19/9

We ontbijten met koffie, notencracker en kaasjes.

Het is zondag en het regent.

Hans heeft een route gemaakt als een parelsnoer waar we telkens een pareltje, lees mooiste dorp, van gaan ontdekken.

We zijn in de Dordogne en komen onderweg langs la Gourmande, Foie Gras Jacquin.

‘Ouvert ’ ook nog.

Althans volgens het bordje, in werkelijkheid ‘Fermé’. Dan niet!

We slingeren verder en verbazen ons over de grote noten aan de bomen schuin tegen de heuvels. Ze buigen een beetje mee met de helling. Mooi gebied hier bij Milhac.

Jagers met grote geweren en in camouflagepakken beloven vanavond met reebout of misschien wel hertenbiefstukjes thuis te komen.

En wat steekt zijn kop boven het maïsveld uit? De kerktoren van Vitrac.

Vitrac is een leuk, klein dorpje met een middeleeuwskasteel.

En het kleine kerkje uit de XIIe eeuw dat op hoogte is gevestigd.

Welkom in het hart van de Perigord Noir. In deze omgeving groeien er huizen op de bergen, zelf gezien.

We genieten in deze regio zo van de kleine weggetjes en van de schoonheid van het landschap.

Ook al laat dit Spartaanse autootje ons ieder kuiltje en steentje voelen.

We weten al onze organen weer te zitten.

La Roque-Gageac nodigt met zijn bruine tegels, zijn typische daken, zijn ouderwetse charme en zijn adembenemende landschappen uit tot een wandeling door het dorp.

Het stopt met zachtjes regenen.

Dus die uitnodiging slaan we af.

Wolken hangen om de bergen waardoor er iets magisch ontstaat.

Beynac de Cazenac

Lijkt wel Engeland, wat een droomlocatie, eerder een diamant dan een parel.

In de regen lopen trekt ons nog steeds niet dus site seeing by car. We rijden een klein straatje omhoog. Deze voert je langs van die typische charmante stenen huisjes, in perfecte staat gerestaureerd. Je waant je bijna in een openluchtmuseum. Met als verschil dat hier ook nog gewoon echt gewoond en gewerkt wordt.

We zijn iets te vroeg voor plat du jour anders zou restaurant ‘Petit Tonelle’ zeker een optie zijn. Ware het niet dat de kok net naar buiten kwam om een sigaretje te roken in zijn schort met doodskoppen, de humor ligt op straat.

Bij een traitteur kopen we Foie gras voor thuis.

Het Maison forte de Reignac ligt bij het plaatsje Tursac en is onder een rots gebouwd.

https://zonnigzuidfrankrijk.nl/aquitaine/bezienswaardigheden/maison-forte-de-reignac/

Zoals gezegd, Frankrijk is één groot openluchtmuseum.

Saint-lèon-sur-Vézère, een klein plaatsje met haar schitterende ligging aan de rivier Vézère trekt ons.

Plat de jour was uitverkocht. We zien reblechon staan op de kaart. Daar zijn we het gauw over eens, dat is ons lievelingskaasje, en dat op een pizza, wat een idee! Dit proberen we zeker thuis ook.

Het is DROOG. We lopen een rondje door een van de mooiste plaatsjes in de omgeving en op het gemakje terug naar de auto. Nu mag de kap er af.

De winkels zijn gesloten maar de kerkdeuren staan wijd open, al is het maar voor een expo van de plaatselijke knutselclub.

Ségur-Le- Château

We rijden dit plaatsje binnen en zijn meteen gecharmeerd door de mooie huizen en de ruïne daar boven.

Hier zouden we graag slapen.

Het bureau de toerisme is nog open en jawel er is een B&B vlak bij. La Ruche B&B.

Hij loopt ons zelfs voor door het nauwe straatje.

De deur gaat open en daar staat een Engelsman. Hij heeft plaats. We mogen zelfs een kamer kiezen, zo clean en sfeervol weer. Hij vertelt dat zijn vrouw de Smyrna traploper zelf gemaakt heeft, een klus van 2 jaar. De loper gaat ook door de gang en is zeker 7 meter lang.

Of we mee willen eten. Hij kookt voor nog een stel.

Eten! Ik moet er nu even niet aan denken.

Er is niets open in het dorp op zondag zegt hij, dus we hebben geen keuze en het is pas om 20.00 uur.

We mogen water, koffie, thee en zo pakken zoveel we willen.

Zijn vrouw is nu in Engeland en heeft in voorraad gekookt. Zodoende krijgen de andere gasten varken en wij kip te eten, niet erg fantasierijk. Kip, saus rijst. De venkel in de saus maakte het nog enigszins spannend.

Het was een leuk Frans koppel. Zij sprak goed Engels en vertelde dat ze een B&B hadden in Arles. We vroegen of dat hun Job was, ze schudde heftig van nee. En of er wel iets te doen was in Arles. De Stierenvechten zijn een groot spektakel met volop feest en drank. Nu is het museumweek en op zaterdag altijd een grote markt. Wij vertelde dat we er net vandaan kwamen en het erg rustig, zeg maar saai vonden. Dat komt dan door het weer volgens haar. ‘Want of het licht nu rood is of groen, in Arles is altijd wat te doen’.

Haar man was autofiel, net als Hans. Die twee hadden elkaar helemaal gevonden. Wat een onverwacht gezellige avond weer. Ze overwegen een BIg Green Egg te kopen, nooit eerder van gehoord. Zou toch leuk zijn! Wordt het nog gezellig ook in Arles.

Vanuit ons bed kijken we op de ruïne, morgen maar eens van dichtbij bekijken.