We staan te popelen om onze rit te vervolgen.

Nog even foto maken van deze blauwe rotsen en het azuurblauwe water. Wat een kleurenpracht in de natuur.

We eten hier bij het ontbijt veel meer dan thuis. Mocht blijken dat we na deze reis niet aangekomen zijn, dan hebben we de goede formule te pakken en breekt er een culinair tijdperk aan. Het smaakt allemaal heerlijk.

Als we uit de Gorges zijn, komen we op vlakke plateaus terecht. Met weilanden en bossen. En…raar maar waar, een voetbalveld!

Iets verderop staan natuurwachters met allerlei attributen langs de weg. Hans denkt om een zwijn te vangen.

Maar… voor ons op de weg loopt een levensgrote stier.

Hij liep rustig op de weg en kon nog niet vermoeden dat er een hele kolonne, met honden, klaar staan om hem in de boeien te slaan. Wat zijn die beesten groot van dichtbij.

Wat hebben we het getroffen met het weer tot nu toe.

Wij vinden deze periode perfect om rond te toeren.

Rocamadour is ons einddoel van vandaag.

We hebben en flinke bui gehad onderweg. Het dak er op en de drie ruiten wissertjes draaien op volle toeren.

In Rocamadour ingecheckt in Hotel Chateau. Het is 1500 uur en het miezert nog steeds. Vanmorgen vertrokken met heerlijk zonnetje dus nu kleding aanpassen om te gaan spatzieren.

Dat mondmasker gedoe wordt wel een dingetje. Ze gaan er willekeurig mee om.

En ‘gezond’, verstand gebruiken helpt ook niet.

Lopen mensen op straat, mondkap AF. Gaan het terras op, mondkap OP, gaan zitten, mondkap AF. Allemaal buiten!

We willen ons graag aan de regels houden maar inconsequentie werkt niet. Dat doet Nederland beter. Maar daar zijn ook meer gevaccineerden.

Rocamadour is een heilig stadje en een bedevaartplaats.

Hier hangen zelfs bij de ingang van de straat al borden met mondkap OP.

Alhoewel Rocamadour aanvankelijk alleen een belangrijke halte was op de pelgrimsweg naar Santiago de Compostela groeide het geleidelijk zelfs uit tot een belangrijk bedevaartsoord.

Ons hotel ligt boven

Daar heb je een prachtig uitzicht over de 3 niveau's van de stad.

Aan de resten van het kasteel vind je dan het pelgrimspad dat je naar het bedevaartsoord brengt. Het is een mooi begaanbaar wandelpad waar we met frisse moed aan beginnen. Halverwege gaan we de kapellen in. Het mooiste heiligdom is ongetwijfeld de “Chapelle Notre-Dame”, waar de houten “Vierge Noire” vereerd wordt.

En verder naar beneden via de grote bedevaarderstrap, 216 treden.

Dan kom je in de enige straat van het stadje terecht. Deze winkelstraat is normaal gesproken heel druk en gezellig. Het regent ondertussen cats & dogs.

We maken een foto van Hans in de compleet lege straat, dat is uniek.

Even schuilen in een Galerij waar een kunstenaar in actie was.

Nog een koffie met notentaartje om de tijd te doden en toen toch maar weer de regen trotseren.

Om terug te keren naar boven zou je de lift kunnen nemen. Wij hebben ondertussen zoveel gelezen over de bedevaarders dat we in de stromende regen beginnen aan de trap en later het pad naar het derde niveau nemen.

Weliswaar niet op onze knieën maar de heftige regen is voldoende handicap om een kruisje te krijgen vinden wij.

We vragen bij de receptie om een tafel te reserveren in het restaurant. Helemaal vol!

Nonde!

We krijgen een lijstje met restaurants mee, 20 min lopen hiervandaan.

Die 20 min bleken er 10 te zijn en het wandelde lekker weg via het schitterende wandelpad met constant zicht op Rocamadour.

We kiezen brasserie “Au Panorama”.En omdat het droog is eten we buiten. In no time is het hele terras vol. Hoe leuk zou dit zijn met 25 graden? Nu jasjes en truitjes aan. Wel heel mooi verlicht.

Mijn lamsrackjes zijn perfect gegrild en Hans zijn Tournedos ook.

We vonden dat we goed gekozen hadden.

Het stadje is mooi verlicht en we genieten van de wandeling terug.

Al met al een mooie, sportieve, dag geworden.

En Mia, wij kunnen het ook niet onthouden, daarom schrijf ik dit reisdagboek.

Dat jullie ervan meegenieten vind ik heel fijn. Twee vliegen in één klap. En de leuke reacties zijn een cadeautje. Dank je wel allemaal.