30 mei

Om 10.00 uur zitten we, met korte broek en hemdje in de auto.

Vandaag staat een rit door de wijngaarden en een bezoek aan Pêrouges op ons verlanglijstje. En ondertussen natuurlijk richting huis.

Hans geniet van het rijden hier. Goede wegen en aanduidingen.

Pêrouges

Alles wat ik al geschreven heb over middeleeuwse plaatsjes is ook hier van toepassing, behalve dan dat ze hier ‘Galette’ bakken.

De galette van Pérouges, een plaatselijke specialiteit op basis van koekendeeg met suiker en boter. Een ware lekkernij ...daar staan ze voor in de rij.

Één groot openluchtmuseum is Frankrijk, alsof je terug bent in de tijd.

Op de eindeloos pittoreske Place du Tilleul, in het hart van het dorp stond een man met een draaiorgeltje en zong daar samen met zijn vrouw bij. Toeval? Niet helemaal, het is vandaag het ‘Festival des orgues de barbarie’ Hoeveel geluk kun je hebben?

Om de hoek nog een draaiorgel en nog een en nog......, wat gezellig! Ze waren ook allemaal in klederdracht. Beetje Gipsy.

Het enige terras zat stampvol. Je kon je telefoonnummer achterlaten, dan bellen ze als je aan de beurt bent. Rondje lopen was geen straf met deze leuke muziek.

Na een half uurtje zaten we ‘stalles’.

‘Je mag alleen op dit formidabele plek zitten als je Plate de Jour gebruikt’ hoorden we toen.

Als wij kilo’s aankomen, is dat niet onze schuld hé?

Gelukkig mochten we zelf opscheppen van het buffet.

Langzaam verlaten we rond 15.00 uur het terras waar we zo heerlijk gezeten hebben, Franser kan gewoon niet.

We zijn aan het aftellen dus gaan voor beleving.

Het was ook wel humoristisch, bij tijd en wijle speelden er wel 3 of 4 orgeltjes tegelijk, met zang of mondharmonica, dan wist je gewoon niet waar het geluid vandaan kwam.

Als wij ooit geldgebrek krijgen dan gaan we ook ‘de boer op’ met het een of ander.

Maar nu Hurry-up, we moeten nog een eindje.

Het landschap van hoge bergen en mediterrane wijngaarden in de dalen zorgen voor een spannend contrast. Op en top genieten.

De druiven voor onze geliefde chardonnay zijn nog maar Ine mini . Maar die grote wijnhuizen er midden in zijn toch wel door ons mee gesponsord.

We logeren in het dorpje waar de beste wijn van de wereld vandaan komt. Daar zullen ze toch wel een glaasje over hebben voor ons?

Voor vanavond toch hotel besproken in ‘Nuits Saint George’.

In verband met Hemelvaartsdag, was dat niet gemakkelijk, dus pakken wat je pakken kunt.

Het blijkt nu toch net iets te ver weg.

Wat Hans in gedachte had, kasteeltje van een Nederlands echtpaar, was vol. Bewaren we voor een andere reis.

Vanmiddag ruzie met TomTom. Hij stuurt ons nogal eens kriskras door een gebied omdat meneer dan zonodig een routepunt op moet halen.

Het gaat ernaar uit zien dat het na zevenen wordt. Kappen met deze route.

Hans stopt, en toetst het adres van het hotel in en de snelste weg.

Nu zijn we er om 19.45 uur zegt TomTom, gekkenhuis!!!

De tijd klopte, precies om 19,50 uur stonden we voor het Ibis hotel. Mooi hotel in het centrum waar we ook nog iets konden eten.

Bagage mee naar binnen en auto afgedekt met zeiltje.

Inchecken maar. Er stond een hele bus voor ons dus dat duurt even.

Geen ‘Dekkers’ te vinden op haar lijst. Onze bevestiging erbij gepakt en wat bleek, we hebben ‘Ibis budget’ geboekt. En dat is een paar km buiten het centrum.

‘Budget’ is niet voor niets budget natuurlijk. Daar gingen we weer. Ook goed bed en voor morgen ontbijt geregeld.

Maar nu.... het is ondertussen over half negen.

Toch maar te voet naar het centrum, daar zijn de restaurants. Lopen is wel even fijn.

En jawel, gezelligheid genoeg hier. We zijn kieskeurig, maar toen we de mooie dun gesneden lende bij iemand op bord zagen liggen, wisten we het wel. Hier gaan we!

‘Wat?’ Keuken dicht?

Niet bij stilgestaan, maar het is al over negenen. We kregen opeens haast..

Bij een ‘Italiaan’ zijn we aan een tafeltje gaan zitten en, hoi hoi.. we mochten bestellen. Daar waren we zo uit. Flesje huiswijn erbij?

‘Dit kan toch niet waar zijn?’ Hoorde ik Hans zeggen.

Er stonden prijzen op de lijst waarvan ik me niet kan voorstellen dat er iemand op de wereld is die bij een gewone Italiaan zo’n dure wijn bestelt.De prijzen liepen op, de duurste was 490 euro. ‘Wie wilde er naar het dorpje waar de beste wijn van de wereld vandaan komt?????

Wij nemen een betaalbare witte wijn. Hij was niet koud ... maar werd in ijs gelegd.

Allemaal prima, maar om ons heen vertrok iedereen en er werd druk gepoetst in de zaak. De wijn was heerlijk, daar niet van.

Een Hollandse man die bij ons Budget hotel zijn neus al stootte, stootte hem hier weer ‘Keuken dicht’.

Toch weer blij en dankbaar voor ons bed en avondmaal.