26 mei

Koffie op de markt, dat nemen ze me niet af, het summum van leuk!

Het miezert, dus lekker onder het luifel.

Oja, het is Moederdag vandaag. Veel jonge vadertjes lopen met bosjes bloemen te sjouwen, de oudere mannen kiezen voor orchideeën. ‘Daar heb je langer plezier van zullen ze denken.

De kunst af staan kijken bij de kaasoliebollen bakker. Hij wisselt af kaas met appel. Mooi om te zien hoe hij met zijn handen die deegballetjes trekt.

We eten een kaaspannekoekje bij hem als ontbijt en kopen die mix van dunne ham en worst met een lardonbroodje voor op de boot.

Zo de bikkesement is geregeld.

Naar de boot.

Paspoorten controleren, spannend vanwege die voorletters.

Pffffff.... die hoeft hij niet te zien.

Opgelucht rijden we verder. ‘Bagage openmaken’ klonk het tot onze verbazing. ‘Weet je wel wat je vraagt broeder, ik ben hier vanmorgen met een schoenlepel ingeperst.

Hans begon de riemen van de koffer los te maken, ikke trots als een pauw met mijn keurige waszakjes, het was goed.

‘Dak eraf’ zei hij toen. Hans ging eerst de koffer weer vastsjorren. Dat is allemaal niet zo een twee drie gedaan en de file achter ons liep op. Hesje liet het erbij zitten en liep door.

Toch apart, we gaan van een EU land naar een EU land.

Op de boot was het gezellig. We hadden een geweldig plek weten te bemachtigen. Lekkere bank waar je met de voetjes omhoog kon liggen. Tafeltje erbij, prima!

Mooi glas wijn gehaald en lekker peuzelen van de ham en het brood. Opeens, niet te geloven, vloog het glas van de tafel, aan diggelen, en de inhoud over mij heen.

Tjonge jonge, daar ging mijn lekkere plekje. Zo goed en zo kwaad als het ging opgeruimd en nieuw drankje gehaald. Want of ik nu wel of niet gedronken heb, ik ruik er toch naar.

Een muzikant stond naast ons “life” te spelen, heerlijke jazz. Dat maakte veel goed.

Het is een lange zit, zeker als je geen WiFi hebt, hoe afhankelijk zijn we daarvan?

In Livorno valt ons meteen De Industrie op. Dat kwamen we in Corsica niet tegen.

Het regent dus het dak blijft erop.

Ons hotel ‘Villa Corte Degli Dei’ heeft een zwembad, echt waar!

Hoe fijn zou dat zijn met 25 graden en een avond zonnetje.

Dat hebben we niet, wel een code om de deur te openen. Werkt perfect, dacht ik bij mezelf.

Een envelop met sleutel lag klaar. H. Dekkers, 2de verdieping kamer 8. Kan niet missen.

‘We hebben een hemelbed!’

Het huis kun je omschrijven als een Italiaans landhuis. Stoer en robuust, compleet met zware balken en houten vloeren.

Het is al laat dus naar de city.

Zo benieuwd of we het nog herkennen.

Jaren geleden hier op de bonnefooi aangekomen en bij een TOERISTEN INFO een kamer gevraagd.

Alles was bezet. Ze gingen nog even rondbellen en even later verscheen er een échte Italiaan met zo’n hippie blouse aan en vroeg ons hem te volgen. Hij stapte op de fiets en wij er met onze rode MG achteraan. Hij opende een klein groen poortje en wij moesten hem volgen de brandtrap op. Ik vond het niks!

Maar Hans is wel in voor zoiets dus volgen maar..

Wat we toen aantroffen ben ik nooit meer vergeten, een design house, ontworpen door een Italiaanse architect (naam vergeten), maar zo mooi.

Drie verdiepingen hadden we ter beschikking. We konden vanuit onze vide zo het Piazza Anfi teatro kijken. Zo apart!

Zeker 20 minuten lopen en dwalen eer we het gevonden hadden, het regent en het is niet druk in de straten.

Uiteraard plaats genomen pal er tegenover. Oude tijden herleven.

Aan een vierpersoons tafeltje gingen we naast elkaar zitten met uitzicht op....

Lekker gegeten op dit prachtige plein met een heerlijke streekwijn.

Leuke plannen voor morgen gemaakt.

Fijn dat we nog zo’n eind moeten lopen, dan komt het er tenminste van, lekker nagenoten van Lucca.

Morgen een afspraak met lieve vrienden.

Welterusten allemaal, hier gaat het licht uit.