van de tapijtweefkunst uit de 16e en 17e eeuw.

Maar we hebben onze zinnen gezet op de gezellige streekmarkt met terrasjes in Felletin. De zon schijnt en het beloofd (gelooft) een mooie dag te worden.

We nemen na een heerlijk ontbijt afscheid van John. Het was een fijn verblijf hier. Alles was tot in de puntjes verzorgd. Een 10+ van ons.

Felletin
Een plaatsje met veel historische gebouwen. Elke twee jaar is Felletin gedurende een week de viltstad van Europa, dan zijn er des Journées Européennes du Feutre (de europese viltdagen) waarop de meest prachtige viltcreaties te zien zijn. In augustus is hier een internationaal dans-, muziek- en zangfestival dat een week duurt.

We lopen tussen de Fransen op de zeer gezellige markt. Wij beetje te snuffelen maar de Fransen doen hier hun boodschappen. Vooral de kruidenplantjes zijn gewild. Daar kom je zowat niet voorbij. Wij houden van dit gerommel en besluiten ergens een lekker kaasje te kopen. Hans sluit aan in een rij, ja, dat lees je goed, ze gaan keurig in de rij staan. Mannen halen hun krant te voorschijn en gaan lezen. Hoezo???
Maar gelijk hebben ze.... het schiet niet op. Degene die aan de beurt zijn kopen flink in. Hele kazen! En niet één! Wel 5 of 6 soorten. Niet te doen.... als je haast hebt... maar dat hebben we niet. Toen we eindelijk aan de beurt waren en een stuk Emmentaler af lieten snijden bleef de kaasboer maar wachten, verder nog iets? Nee hoor.. dit is het. Ik denk dat wij de enige waren die hier met 5 euro konden betalen vandaag. Voor een broodje zijn we een bakkertje binnen gelopen.
Er was geen stoel vrij op de gezellige terrasjes.
Van het stadje hebben we verder niet veel gezien, behalve de etalages met wol en handgemaakte breisels, daar kon je niet om heen. Altijd leuk als een stad zich ergens in onderscheid.

We laten Felletin achter ons en genieten van 'de volle bak' zon.

De Tom Tom stuurt ons een smal pad in. Komen we op een boerenerf met een doorgang die nét smal, of breed, genoeg was.

Vandaag komt alles voorbij, smalle bospaadjes, diepe dalen, hoge bergen, watervallen, dorpjes en vooral véél groen.

Uit het niets begint Hans opeens te zingen;

Beste ouders, lieve Ine
Ik schrijf dit uit la Courtine
Dat was lachen onder 't eten
Onze generaal is door een slang gebeten

't Stikt hier van de wilde dieren
Een van onze officieren
'n Zekere Aernoud Dendermonde
Daarvan hebben ze alleen z'n bril gevonden

Een hit van Rijk de Gooyer, de tekst was geïnspireerd door het Nederlandse militaire verblijf in La Courtine, waar we nu doorheen rijden.

De plaats maakt deel uit van het arrondissement Aubusson. In de periode 1959-64 zijn de daargelegen militaire oefenterreinen in gebruik geweest bij de Koninklijke Landmacht.

Ik moet in slaap gesukkeld zijn want opeens waren we al bij het Best Western Hôtel Le Pont D'Or Figeac.

Inchecken lukte niet. Niemand te bekennen. Hans ging de bagage halen en ik bleef wachten. Zeker 20 minuten.
Uiteindelijk kwam er iemand uit de lift. "Wacht u hier allang?" Vroeg hij ook nog. Ja, zo'n 20 minuten zeiden wij.
Duizendmaal sorry en voor het ongemak krijgen we een kamer met uitzicht op de rivier. De auto mag in de garage, dat is mooi!

Figeac
Vandaag de dag staat Figeac bekend als een van de mooiste plaatsjes in het departement Lot. Het plaatsje heeft de tand des tijds goed doorstaan, wat betekent dat je hier vele mooie oude gebouwen en middeleeuwse straatjes kunt vinden. Zo zijn er, naast middeleeuwse winkeltjes ook de zogenaamde ‘soleilhos’ te bezichtigen. Dit zijn open zolders waar men vruchten liet drogen. Op het Place des Ecritures kunt u een immense granieten steen vol met hiëroglyfen bewonderen, ter ere van de Franse onderzoeker Champollion, die de hiëroglyfen wist te ontcijferen.

We hebben de aangegeven wandeltour door de stad gemaakt. Leuk door al die kleine straatjes, trap op trap af, kerk in kerk uit. Leuk restaurant gevonden en tafeltje gereserveerd voor 19.30 uur.
Wijn Gedronken onder de overkapping waar morgen de Markt is, jawel!!
Elke zaterdagochtend, is een explosie van smaak op de markt Figeac. Land lam, saffraan en rode wijnen wachten op u in de schappen van detailhandelaren. U zult lokale producten en de rijke en smakelijke gerechten uit het zuidwesten hier vinden.
Wij zijn erbij.

Mooie avond geworden met voortreffelijk eten in het super restaurant La Puce á l'Oreille.

Morgen... the Day before the PIZ-cursus.

Welterusten.