Broodje gehaald bij de bakker aan het eind van de boulevard. Even wandelen...

We verlaten hotel L Escale en laten de uitgesleten Krijtrotsen achter ons.

Corsica, door de oude Grieken “e kalliste”, de allermooiste, genoemd een eiland waar de Cabrio rijder zich prima kan vermaken.

Laat ons nou vanavond in Ajaggio in hotel Kalliste slapen. Dat beloofd wat.

Maar eerst naar Roccapina, een terras op een heuveltop waar je een mooi uitzicht hebt op de Golfe de Roccapina met zijn karakteristieke roze granietrotsen.

Een van deze rotsen lijkt op een reusachtige leeuw vandaar de naam Le Lion de Roccapina

Een reuze Sprinkhaan komt terecht op onze motorkap, hij heeft zeker 5 km lekker meegereden en wij hadden de kans om hem eens goed te bekijken.

We volgen de TomTom door de rotsachtige bergen naar de Megalieten van Cauria.

Wat een ontiegelijk slechte weg. Vooral voor een strak afgeveerde auto waarin je als je over een euro rijdt, kunt voelen of het kop of munt is.

‘Vanaf de parkeerplaats 100 meter,’ zegt Hans.

Na 10 minuten lopen kwamen we Engelse tegen die buiten adem en bezweet waren. ‘You are halfway, sorry!’

Nog 10 minuten lopen is geen probleem voor ons. Maar ze had gelijk, het was een hele wandeling. Voor geen goud willen missen overigens. We liepen door velden Mirte, deze mooie witte bloemetjes vergeet ik nooit meer. Het pad was van graffel, minpuntje! Ik liep op teenslippers.

Er leidt een rondgaande wandeling naar vindplaatsen die ontsnapt zijn aan vernietiging door de Christenen, die de stenen als heidens zagen. Naast obelisken zijn er ook dolmen (letterlijk: tafelstenen), prehistorische grafmonumenten.

Fijn, om in alle rust rond te wandelen op deze mythische plekken.

In stilte lopen we terug over dit mooie pad met die hoge rotsen omgeven. Dit is echt honderd procent genieten van de typisch Corsicaanse natuur.

Wij, en Morgan, krijgen het weer flink te verduren totdat we op de tweebaans weg zijn. Dan kan Hans weer normaal gas geven.

De rit is eigenlijk een beetje te lang voor vandaag terwijl we maar 130 km hoeven rijden. Maar ook begrijpelijk, want niet voor niets geven de Corsicanen de afstand tussen bestemmingen aan in tijd, niet in kilometers.

Door heel Corsica komen we kleine lichtgekleurde grafkapellen tegen. Zomaar langs de weg of met een paar bij elkaar op een kerkhofje.

Rond vijf uur arriveren we, in de drukke winkelstraat waar ons hotel staat.

Mooi hotel met gesloten parkeerplaats eronder.

In 1769 werd Napoleon Bonaparte hier geboren, en die heeft hier overal zijn stempel achtergelaten.

De Ajaccio Kathedraal;

Volgens de legende kreeg Letizia Bonaparte op 15 augustus 1769 weeën terwijl ze in de kathedraal aanwezig was. Ze haastte zich snel naar huis waar even later Napoleon werd geboren. Dit gebeurde in de zetel op het gelijkvloers omdat ze niet meer op tijd in haar slaapkamer geraakte.

Het monument van Napoleon staat op de Place de Gaulle

Dat Napoleon belangrijk is in de stad Ajaccio wordt nog maar eens in de verf gezet op het drukke Place de Gaulle plein, met in het midden een monument gewijd aan Napoleon en zijn vier broers. Dit monument werd gebouwd in 1965. Oorspronkelijk keek het standbeeld uit over de zee, maar na enkele jaren werd beslist om het te draaien met zicht op de stad.

Nadat we het geboortehuis gezien hebben is het wel tijd voor een versnapering. Het pleintje dat we in gedachte hadden was winderig en ongezellig groot.

Door de kleine straatjes komen we bij een stel wijnhuizen op rij.

Aan een rond vat bestellen we ons wijntje.

Er klinkt prachtige muziek, Hans vindt het met zijn mobiel, het is van I Muvrini.

Een vat naast ons zaten twee meisjes. Ik vroeg of ze hier vandaan kwamen en wisten waar we écht Corsicaans konden eten? Ze kwamen hier vandaan en wezen allebei onmiddellijk naar hetzelfde restaurant verderop in de straat. Betere informatie kun je niet krijgen toch?

5 minuten later zaten we er binnen, wijs geworden door gisteren toen het te koud werd buiten. We waren iets te vroeg voor Franse begrippen maar waren toe aan eten. Typische Corsicaanse Lamsbout besteld die volgens de ober 16 uur gegaard had. Heerlijke wijn uit Calvi erbij, verrukkelijk gewoon.

We wisten niet wat we zagen toen we buiten kwamen. De straat was veranderd in een bruisend centrum. Overal etende en drinkende jongelui. Vast dé uitgaansavond in Ajaggio.

Voor ons is het mooi geweest.

We gaan lekker relaxen en bekijken waar of we morgen uitkomen.