18 mei

Geen WiFi op de kamer meer. Lastig!

En..... het regent pijpenstelen.

Uitgebreid ontbijten dan maar.

Mauro stond ons al breedlachend op te wachten en pakte meteen zijn toestel erbij met de foto’s van ons al dansend in de tuin. Het was een gelukje dat wij hier waren toen zijn neef aankwam.

Hij is alweer vertrokken, dikbillen slachten?.

Slapen doen we tijdens ons buitenleven ‘met onze ogen dicht’.

Klokje rond als we niet oppassen.

Vandaag naar Corsica. Met de boot van 14.00 uur vanuit Livorno.

Vol verwachting......

We arriveren om 11.15 uur in Livorno bij de haven. Een visafslag doet goed zaken.

Hans ziet in de papieren dat we 90 minuten voor vertrek aanwezig moeten zijn. ‘Kom, dan gaan we alvast maar, we kunnen toch geen vis kopen’.

We werden weggestuurd bij het kantoortje waar we de boot al zagen liggen ‘follow the signes’ zei de uniformdrager van Moby.

Wij op zoek naar signes. Heel de stad door op zoek naar bordjes die er niet stonden natuurlijk. Op de navigatie de haven ingetoetst om weer bij hetzelfde kantoortje uit te komen. Toen waren we goed.

Toen we eenmaal op het terrein stonden bleek het tochnietgoed.

Een wél aardige uniformdrager van Moby stapte in zijn auto en reed ons voor. Was uiteindelijk om de hoek bij het kantoor, héhé...eind goed, al goed.

Maa niet heus, eenonaardig meisje, oranje hesje, snauwde dat ze het ticket moest zien, daarna op evenonaardige toon ‘PASPOORT!’ Ik zei zachtjes “please” en dat was geen goede move. Opeens begon ze te stralen..... ‘aan de kant en UITstappen ALLEBEI’.

What happend?

Die stoute Hans had niet de volledige geboortenamen overgenomen. Foei!

Door de regen, 10 min lopen, naar het kantoor en aan laten passen.

Ofcours we do!

Keurig bij getypt en problemen opgelost. Waar je het druk mee kunt hebben.

Vervolgens tot na tweeën in ons aangeslagen autootje gezeten. Eenmaal aan boord, in the line, voor consumptie muntjes. Daarna met je muntje, in the line, voor cappuccino. We hebben nog een ‘kleine Japie’ en peuzelen die er lekker bij op. Overal om ons heen verrijzen de bierflessen op tafel.

Het is 4 uur varen dus van ons mag hij vertrekken. Drie kwartier later dus.

Wat is de overtocht naar Engeland dan een efficiënt gebeuren.

Nadat we aangelegd hadden hebben we met alle passagiers op een hoopje, een half uur staan wachten tot een ‘hesje’ het touwtje mocht openen van de trap. There was not a probleem, maar wat dan wel!

Nederlanders die deze overtocht al eerder gemaakt hebben zeiden dat dit normaal is. Geen paniek gewoon wachten.. het is vakantie.Zij... hadden lekkere vegetarische bitterballen van “van Dobbe” in de caravan.

Héhé we mogen naar de auto. Daar bleef de klep ook nog dicht. Daar zit je dan om 20.00 uur en nog een uur te rijden naar het hotel, met balkon en uitzicht...

We staan helemaal vooraan maar beginnen langzaam aan bang te worden dat we achteruit van de boot moeten. Ja hoor.....we moeten keren op de boot zodra dat kan. Noem dat maar No Problem!

Ook caravans en busjes, wat een zooi. Een oud opaatje met een camper moest helemaal achteruit, wel met begeleiding.

Eerste aanblik in Corsica; Palmbomen, donkere wolken, 13 graden.

We hopen dat we voor het donker op plaats van bestemming zijn. We hebben inbeeldingsvermogen genoeg om te beseffen dat deze weg langs de kust prachtig is om te toeren in een cabrio met volop zon en met een van die dunne jurkjes uit de koffer.

Op het nippertje...

Binnen aan een grote tafel zitten gasten te eten en lekker aan de wijn.

We vragen naar een restaurant dat nog open is.

Kwartiertje lopen, dat zie ik niet zitten langs deze donkere weg. Hier eten is niet mogelijk.

We vragen een fles witte wijn en gaan erbij zitten, het is een gezamenlijke ruimte met WiFi.

Kan ik mooi schrijven. De andere gasten zijn wandelaars.

Later komen er nog gasten en die krijgen een schaal worst en brood. Beetje raar!!!

Zal wel besproken zijn.

Wij peuzelen een zak noten leeg. Voel me nu ook niet verplicht om de gasten te onderhouden, wat ik normaal wel zou doen.

Voordeel van ouder en wijzer worden.

We hebben inderdaad een balkon met twee stoeltjes. Er staat een laag water zodat we niet buiten kunnen komen.

Morgen naar Bastia naar de markt. Dat is een half uur terug. Hans stelt de rit bij omdat ik zo gek op Marktjes ben.

Echt een lieverd!