24 mei

Heerlijk geslapen.

Ajaccio houdt de herinnering aan Napoleon levend. Op plaquettes, beelden en souvenirs. We bezichtigen de kerk waar hij gedoopt is, komen langs het plein waar de "Fontaine des quatre lions", een grote fontein met een marmeren beeld van Napoleon, gekleed in een Romeinse toga en aan zijn voeten vier waterspuwende leeuwen staat.

Vlakbij ligt het Square César Campinchi waar iedere morgen markt gehouden wordt. Dat is kostje voor mij. We mengen ons tussen de locals, lopen tussen de kraampjes met fruit, groenten en "Produits de Corse" en kopen heerlijk gedroogd fruit voor onderweg. Vooral de gember en Coco’s zijn favoriet. Echt een oppeppertje!

Ontbijten in de stad, lekker in de zon, het belooft weer een mooie warme dag te worden. Zin in!

We kijken op de vierkante huizen, overal hetzelfde, lijken wel torens, niks Frans aan. Wel allemaal luiken voor de ramen en door de kleur onderscheiden ze zich daarmee.

Jammer dat Hans zijn hele glas verse jus om liet vallen, broek, overhemd, sokken, schoenen, alles plakt.

Opnieuw uitpakken en omkleden.

Om. 11.00 uur uitchecken.

Langs de kilometers lange boulevard met palmbomen verlaten we Ajaccio.

Het binnendoor weggetje is slecht maar opeens zo echt Frans, lijkt op de Provence met dat opgerolde hooi dat ligt te drogen in de velden.

Na een half uur zijn we weer terug in Ajaccio, routepunt ophalen.

Even file maar dan mogen we weer.

Rijden we toch op een tuincentrum?!?

Zo eentje waar ze groene BOMEN verkopen ha..ha..

De bergen in met mooie zeezichten en kleine strandjes. Vandaag 150 km te rijden.

En Ja Gilbert, het is oppassen geblazen hier.

De weg is zo bochtig als het stratencircuit van Monaco en locals scheuren er alsof ze in een F1-bolide zitten.

Lunch in Cargése, deze plaats heeft een Griekse inslag.

We eten aan het water, mosselen in room en een heerlijke salade, weer met veel fruit.

Grote fles Sparkling erbij en uitkijken over de blauwe zee.

Vanaf Cargese volgen we de D81, een rit om duizelig van te worden!

De granietformatie die de Calaques de Piana worden genoemd veranderen in de loop van de dag op sensationele wijze van kleur, van goud naar roze tot vuurrood. De bizarre rode rotsformaties maken enorme indruk.

De wind en het water hebben de granietrotsen vormgegeven, waardoor prachtige holten zijn ontstaan.

Hele fijne weg om te rijden en volop te genieten.

Om een bocht weer oog in oog met een bruin volgevreten rund. Je schrikt je dood en vanaf die tijd dus met angst en beven de volgende bochten nemen, en terecht. Tot twee keer toe een geit op de weg.

Motoren razen ons voorbij, niet aan denken dat die op zo’n rund knallen.

Na de D81 komen we weer op een Trilplaat-weg. Ik heb ooit eens tijdens het sporten op een trilplaat gestaan en gezeten, in de hoop vet te verbranden.

Was handeltje van Conny Breukhoven geloof ik.

Deze weg heeft hetzelfde effect maar krijg je gratis en voor niets.

Het is eigenlijk een grove kiezelweg met een laagje asfalt. Dat asfalt heeft zich gevormd naar de kiezels en is op veel plaatsen kapot. Je trilt letterlijk van top tot teen.

Om zes uur komen we aan in Calvi.

Dit hotel is the limit. We krijgen een suite, zo luxe en met uitzicht op zee.

Een groot cruiseschip ligt in ons zicht. We hebben hier alles, een compleet appartement met twee slaapkamers. Alles voor vier personen.

Hans spurt naar een traiteur en komt terug met ham, truffelkaas en Gruyere. En een heerlijke fles wijn. We blijven lekker thuis vanavond.

Op ons balkon is het genieten en mijmeren.

Morgen de laatste volle dag op Corsica. Wat hebben we het goed hier.

Liefs voor alle mee-reizigers

X