16-5-2018

Vandaag de vegetarische dag. Ik verheug me er op.
Bij het ontbijt eet ik weer veel meer dan ik gewend ben. Maar het vooruitzicht aan een fikse wandeling maakt het geoorloofd.

Anneke Koremans verschijnt. Zij is onze gids naar Rennes Le Chateau.

Het weer is stukken beter dan de afgelopen dagen. Ik heb er oprecht zin in.

Mijn conditie is zodanig dat ik al snel loop te hijgen, daar ga ik aan werken.
Het is een behoorlijk steile weg omhoog, tweebaans karrenspoor. Gelukkig neemt Anneke ruime pauzes om te vertellen op welk level we ons bevinden. "Wat heeft die vrouw een hoop parate kennis!", om jaloers op te zijn. "En hoe boeiend kan ze het overbrengen".
Ik hang aan haar lippen.
Weer een etage hoger klauteren, ja dat is het écht, klauteren!! Geen begaanbaar pad meer maar opgestapelde keien. Het was oppassen geblazen omdat het ook nog eens nat en glad was. Met dank aan mijn collega voor de geleende wandelstok en de uitgestoken arm van een lieve medecursist kwam ik boven aan. Anneke loopt dit pad vaker en stond ons boven op te wachten. Vanuit dit punt en door de ogen van de bewoners gezien legde Anneke ons uit waarom 'Rennes Le Chateau' destijds niet in te nemen was. Met alle respect voor Anneke leg ik toch even de link naar een jukebox. Als je daar een muntje in gooit begint hij te spelen en krijg je waar je om vraagt. Zo ook bij Anneke.
Het laatste stukje, naar de Villa van de Pastoor die op (nog steeds) onverklaarbare wijze over een schat bleek te bezitten, ging over de weg. In het kleine dorpje nam Anneke ons mee naar de kerk die beveiligd was met camera's.
Het fijne van een gids is dat je gewezen wordt op facetten waaruit je veel af kunt lezen, een soort geheime taal.

Het meest werd ik verrast door het verhaal dat Jezus nog een tweelingbroer gehad moet hebben. In een keer gaat mijn Kerstgedachten op de schop. Kindeke Jezus, moeder Maria, onbevlekte ontvangenis. Jozef, die plotseling twee mondjes moet vullen, het is nogal wat.
Anneke kan het allemaal staven door haar jarenlange studie, maar het blijven natuurlijk aannames.

Het goede nieuws is dat Maria Magdalena uit haar ambt (hoer) ontheven is en officieel door Rome bijgezet is als 13de discipel.

Koffie boven op de berg met weids uitzicht over dit bijzondere gebied waar zoveel interessants over te vertellen valt.

De terugweg, gedeeltelijk over asfalt, is adembenemend mooi.

Lunchtijd!!! Twee crackertjes zouden nu niet volstaan, dat hebben ze goed begrepen bij Labadous.

Plannen werden gesmeed. We zijn vrij vanmiddag en waaieren uit.

Wij hebben één missie en dat is Blancquette (mousserende wijn) kopen, die lekkere van hier.

We slingeren wat door de omgeving en zien onderweg de opvallende Smart staan van onze medecursisten. Even later lopen we in Limoux de Amsterdammers tegen het lijf. Hoe toevallig?
Na een rondje door de stad horen we iemand roepen.
En ja hoor, daar zitten er nog vier op het plein aan een drankje. Wij sluiten erbij aan en hebben alweer genoeg gespreksstof.

Nog even langs het wijnhuis en weer terug op honk voor het avondmaal.

Voor de avondsessie had Lieneke een schaal in het midden gezet.

We zaten weer in de bank om de haard en 'de vuurman' had al voor een mooi vuurtje gezorgd.
Een voor een mochten we een rolletje uit de schaal halen. De vragen die erop stonden werden in groepjes - van mannen en vrouwen - besproken.

Weer een stapje dichter bij 'plezierig' samen ouder worden.

Uiteraard kwamen de drankjes rond om de dag mee af te sluiten.