14 mei

Heerlijk geslapen.

De sjieke ontbijtzaal lokt ons. Stoelen met witte hoezen, je kent dat sfeertje vast wel.

En jawel, op zijn Italiaans met allerlei soorten Cake.

Na Coco’s-chocolade en gemêleerde cake kon ik niks meer op. Of het goed is? Aan die Italiaanse vrouwen te zien wel.

We varen naar de overkant, naar Laveno. De zon schijnt dus zonder jas, trui of dakje vertrekken we. Ik zit wel redelijk ingebouwd omdat ik alles bij de hand wil hebben voor het geval dat...

B&B Corte Franca is de eindbestemming voor vandaag. Een dorpje zo dicht mogelijk bij Bréscia zodat we morgen niets hoeven missen van het vertrek van de Mille Miglia.

Ik begin er naar uit te kijken.

Oei een blokkade op de weg. Witte strepen worden geverfd. Een van de mannen komt op ons af en maakt een praatje. Hij begint op zijn Italiaans te roepen en met zijn armen te zwaaien. De blokkade wordt opzij gezet en wij mogen erdoor. Heb je dan een wit voetje gehaald?

In Como rondje door de stad gereden.

Omdat de zon siësta houdt besluiten we langs het meer te gaan rijden. We hebben de tijd en tikken Bellagio in. Deze weg gaat helemaal langs het meer. We komen door leuke Italiaanse straatjes met tussendoor uitzichten op het Como meer.

Tijd voor cappuccino, we zijn tenslotte in Italië.

Ik kon niet stoppen met kijken naar het oude opaatje dat door zijn dochter, kan niet missen, mee uit genomen is. Hij bestelde een kop soep en wilde er meteen aan beginnen. Dochterlief wilde eerst een selfie van haar en papa. Even wachten dus. Met de lepel opnieuw in de aanslag kreeg hij door dat een foto vanuit de andere hoek ook wel leuk zou zijn. Hij vond het best. Nu dan? Typisch dat zo’n oud ventje soep besteld, van iedere lepel kreeg hij maar een derde binnen. Dat schiet niet op, dan maar een flink stuk brood erin soppen. Beter!!!

Er was reuring aan het tafeltje naast hem en dus richtte ik mijn aandacht daarop.

Twee nep nep nep meiden met plakwimpers en decolleté’s tot hun navel, hielden een fotoshoot.

Het installeren van de professionele camera op statief duurde even. De ober bracht twee mooie cocktails en hapjes die zéker fotoproef zijn.

Er waren twee mannen bij die van de cameraopnames foto’s maakte met hun

mobieltje. Een feest om gade te slaan.

Die onverstoorbare blikken en standjes.

Niet alleen wij, maar het hele terras heeft meegenoten, maar.....ZIJ hebben de beelden.

De duiven hadden achteraf een feestmaal aan de hapjes, die vast mooi op de foto’s staan.

Voor ons op een trapje zit een jong moedertje. Mooie tanden, fijn gezichtje en haar blonde krulletjes vastgezet met klemmetjes. Een SCHOONHEID!, die alleen maar bezig is met haar zoontje een ijsje te voeren. Ze krijgt daarvoor de meest dankbare lach terug.

Om 18.00 uur arriveren we bij Stefania van de B&B. Wat een enthousiasme bij ontvangst. Ze kwam al wuivend de trap af. Begon meteen foto’s te maken en maar ratelen en ratelen. De auto van haar vader werdt uit de garage gereden en onze Morgan mocht erin.

Wat fijn is, dan hoeven we hem niet af te dekken.

Stefanie verteld gepassioneerd over ‘waar we nu zijn’.

Sowieso op de meest centrale plaats voor een wijntour. We slapen midden in een wijngebied met hoe kan het anders, de allerbeste wijn ter wereld.

Onze kamer is nieuw en super smaakvol en met allerlei luxe ingericht.

De cappuccino staat even later klaar in de ontbijtruimte ernaast.

‘Welkom thuis’ zegt Stefania, alles is voor jullie wat hier staat, koffie, thee, water fruit en een grote pot spekjes.

Ze reserveert een tafeltje voor ons in het restaurant dat Hans thuis al uitgezocht heeft. Het is op loopafstand.

Barboglio De Gaioncelli,

Bijzonder lekkere risotto, vergeet ik nooit meer.

Kabeljauw, roze garnalen, avocado, kaviaar enz.

Zo lekker allemaal en zo goed gecombineerd met de mousserende wijnen uit deze streek. Top avond!

Het pistache ijs was het lekkerste ijs dat Hans ooit gegeten geeft, en dat wil wat zeggen.

Morgen de grote dag, vertrek van de Mille Miglia.

Dat is de reden dat we hier zijn.

Had vooral de reis ernaar toe en deze avond nooit willen missen.

Welterusten,

?