16 mei

Wakker worden van het geraas van Auto’s, en dat al om 6,15 uur.

Ons is verteld dat het om 7.00 uur druk is aan het ontbijt met deelnemers die ook hier slapen. Alle hotels zijn met Mille Miglia versierd en zitten vol.

Wij gaan dus later ontbijten. We krijgen goudgele omelet, het eiwit zit vast in de luchtige taarten

De wegen zijn slecht, zulke wegen kom je bij ons hooguit op een boerenerf tegen. Het is oppassen geblazen. De linkerbaan is over het algemeen het beste.

Rimini, Hans herkent er nul van terwijl hij hier in zijn jeugd een aantal jaren met vrienden kwam. Maar ja...... dat is ook een halve eeuw geleden en de tijd heeft hier ook niet stil gestaan.

Hotel naast hotel op plaatsen waar toen huisjes stonden. We flaneren vanuit ons autootje langs de winkeltjes met voor elk wat wils.

Het is vest aan, vest uit weer.

Als de zon erdoor komt is het heerlijk maar dat doet hij niet altijd en dan is het frisjes.

Leuk om binnendoor te rijden te en kijken naar de pastelkleurige huisjes met veel tuttemerullen en bloempotjes en (iets te grote) beelden. Voor de kleintjes schreeuwend plastic speelgoed in de tuin.

De rozen bloeien in alle kleuren.

We komen weer op de route van de Mille Miglia.

De eerste auto die we zien is een zwarte Morgan die een alternatieve rally rijdt

Even later passeert hij ons weer?? Hij heeft een eigen bezemwagen bij.

Dat zagen we gisteren ook. Een oude Ferrari stond met panne maar geen paniek ‘we hebben alles bij’ zei de monteur van de bezemwagen. Nog Nederlanders ook, Hans herkende hem van een beurs.

Per ongeluk San Marino voorbij gereden. De paar kilometer terug is geen straf. Van deze kant ziet het er weer anders uit, klaprozen links inplaats van rechts van de weg.

SAN Marino is een republiek.

Ik vond alles goedkoop in de winkels. Oppassen geblazen dus. Impulsief kopen in anderhalf uur tijd is niet slim. Weet niet eens of ik wel prijsbewust ben, hoe vaak hoop ik nou sieraden of tassen?

De roze loper voor Giro de Italia, voor 19 mei lag al uitgerold.

Hans wilde voor lunch Lasagne, ik had al sinds gisteren onbedwingbare zin in friet. Komt omdat ik gisteren mensen zag lopen met een puntzak.

Dus voor mij frites. Kreeg ik een bord gebakken aardappelen, van die droge opgewarmde. Afijn, wat er niet aankomt hoeft er ook niet af.

Het landschap richting Toscane zou dat van Ierland kunnen zijn. Groen en glooiend met als sterk contrast de Witte koeien.

Anghiari. Mooi dorpje. Hoog gelegen op een berg met van die gele huizen ertegen aangeplakt. We sturen erin en aan de andere kant eruit. Zó steil en met haakse bochten dat ik het eng vond. We kunnen niet stoppen met fotograferen.

Cipressen en olijvenbossen wisselen elkaar af.

We draaien de ene na de andere berg op en af. Hans kan zijn hartje ophalen met al die bochten. De banden piepen nog net niet

Brem, boterbloemen en gouden regen. Mooi dat geel tussen het groen.

We zijn onderweg naar Arezzo.

Bij aankomst in de straat zien we drie garages waarvan eentje met de deur al half open. ‘Die is voor ons’ zeg ik uit de gekheid. Laat het nou zo zijn.

We bellen aan en de deur gaat open. Een ras Italiaan begint ons de route van het dorp uit te leggen op een kaartje. We krijgen bonnen van de bakkerij om de hoek waar we morgen kunnen ontbijten.

Op de eerste verdieping is een binnenplaatsje en daar komen de deuren van de kamers op uit. Zo gezellig, vol planten.

Ik had in the Office al gezien dat hij een hoge rating heeft. Dat is belangrijk.

Mooie grote koele kamer met Italiaans smeedijzeren bed en een tapijt van vloertegels.

Ik begon meteen een wasje te doen nadat ik het dakterras gezien had. Daar staat een lekker windje. Potje thee gezet en wij lekker buiten verhaal schrijven terwijl de overhemdjes wapperen.

De stad in.

Arezzo is gelukkig nog niet zo overspoeld door het toerisme, wat de sfeer van dit idyllische stadje absoluut ten goede komt! Oude smalle steegjes zorgen voor menig fotomomentje, maar als we het prachtige Piazza Grande betreden, staat de camera helemaal niet meer stil! Dit plein is zó mooi, zo stijlvol in haar eenvoud! Zo echt op en top Italiaans. Het loopt aan drie kanten op in een rode kleur stenen.

Alle restaurant-tips van onze hoteleigenaar gooien we overboord en we planten ons neer op dat mooie plein. We bestellen wijn uit de streek en die smaakt.

Halen alles eruit en blijven zitten tot we naar huis moeten. We hebben de zon onder zien gaan en meegemaakt dat alle lampen opeens aanfloepten.

We horen ergens in de verte trommels. Stellen onze wandeling bij en gaan op het geluid af. Twee trommelslagers waren aan het oefenen om te trommelen en in de pas te lopen. Wat een mooie afsluiting zo tegen die middeleeuwse achtergrond van de kathedraal. Nu nog de weg terug vinden want dit is een centrum waarbij je fijn kan verdwalen in alle knusse en hellende straatjes.

Kijken of het wasje droog is en slapen.