12/9

De grote vlooienmarkt in Avignon hebben we laten schieten.

Lekker lang uitgeslapen en genoten van de geluiden van een stad die tot leven komt. Bij nogal een harde knal even uit het raam kijken, de overbuurman, van het winkeltje, liet een kist appels vallen. Oei!

We gaan op het gemakje inpakken en halen lekkere bananen en nectarines bij het winkeltje. Dat is ons ontbijt beste lezers. En koffie natuurlijk.

Mooi logeer adres was het hier. De auto op een binnenplaats, lekker veilig en wij op steenworp afstand van de gezelligheid.

Alles keurig afsluiten en GO!

In Il-Ilse-Sur-la-Sorque proberen we een parkeerplaats te vinden. Het dorp is omringt door water, zogezegd een eiland en wordt ook wel het Venetië van de Provence genoemd. Dat trekt toeristen.

De zondagmarkt zorgt voor nog meer drukte. Wij houden daar toevallig van en hebben geluk dat er net iemand vertrok en wij hun parkeerplek kregen. Tot nu overal gratis parkeren.

Daarna de markt bezocht die verspreid is over het hele dorpscentrum. Er zijn honderden kramen met alles wat je maar kan bedenken. Zeer gezellige straatjes en mooie spullen, vooral sjaals, prachtig! En veel lekkere luchtjes van zeep en olijven, iets minder lekker als de kramen naast elkaar staan. Op de afdeling Brocante zou ik graag eens mijn slag slaan en heel mijn huis opnieuw re-stylen. Hans wil dat niet dus blijft het bij kijken, kijken niet kopen. Een zwarte hoed heb ik nog niet en die vindt Hans wel mooi. Ik blij, hij blij.

We nemen een latte Macchiato en halen bij de kraam naast ons een verantwoorde amandelkoek. Te zien aan de stapel lege bakblikken heeft deze Turkse dame al goede zaken gedaan vandaag.

We wandelen terug langs de Sorque en pakken wat kunsrgaleries mee. De waterraden in de rivier geven extra charme aan dit mooie Provençaalse plaatsje

Echt de moeite om te bezoeken als je het ons vraagt.

De volgende stop slaan we even over. Te druk met geparkeerde auto’s.

Daar kunnen we makkelijk vanuit ons nieuwe huis naartoe, waar we drie dagen gaan verblijven.

Eric Offret & Jean Lacour verhuren aan ons een schitterend huis met tuin en tuinhuis in Gordes.

Eric ging ons voor en eerlijk is eerlijk, het is mooier dan in mijn gedachte, terwijl we deze plek zorgvuldig uitgekozen hebben.

Komt ook door de ontvangst en de leuke attenties die voor ons klaarstonden. Dan de koelte van het huis en het aangename luchtje. Helemaal TOP!

We laten het even op ons inwerken met een koel glaasje Rosé.

En wat fijn “er is toiletpapier”

Gordes is een dorp met een natuurlijke schoonheid waar je niet omheen kunt. Daarom zijn we hier én omdat het volgende over deze plaats geschreven is;

Mocht God bestaan dan woont Hij in de Provence, of misschien in Toscane. En als dat zo is dan heeft Hij zeker een huis in Gordes. Dit dorp in de Vaucluse is werkelijk prachtig en, als je er bent geweest, dan is Gordes één van de dorpen waaraan je denkt als je ‘Les Plus Beaux Villages’ uitspreekt.

Vol verwachting wat voor moois ons te wachten staat lopen we in 5 minuten naar het dorp dat vijf sterren belooft. Niet overdreven druk maar beetje ingewikkeld waar te beginnen. Blij met mijn sneakers, maar dan nog is het oppassen geblazen. De klinkers zijn zo oud en ongelijk en de straatjes zo steil. Vast een van de charmes van dit dorp maar levensgevaarlijk en niet voor iedereen toegankelijk.

We lopen helemaal naar beneden en worden daar getrakteerd op een mooi uitzicht op het dal.

De kerk bewaren we tot morgen, dat moet van binnen een feest zijn. Daar nemen we de tijd voor.

Wat zitten we hier fijn onder deze platanen. Verse jus en biertje. Een meisje kwam een appel op ons tafeltje zetten en op een ander tafeltje een uiltje en ook ergens een eendje. Wij hadden al besloten hier te eten maar wat bleek? De appel stond voor ‘gereserveerd’. Hé…….?

Maar wij zitten hier toch?

Ze ging het voorleggen en even later ging ‘de appel’ een tafeltje verder. En wij kregen onze Pastis en toastje tapenade. Dit pleintje is zo idyllisch, de stoeltjes zo mooi geelgroen, de verlichting zo sfeervol en de muziek zo goed gekozen.

Te mooi om waar te zijn zou je denken. Maar niets ervan. Wij houden van truffel en bestelden elk een ravioli met met campion en truffel, bij mij met Burrata en pesto en bij Hans met een saus van parmezaan. Gewoon héérlijk. Weer een voltreffer die ‘Le Renaissance’.

Het is pikkedonker als we naar onze B&B terug lopen.

Nog even lekker buiten zitten, in stilte.

Hoeveel zegt dat?