Goedemorgen allemaal, heel hartelijk dank voor de reacties op mijn verslag. Leuk om van jullie te horen.

Heerlijk geslapen. En fijn dat alles ingepakt kan blijven voor nog een nacht hier.

We zien elkaar weer bij het ontbijt en gaan gewoon door met waar we gebleven waren. Er staat een lange tafel voor ons gedekt dus we worden hier gezien als één grote familie. The Road Family.

Keuze genoeg uit het ontbijtbuffet. En wij doen het eer aan.

Het is een fijn gezelschap.

Tarwevelden zover je kijken kunt, een gele wereld met af en toe van die knalrode klaprozen ertussen. Klaprozen zijn sowieso des 2021, thuis ook.

Bruine koeien mét horens liggen melk te produceren.

De zwaluwen vliegen te laag voor een zomerse dag. Truien bij de hand dus.

Wij zijn onder de indruk van dit gebied. Glooiend, groen en met om elke bocht zowat een kasteeltje of ander mooi gebouw.

We zijn onderweg naar het het charmante dorpje Longpont.

Als we de abdij verlaten lopen we een rondje door het schilderachtige dorpje met zijn mooi gebloemde huizen, maar ook de indrukwekkende versterkte poort met vier torentjes uit de 14de eeuw.

Het is speelkwartier, zo’n stuk of 20 krijsende en klauterende kinderen vermaken zich samen op het omheinde schoolplein. De toekomst van het dorp is verzekerd als deze jongelui die zo nauw samen opgroeien niet wegtrekken tenminste.

Septmonts

Als er een donjon staat uit de 14de eeuw willen we ook naar boven. Wat een mooi uitzicht en wat een kleine mensjes beneden.

Paissy

Op naar het holbewonersdorp

We volgen de TomTom op een stei pad naar boven.

Smal en met stenen langs de rand. Is dit oké?

Nee dus! Terug???

Nee dus!

Als we allemaal boven zijn pakken we een begaanbare

weg naar beneden. ‘Beetje dom TomTom’

We weten nu hoe holbewoners geleefd hebben en nog steeds leven. Waar in vroeger tijden bedden, banken en nissen uitgehakt werden en dienst moesten doen. Dienen de holen nu als mooie garages of tuinhuizen achter de meest luxe huizen.

Een van ons maakte de opmerking ‘het lijkt wel alsof er een atoombom op Frankrijk ontploft is’ zo stil en verlaten is het overal.

Mensen schrikken telkens op als er vier auto’s tegelijk hun dorp binnenrijden. Alsof we van een andere planeet komen om hun te bespieden. Nog verbaasder zijn ze als we er, na een rondje om de kerk, in colonne weer uitrijden.

We gaan op zoek naar ‘een gezellig cafeetje’ voor lunch.

Die zijn er dus niet…..

Maar hoe erg is het om bij het enige en poep chique HOTEL DU GOLF DE L’AILETTE hotel restaurant een half uurtje later aan een overheerlijke carpaccio of omelet te zitten met een lekker koel glas en Franse frietjes. De lokatie was fantastisch mooi gelegen aan een meer waar kinderen aan het leren zeilen waren. Top!

Aansluitend rijden we naar Domaine Louis Decvaucler voor een Champagne proeverij. We stonden eerder deze middag al voor de prachtige, maar gesloten poort. Even vergeten dat hier alles op slot gaat tussen de middag. Het landgoed was zo groot en indrukwekkend met een landhuis in de verte en een vijver ervoor dat we na de lunch terug gereden zijn. Vol verwachting om al dit moois te mogen bekijken van dichtbij.

Het kickmoment kregen we toen we de poort doorreden maar dat veranderde onmiddellijk in ongeloof. Van dichtbij was het vergane glorie en werden de muren zowat door klimop bij elkaar gehouden.

Op het bordes, echt waar, stond een grote bbq en er blafte een hond. Bewijs dat het bewoond was. De dame die de proeverij leidde sprak alleen maar Frans. Als ze al sprak..

De champagne was lekker. We zullen er in ons eigen paleisje, met een klein hapje, van gaan nagenieten.

Een crème van asperge met ham en burrata, daar begon ons diner mee. Het was heerlijk.

Net zoals de rest van de maaltijd.

Na de koffie naar het kasteel gewandeld.

Het was een heerlijke dag met een aaneenschakeling van bezienswaardigheden maar met genoeg tijd en aandacht voor de mooie omgeving en voor elkaar. Zo gezellig!

Tot morgen,

X