Morgan/MG rit door de Elzas

Zaterdag 7 september.

Strasbourg

Na de interessante rondvaart met de hele bups konden we onze tijd vrij besteden voor de rest van de dag.

We waaierden uit en een clubje van 12 bleef over.

Eerst maar koffie. We hadden uitzicht op de grote BAECKEOFFE schalen. Jammer, die kunnen we niet meenemen. Of..... misschien in de Mercedes???

Op het moment dat die mogelijkheid zich aandiende is het verlangen weer weg. Raar toch! Het gezegde ‘bezit is het einde van het verlangen’ gaat hier op.

De grote beroemde plantaan bood ons een schitterend uitzicht. Op een terras eronder bestelden we rosé, bier, aperol en koffie.Al nippend genoten we van de fotosessie van een bruidspaar. Zij was een beauty met een hoog gesloten crème kleurige jurk en met een hoofddoek om. Een klein randje gipskruid piepte er onder uit en was de enige versiering. Hij was vlot gekleed in een bruinbeige combinatie.

De fantasieën kwamen bij ons op gang. Is zij uitgehuwelijkt?

Opeens kennen we daar allemaal wel een story over.

Toen zij uiteindelijk een trapje op moest lopen en hij haar jurk optilde zagen we hem er stiekem onder kijken. Zie je wel klonk het in koor.

Hij lichte alvast een tipje van de sluier op

Een marktje met streekproducten bezocht en in de daarnaast gelegen kerk genoten van de schitterende muziek.

De protestantse kerk Saint-Thomas in Straatsburg is een bijzonder mooi voorbeeld van gotische kunst in de Elzas. Het koor herbergt het indrukwekkende mausoleum van de Maarschalk van Saksen: een meesterwerk van 18e eeuwse barokke grafkunst. De andere bezienswaardigheid is het "Silbermann" orgel. Het instrument is een historisch monument, perfect gerestaureerd en in de hele wereld bekend om zijn uitzonderlijke geluidskwaliteit.

Saillant detail: de beroemde Albert Schweizer is hier voorganger geweest.

Tijd voor een lekker avondmaaltje.

Mensen die mij kennen weten dat ik kieskeurig ben en me niet in een hoekje weg laat zetten. Zo ook vandaag niet.

Het restaurant met het romantische (verwarmde) terras dat ik gisteren al op het oog had bood binnen een ruim aantal tafels en oogde zeker zo sfeervol.

We wezen naar een mooie tafel en vroegen min of meer om toestemming om daar te zitten. De norse ober troonde ons de hele zaak door en achterin een hoek bij de achterdeur konden we zitten, ‘hier óf boven’. Ik kijk even boven’ zei ik. De ober gebaarde dat we 2 minuten kregen en anders konden we vertrekken. Hij wist ook wel dat wij die benauwde zolder af zouden keuren. Wegwezen!

Restaurant na restaurant in deze buurt.

Irritant was wel dat de meeste tafels al gereserveerd waren, althans dat stond op de bordjes.

We vonden een leeg restaurant met een aantrekkelijke kaart. ‘Om zeven uur gaat de keuken open’.

We mogen wel alvast wat drinken op het terras.

Oké, maar dan reserveren we graag op voorhand een tafel binnen voor 12 personen’. ‘No problem’.

Blij met zo’n servicegerichte kelner durfde ik te vragen om de vierkante tafel waar een bordje ‘gereserveerd’ op stond.

In verband met mijn hoorprobleem zou deze tafel perfect zijn legde ik hem uit. ‘No problem’ was het antwoord.

Een bolleboos in ons midden, die had leren tellen, merkte op dat er dan vier plaatsen te weinig waren. ‘No problem’ hoorden we weer.

Tja, na al die keren ‘no problem’ voelde dat voor ons als ‘carte blanche’ en wij bedachten een opstelling waarbij wij met een dozijn mensen gezellig konden zitten. Als kinderen met een blokkendoos gingen we aan de slag.

‘Al we nu die tafel... en dan die.. en dan die in een snipper eraan, dan zijn wij helemaal content. ‘No Problem’ antwoordden het schatje wonder boven wonder. Wij sloten hem in ons hart en hielpen hem met de tafeltjes sjouwen. Voor ons ‘No problem’.

We schoven net zolang tot de doorloop geblokkeerd was en ik tegen de rug van Rob aan zat te kijken. Toch niet helemáál ideaal.

Iemand draaiden zich om en zag een lange lege tafel staan. Weliswaar met een bordje ‘gereserveerd’ erop, maar dat mag toch ‘geen probleem’ zijn. ‘Kunnen we daar niet zitten’ vroeg hij. Toen onze vriend wederom zei dat dat ‘No problem’ was zetten wij het bordje gereserveerd over en namen we plaats aan de lange tafel. ‘Als we dan dat tafeltje hier nog even tussen zetten’ begonnen we...

Ons obertje vond ook dat ‘No problem’, hij had maar een missie ‘I Will help you’.

Ondertussen was het zeven uur en konden we meteen bestellen. Er stonden ongeveer 8 soorten wijn op de kaart en ik ben bang dat we van elk een karafje besteld hebben. Verder waren wij keurige gasten die netjes ons bordje leeggegeten hebben en ons obertje een kleine misstake vergaven.

We hebben hem een heleboel veren in zijn .... gestoken. ‘Waar vind je dat nog’.

Het is een hele gezellige avond geworden.

Wordt vervolgd