Heerlijk geslapen. Tot aan onze slaapkamer perfect WiFi, zelfs achter in de tuin. Eric en Jean zijn enorme gezondheid freaks. Zou me niet verbazen als we expres op bed geen internet hebben. We slapen als rozen en staan uitgerust op.

Dat doet ons goed.

Alles hier in deze area straalt ZEN uit. De tuin met de rustige kleuren, het huis helemaal in stijl. En de olijfgaard als uitzicht.

De producten die we mogen gebruiken zijn allemaal BIO. Mooie olie en wel 3 soorten lekkere azijn en crème.

Kruidenthee en quinoa, rietsuiker, kaascrackers en amandelen met physalis en rozijnen. Allemaal gezond, zover we mogen geloven. Er is gevraagd om afval goed te scheiden, dat doen we natuurlijk, zoveel hebben we niet, maar we nemen het serieus. Hans gooide per ongeluk een cupje van de koffie in de papierbak. We hebben hem zowat op zijn kop gezet.

We nemen afscheid met een respectvol buiginkje. Hij bedankte ons ook met een buiginkje.

Zo mooi krijgen we het niet meer.

Gekleed op een wandeling door Sentient des Ocres.
Een vurig gebied: de okerlandschappen in de Luberon

We zijn gewaarschuwd.

Als we door de okerlandschappen van de Luberon lopen, verwachten we bijna onderweg Clint Eastwood en andere cowboys te ontmoeten…

En terecht! Het decor dat de geologische formaties bieden, gesmeed door de kracht van de elementen en de mens, lijken recht uit een western te zijn gekomen.

De eerste aanblik van deze ongelofelijke kleurentinten herkennen we van de foto’s die we gezien hebben van Erika en Peter. En ook dat is de reden dat we hier zijn. Dit moet je met eigen ogen zien. Je blijft maar foto’s maken.

Het weer is er perfect voor. Zo in je shirtje genieten van de wandeling. Wij nemen de langste, die duurt ongeveer een uur.

Het is heerlijk relaxt lopen hier.

Wat hebben we genoten.

We kunnen er niet genoeg van krijgen, dus plakken we er nog een wandeling achteraan vandaag. Die moet ook zo de moeite waard zijn.

Het Provençaalse Colorado van Rustrel

Deze tip kregen we van De Belgen uit het Alpacas hotel.

Het is 10 km rijden naar Rustrel.

En weer kiezen we de grote route door de uitlopers van de Colorado, we beginnen eraan.

Voor ons huppelen een jongetje en een meisje met hun moeders, het meisje zegt elke keer bonjour als ze ons ziet, het jongetje papegaait haar na zonder op te kijken. Ze hebben met het rode klei stippels op hun gezicht gezet. De moeders ook. Ze spelen met het knalrode, afwisselend okergele zand. Er is een gedeelte met honderden kleine torentjes, opgebouwd uit steentjes. Allemaal anders maar stuk voor stuk kunstwerkjes. Daar bleven de kinderen hangen en hier liepen wij alleen verder.

We hebben niemand meer gezien de komende uren. Toch stond er bij de ‘ingang’ van deze wandelroute een tafeltje met twee serieuze Fransozen die vroegen om onze Pass-sanitaire.

Hier kan ik geen touw aan vastknopen. Waar gaat dit naartoe? En wat als ik geen pas heb, mag ik dan niet in het bos lopen? Laat maar….

Het is een uniek decor dat we te zien krijgen. Het langere pad onthult alle geologische bijzonderheden, de omvang en de charmes van de plek: de witte woestijn, de sprookjesachtige aardpiramides en de gloeiende kliffen. Het is adembenemend…

Dit okerpalet tegen de achtergrond van de hemel van de Côte d’Azur is gewoonweg magisch. Midden tussen de duinen en kliffen, tussen de sprookjesachtige aardpiramides voel je jezelf echt klein. Gelukkig zijn we hier samen en kunnen we van deze spectaculaire schoonheid genieten, met toch het ‘alleen op de wereld’ gevoel. Af en toe, een groot gedeelte zelfs, was heel slecht begaanbaar. We moesten heel goed uitkijken, je wil hier geen verstuikte enkel oplopen. We zijn nooit op de maan geweest maar dit hier lijkt een maanlandschap. Wat een verandering van omgeving. We klimmen over rotsen, dalen af in de bergen en lopen over stronken en door redelijk droge meertjes met ook donkerrode modder. We hadden deze wandeling voor geen goud willen missen. We zijn dankbaar dat we al dit moois hebben mogen zien én dat we goed kunnen lopen.

Het Colorado is een unieke mix tussen Bryce Canyon en Zion National Park.

Het mag dan ook geen wonder heten dat deze plek dient als filmlocatie – het is een absolute must-see.

En dan begint het te regenen, precies op het moment dat we bij de auto aankomen, wat hebben wij geluk gehad. Dakje er op dan maar. Het is nog een eindje rijden naar onze volgende B&B.

Het bleef bij die paar druppels.

Onderweg naar Lourmarin zagen we dat de druivenpluk begonnen was. Kisten vol rode trossen. “Doe je best plukkers”.

Ook Lourmarin pronkt op de lijst van de mooiste dorpen van Frankrijk. Hier in een heel klein straatje, midden in het dorp staat ons bed. Het kost even moeite om het adres te vinden. Het naambordje was verstopt onder klimop. Daarnaast was er geen bel. Onze deur ligt aan de straat, de eigenaar heeft een trapopgang met voordeur ernaast, ook zonder bel. Zodat we toch nog het telefoonnummer moesten bellen en er onmiddellijk open gedaan werd door een typisch Frans madammeke. Mijn hart sprong open bij het zien van haar huis. We mochten even in de kamer zitten vanwege de bui, die 10 minuten zou duren volgens haar. Wat een mooie, gezellige inrichting met een grote piano in het midden en veel boeken. Zou zo in een magazine kunnen. Ik zag me al zitten voor het ontbijt in dit leuke keukentje.

Droog! Veel te snel naar mijn zin. We gingen naar buiten, naar onze ingang. En ook hier was haar stempel gedrukt op de inrichting. Wat een leuke kamer. De badkamer was met een trap naar beneden.

Maar nu die bagage nog hier krijgen. Allemaal leuk en aardig maar hier kom je niet met een auto.

Onderweg naar de auto kwamen we een theehuis tegen. Eerlijkheid gebied te zeggen dat we sinds die tochten nog niet veel gedronken hadden. Naar binnen in dit leuke zaakje waar twee tafeltjes stonden. De ene was bezet en de andere dienden als uitstalling voor thee maar die werd in een oogwenk vrij gemaakt voor ons. Allebei een potje heerlijke thee met een stuk perziken taart. Wat een feest.

Even later loopt Hans als een pakezel naar boven. Dat is de prijs voor een mooi logeer plekje.

In het voorbijgaan het gevarieerde aanbod in de winkeltjes en galerijtjes Gezien. Morgen even van dichtbij bekijken.

Er is plaats op een aangenaam terras en dat pikken we in.

Tonijn gebakken zoals het hoort en Asian bowl. Heerlijk! We hebben er lang gezeten zonder ons te vervelen. Er was genoeg leven in de brouwerij op dit pleintje.

Voldaan naar ons bedje.

Oh, het ontbijt is niet in het schattige keukentje maar in een cafeetje.