Strak blauwe lucht als we vertrekken.

En vertrekken doen we uit deze smakeloze stad.

Gisteren de kerk bezocht

De kerk van Saint-Trophime is misschien wel de mooiste kerk die je kan vinden in de Provence. De kerk is vernoemd naar de eerste bisschop van de Provence. Het bijhorende klooster valt vooral op vanwege de aanwezigheid van de sierlijk bewerkte kloostergang.

Verder gewandeld en ondertussen restaurantjes bekeken.

De stad geeft een verwaarloosde indruk. Echt vergane glorie. Het winkelgebied was te herkennen aan sliertjes gekleurd vliegengordijn boven de straten.

Armoedig tot en met. In tegenstelling tot wat er geschreven wordt over deze stad.

We vinden een restaurant met een moeilijke kaart. Het blijkt Marrokaans te zijn, die uitstraling had het niet. Pastille voor Hans, hij kon er niet van genieten omdat ik hem wijsgemaakt had dat het stierenballen waren. Ik heb heerlijk gegeten. Tomaat, frambozen carpaccio met burrata en bordje kaas na. Heerlijke wijn en water van de tap. Tip van Oma, bestel water van de Tap.

We zijn gaan dolen door de stad, lichtelijk verdwaald en het was donker en nat buiten.De kaart erbij gepakt en toen in 17 min in het hotel.

We hebben 2 - 2 persoonsbedden.

Na het ontbijt buffet maken we nog een laatste rondje met de auto door Arles, maar zelfs dat gaf ons een meewarige indruk. Slechte wegen, lelijke slecht onderhouden huizen, een armetierige uitstraling. Nu snap ik dat onze Vincent naar een revolver greep. Wij poetsen de plaat….

Op naar onze eerste stop: “Pont du Gard”. We werden door fake informatie op het verkeerde been gezet. Er zouden ongekend hoge parkeerkosten berekend worden.

Wij Hollanders houden daar niet van. Toch won de nieuwsgierigheid het van de portemonnee. En we hebben geen spijt.

Ook de kosten vielen mee dus every body happy.

Pont du Gard is een prestige stukje van de Romeinen. Het vormde gedurende zes eeuwen lang een onderdeel van de watervoorziening van de stad Nimes.

Onvoorstelbaar wat men in die tijd gerealiseerd heeft.

Begin er maar aan water leiden over een afstand van 50 kilometer met een verval van 23 cm per kilometer. Het aquaduct loopt van Uzès naar Nîmes.

Het werd in vijf jaar gebouwd en er werkten ruim 1000 mensen aan.

Per dag werd 35.000 kubieke meter water naar Nimes geleid.

Op mijn verzoek draait Hans af en toe een ‘centre Ville” in. Zo leuk, vooral tussen de middag. Dan eten en drinken de Fransen samen en zijn alle terrasjes vol.

Schilderachtige dorpjes, afgewisseld met groene bossen en diepe kloven.

We zwaaien naar een groepje klassiekers en zij naar ons. Zij halen, net als Hans, hun hartje op met bochten maken.

We hebben voor vanavond een Logis de France, je weet wel, waar wij fan van zijn. In bijna alle gevallen is het goed eten daar.

Gorges du Tarn D907

Om stil van te worden.

Overal om ons heen hoge rotsen, hoe hoger hoe ruiger.

We rijden het centrum van Sainte-Enimie voorbij en krijgen nog een schitterende 3 km natuurschoon, zo mooi dat we een stuk gefilmd hebben om thuis nog eens na te genieten.

De auberge de Cascade en nog wat bijgebouwen liggen in dit mooiste Middeleeuwse dorp van de Gorges Du Tarn

Onze kamer is klein. Zodra alle bagage er in staat kunnen we het bed amper meer in. We zijn rondom ingebouwd. En toch en toch en toch had ik deze lokatie en dit kamertje niet willen missen. Hier geen opsmuk maar puur natuur. En wat is de natuur mooi! Tijdens de wandeling bij aankomst waren we al sprakeloos. De weg hiernaartoe adembenemend mooi.

Het is een wonderlijke avond geworden.

Op het enige terras van de ‘Logis’ zaten alle gasten heerlijk te genieten van de authentiek Franse maaltijd. Wel truitje aan maar tot laat gewoon buiten.

En opvallend dat mensen zo zachtjes gaan praten.
Zou dat komen omdat we zó inemini zijn in Enimie.

Zo prachtig, in dit natuurlijk gevormd theater.

Met uitzicht op de heuvels en bergen om ons heen. Het is een klein stukje paradijs.