28 mei

Hans haalt de jachten dichtbij met zijn verrekijker en zoekt ze op op internet. Een zo’n ‘grote jongen’ is eigendom van een Russische multimiljardair, die heeft dit zeiljacht gekocht voor 368 miljoen. En dan mag je ervan uitgaan dat hij er geen boterham minder om hoeft te eten.

Roquebrune sur Argens, Chocoladestadje...., is, jammer genoeg niet hier.

Een stadje met dezelfde voornaam maar heel ergens anders.

Ontbijt bij ...de frêle Belgische Française wiens leeftijd niet te schatten is. Leuk Frans koffiezaakje waar wat stoelen met rode hoezen staan. Allemaal verschillende bordjes en bekers. Een mand vers stokbrood, croissants en chocoladebroodjes op de toonbank, thats all!

Ze vertelde dat ze uit Hasselt komt maar dat plaatsje weet niemand te liggen. Tataaaa....wij wel!

Dan komt ze los. Wat een leuke gesprekken zo bij een cappuccino. Voor een nieuwe klant, een Franse madam maakt ze ondertussen een kopje lauw water met wat citroensap. ‘Modern ontbijt’ zegt ze.

Zij houdt ‘de Franse slag’ in ere, zullen we maar zeggen.

Als ik haar wil helpen laat ik een pot jam uit mijn handen vallen, klungel die ik ben. De pot is nog heel maar de helft van de jam ligt op de vloer.

Zij komt aan met een stuk papier en veegt het op. Klaar is Kees, over tot de orde van de dag.

Nog een laatste blik op dit pleintje met de mega grote mooie olijfboom.

Op de bankjes eromheen zitten twee meisjes in hun werkkleding, net afgezet door een taxi. Blote jurken met hier en daar een lapje stof te weinig en eentje met een ladder in haar zwarte panty.

Het andere meisje had hakken in haar hand en de badslippers van een hotel nog aan. Ze schoten in de houding toen ik een foto van de Morgan voor het hotel wilde maken.

Geen paniek dametjes, mijn selfie stick is alleen voor opa’s en oma’s.

Dwars door Monaco, waar de opruimwerkzaamheden van de race nog in volle gang zijn, pakken wij even een stukje parcours mee.

Dit word de eerste keer dat we Nice centrum inrijden, al vaker voorbij gekomen over de mooie boulevard van deze Franse Rivièra.

Wat een rijke welvarende stad moet dit zijn, of geweest zijn. Heeft meer te bieden dan alleen Sun & Fun. Zoveel hotels met eronder zoveel mooie winkels.

Je verwacht hier aan de Côte d’Azur glamour girls in het wild tegen te komen.

Eentje dan misschien.... kort spijkerbroekje, lipjes getuit en borstjes vooruit. Ik vond dat ze een raar loopje had, écht niet uit jaloezie.

Voorbij Nice begint het al, op elke rotonde kunstwerken, we naderen St. Paul en Vence.

Route Napoleon bij alle Frankrijk gangers wel bekend. Groen, hoog en bochtig.

InCastellanegeluncht, buiten gezeten maar eigenlijk te koud. Als de zon niet schijnt is alles anders. Terrasjes leeg, jassen en truien uit de kast....behalve voor glamour girls dan...

De toilet was buiten, om de hoek in een andere straat, je krijgt de sleutel mee.

En toen die spannende Gorge du Verdon op.

Het is de Grand Canyon in het klein, maar evengoed héél heftig.

We hebben stukjes gefilmd onder het rijden, vond Hans leuk.

Er steekt een harde wind op. De bomen zwiepen aardig door. Gelukkig zware koffer achterop zodat hij op ons geen vat zal krijgen. Een teken aan de wand is wel dat wielrenners afgestapt zijn, heel verstandig, die zijn zo kwetsbaar langs die kloof.

Oraison heeft een ‘Gite de France’ en daar zijn wij fan van. Nog nooit in teleurgesteld, hele goede keuken ook.

Maar dit hier leek wel een asielzoekerscentrum, vergane glorie.

Zo’n motel waar je voor een paar uurtjes terecht kunt met een van die meisjes in werkkleding.

We zoeken verder.

Het wordt ondertussen later en later maar het zonnetje komt erbij en we rijden tussen de lavendelvelden. Nog even en dan gáát het hier toch lekker ruiken!

Hôtel Le Mas du Pont Roman vind Hans als dichtstbijzijnde hotel.

En dat ís toch mooi!

Dit hotel dateert uit de 17e eeuw. Het ligt op loopafstand van Mane en op slechts 4,5 km van Forcalquier. De accommodatie beschikt over een tuin van 3 hectare met 100-jaar oude bomen en 2 zwembaden.

Even vragen of er plaats is, ‘ja hoor,’

‘En de prijs?’ Net iets te hoog ‘je bent hier in de Provence’ zei de eigenaresse, duuuusssssss.....??

Geen restaurant erbij en breakfast not included.

‘We zijn tot 10 uur open’

Oké we gaan kijken of we ergens kunnen eten of iets in kunnen slaan.

Een winkeltje had toast, kaas en wijn.

‘Toevallig ook koude wijn’ vroeg ik hoopvol?.

Ja hoor, die had ze ook.

‘Doe dan maar 2 flessen,’ hoorde ik mezelf zeggen, geen idee waarom!?!

Weer terug naar dat prachtige hotel. We kregen een grote kamer op de begane grond waar je met een rolstoel een dansje in kon maken en dan zo de badkamer in kon sjezen.

Prima!

‘Je hóéft natuurlijk geen rolstoel te hebben om te dansen’.

We vertelden dat we een wijntje gingen drinken buiten en crackertje eten. ‘Het is verboden meegebrachte wijn te drinken, die verkopen wij hier’.

Dat is dan jammer voor jullie maar dat had je dan eerder moeten zeggen, dachten we.

Of we ook niet voor de deur wilde gaan zitten.

‘Nee hoor, wij vinden de picknickplaats bij het zwembad helemaal top’.

Lekker privé en helemaal uit de wind.

Luxe om ons heen en een lekker ijskoud wijntje bij de hand.

Er kwam een keer iemand langslopen om een bladveer op te bergen. De fles was toen al bijna leeg, we zeiden vriendelijk goedenavond en hij knikte terug met een glimlach, we doen ook niemand kwaad en maken geen rommel.

Het is een hele romantische avond geworden. Mia kan gerust zijn.

Zoveel indrukken de Revu laten passeren, leuke verhalen, ontmoetingen en blundertjes.

We zijn aan elkaar gewaagd, hebben de taken prima verdeeld en genieten van dezelfde dingen.

De Romeinse brug uit de 11de eeuw bekijken we morgen, ligt hier in de tuin notabene. Ook een buitenbad met lekkere ligstoelen en overal leuke zitjes en o ja, een sauna.

Dit hotel is zijn geld dubbel en dwars waard.

Benieuwd naar het ontbijt morgen, moet super zijn.

Tot morgen!