Het paars-rood verhaal klopt. Ik voel me helemaal thuis hier. Boven het bed een schilderij met bloemen in die kleuren, een rood dekbed, rode lopers en vloerkleden in de gang en in de ontbijtruimte.

Paarse tafelkleden en opsmuk. Echt zó apart. Kijk, natuurlijk is en blijft die combi schitterend. Niet voor niets noemen wij als Red Hatters ons zelf Kroonjuwelen. Het zijn de diepe kleuren die die warme uitstraling hebben. Mooi hoor!

Het ontbijt met zelfgemaakte producten is een fijn begin van de dag. Dit hotel is een absolute aanrader.

Oogt op het eerste gezicht oubollig maar het is van alle gemakken voorzien.

En Dave, hier mag je vissen!

Wat mij betreft staat deze reis in het teken van SFEER.

We zijn redelijk Francofiel en hebben al veel gezien. Nu eens tijd nemen om te relaxen in dit mooie land en genieten van alles wat zo op ons pad komt.

We slingeren achter TomTom aan over mooie weggetjes. Opeens stuurt hij ons een boerenerf op waar het rook naar ingekuild voer. Een mega groot machien met een schep kwam op ons af. Hans is nog nooit zo vlug gekeerd. Wegwezen!

10 minuten later kwamen we er nog een keer langs, bukken!!! “Dit zijn geen grapjes TomTom”

De zon schijnt heerlijk op ons bolletje, dit is het weertje dat past in deze omgeving. Daar worden we blij van. De verwachting is 30 graden. Dat betekent blijven rijden.

Opeens een hoop getoeter. Een koelwagen stopt voor een huis en een paar dorpelingen komen met een portemonnee aangesneld. De service van het thuisbezorgen.

Dwars door Bar Le Duc

We rijden door de vallei van de Marne. Een stuk zelfs pal langs de Marne, prachtig! Een tegemoetkomende jogger wees ons erop dat we op een fietspad reden. “Allee, we komen van de provincie ee” Geen bord gezien wel een mooi stuk natuur.

We rijden lang door het gebied van de Zonnebloemen, zover je kijken kunt. We hebben genoeg voorstellingsvermogen om te beseffen dat het hier een maandje geleden een fantastisch schouwspel geweest moet zijn. Ansichtkaart plaatjes. De bloemen zijn nu aan het eind van hun latijn en laten hun kopjes hangen. Binnenkort in de olie.

Vandaag naar Dijon, mosterd, schiet als eerste door mijn hoofd.

We hebben een hotel, lekker centraal en met een parking, uitgezocht.

Om 15.40 checken we in en zijn verheugd over de mooie rustige kamer. Overal in het hotel hangt kunst in zware antieke lijsten. Bij nader inzien zijn het foto’s, afgedrukt op glanzend papier.

Dijon is een stad om in rond te dwalen, langs de talloze patriciërshuizen, waarvan vele met gracieuze binnenhoven, langs winkeltjes en over pleintjes. De lange winkelstraat, Rue de la Liberté en een deel van de zijstraten zijn autovrij zodat het daar plezierig wandelen en winkelen is.

Op het Palais des Ducs de Bourgogne, het voormalige hertogelijke paleis strijken wij neer voor een wijntje. Het is lang geleden dat we zo genoten hebben van het straatbeeld. Voorbijtrekkende mensen, waar komen ze vandaan en waar gaan ze naartoe? Fonteinen waar kinderen heerlijk doorheen rennen.

Een deel van het paleiscomplex is stadhuis, maar het grootste deel biedt plaats aan het Musée des Beaux Arts. Qua collectie na het Louvre in Parijs het belangrijkste museum van Frankrijk.

De straat buigt naar links en zo staan we weldra voor deÉglise Notre Dame. Deze kerk is ontegenzeggelijk één van de belangrijkste bouwwerken van de Bourgondische Gotiek, gebouwd tussen 1229 en 1250.

In het interieur komt het principe van de Bourgondische Gotiek naar voren. In de kapel rechts van het koor staat de 12e eeuwse 'Vierge Noire', een zwart houten Mariabeeld.

Achter de Église Notre Dame lopen we deRue de la Chouette(Uilstraat) in. Op een pilaar van de kerk in deze straat voor je de huizen passeert, herken je een uil: na het strelen van het beeldje met je linkerhand mag je een wens doen. We hebben er een paar keer over gestreken, nu we hier zijn, laten we deze kans niet liggen.

Leuk in Dijon is wel dat je een stadswandeling kunt doen door het volgen van koperen uiltjes In het plaveisel.

In het hart van het historisch centrum vind je de markt van Les Halles. Daar gaan we op af. Het loopt tegen etenstijd. ‘Open op Dinsdag en vrijdag en zaterdag’. Oké, dat lukt dus niet. Hans en ik hebben afzonderlijk van elkaar online een restaurant uitgezocht waar we graag zouden willen eten. Ik ‘Le piano qui fume’, de Piano die rookt, hier zouden de Dijonners eten. En Hans DZ Envies.

We besluiten er langs te lopen en wat ons het meest aanspreekt kiezen we.

Bij Des Halles vinden we DZ Envies. Geloof het of niet, er hangt een brief op de ramen. ‘Wegens hoge uitzondering voor één dag gesloten wegens technische problemen’.

Zo, de keuze is gemaakt, een eindje trippelen nu naar die rokende piano. Opvallend veel kappers in deze straat, wel fijn voor als je een kapper zoekt. Wij vinden daartussen mijn restaurant. ‘Open vanaf donderdag’. Hoe krijgen we het bedacht in deze Bourgondische stad!

Terug naar de straatjes bij Des Halles dan maar. Wat een feest hier, zoveel jonge mensen en zo relaxt. Specialiteiten uit Dijon zijn; risotto met champions en Parmezaanse kaas, bœuf bourguignon of 'escargots à la Bourgogne. Niet moeilijk kiezen, wij vinden dit allemaal lekker. Mooi flesje wijn erbij en heerlijk genieten.

Nooit geweten dat Dijon zo’n mooie gezellige stad is.

We lopen een klein stukje en gaan voldaan slapen.