22/9

Het is heerlijk wakker worden met de gordijnen open en zicht op de Loire. En wat een heerlijk bed. We gebruiken niet allebei de badkamers, beetje overdreven.

Mooie luxe handdoeken en lekkere badproducten in overvloed,

Wat een verwennerij.

We waren de enige gasten bij het ontbijt. Waar is iedereen?

De housekeeping zat op een stoel tegenover onze kamer te wachten, leesbrilletje op. Zodra ze deze kamer klaar heeft kan ze naar huis vermoeden wij.

De Morgan stond alleen op de parking. We waren de laatste, we hebben er alles uitgehaald, een zalig verblijf was het hier.

Later rijden we door het levendige Montargis. Deze stad bruist. Door het grote aantal bruggetjes, 127 stuks, en kanaaltjes waar de huizen rechtstreeks aan liggen heet de stad ook wel het Venetië van Gâtinais.

Hier was ik graag langer gebleven, zo’n leuke sfeer.

Maar… voor vanavond hebben we al een slaapplaats besproken en dat is nog een eindje rijden

Dit ga ik wel onthouden. Wat een leuke stad!

Het is hier mode om een oude fiets bij de ingang van een dorp te zetten en die die vol te hangen met manden bloemen.

In ‘Pond-sur -Yonne’ rijden we ons vast, een overvloed aan Stop borden én eenrichtingsborden. “Zonde om weg te gooien en straatjes genoeg” zullen ze gedacht hebben. Dus een wirwar van borden en onduidelijkheden. We zagen de brug liggen maar konden er niet komen.

De schoolkinderen, die dus ook op woensdagmiddag vrij zijn, zwaaiden de eerste keer uitbundig. Na de derde keer keken ze niet meer op of om. Uiteindelijk kwam Hans toch over de brug.

Provins

Dit prachtige middeleeuwse plaatsje staat onder meer bekend om de leuke historische straatjes.

Hoog en laag centrum. Wij parkeren laag omdat ik daar prachtige bloemen gezien heb, een hele straat vol.

Wederom een hele klim naar ‘de bovenstad’.

Maar ontegenzeggelijk de moeite waard.

We belanden op een middeleeuws plein en strijken daar neer voor koffie.

Terrasjes plenty, maar waar wij belanden, vanwege de leuke tafelkleedjes, hebben ze alleen pannenkoeken.

Crêpes met zoete vulling naar keuze. Daarnaast kon je kiezen of je er slagroom of frietjes bij wilde hebben. Ik dacht dat ik het niet goed had verstaan, dus bestelde slagroom. Maar zag wel degelijk aan het tafeltje naast ons hapjes pannenkoek met jam én met frietjes naar binnen gaan. Lekker wegspoelen met een biertje. Tja, wie weet???

De bovenstad van Provins werd al door de Romeinen voorzien van een verdedigingsmuur.

We lopen eerst de Tour Cesar en maken daarna een autorit langs de verdedigingsmuren, Mede dankzij deze indrukwekkende vestingmuren is het plaatsje er door de eeuwen heen in geslaagd zijn historische karakter te behouden. We zien grote roofvogels vliegen en telkens neerkomen op de vestingmuur.

Blijkt er een roofvogelshow aan de andere kant bezig te zijn.

Wonder boven wonder gedijen de Zonnebloemen hier nog mooi.

De takken van de grote appelbomen buigen door, zovééél appels hangen er aan. Een lust voor het oog.

Ook van die oude rassen met van die lekkere rode sterappeltjes.

Het is een mooie rit en zó groen hier.

Af en toe een groepje huizen in de verte met een levensgrote kerk, dat is dan weer zo’n schattig dorpje.

Bij ‘Condé en Brie’ zien we voor het eerst de velden met druiven liggen. In mijn hoofd wordt dat meteen omgezet naar wijn.

Zal wel aan het tijdstip liggen..

Er wordt al geplukt, de kisten staan hoog opgestapeld.

Een prachtig gezicht.

De eerste reclameborden met ‘Champagne’ komen we tegen.

Hans rijdt de kalkgrond op voor een fotomomentje tussen de druivenranken.

We merken dat hier de pluk al geweest is. De struiken zijn kaal en met moeite vinden we nog een klein trosje ineminie druifjes.

Circuit de Gueux, daar wil Hans overheen. Een relict uit de autoracegeschiedenis. Tenminste wat er nog van overgebleven is.

Niet meer dan een deel van de oude pitsstraat met deels gerestaureerde en deels vervallen tribunes.

De racer in hem komt tot leven, wat is dat toch met die mannen?

Mooi om te zien dat de meest mooie auto’s dit circuit passeren, allemaal jong, of jong geweest.

Het is al 18.30 uur als we bij ons hotel aankomen in

Hotel ‘Logis de France’ in Pontavert

Tegelijkertijd rijden Nederlanders met ook een cabrio de parkeerplaats op. ‘Hoe hebben jullie dit gevonden’ vroegen ze meteen. Zij konden geen hotel vinden in de buurt van Reims. Dat klopt, wij ook niet. Heeft Hans ook moeite gekost.

Maar we zijn er, en hebben meteen gespreksstof. Hun eerste nacht en onze laatste nacht van de vakantie begint hier.

Snel koffer uitladen en wijnen samen.

Zo gezellig dat we besluiten ook met zijn vieren aan tafel te gaan.

Er was één menu en het voorgerecht was Salade Gésier. ‘Dat is geitenkaas’ wisten we. Niet dus, het was heerlijk vlees, zacht van structuur en van smaak. Toch even opzoeken wat Gésier dan wel is ‘Spiermaag’ is de vertaling. Alle vier nog nooit van gehoord.

We waren de laatste die opstonden en onze kamers opzochten. De WiFi was slecht en viel steeds uit dus van schrijven komt niets meer. Lekker slapen dan maar.

23/9

Toevallig tegelijk aan het ontbijt vanmorgen en weer kwamen we niet uitgepraat. Dat heet een ‘klik’ hebben. We wisselen e-mailadressen uit en gaan ons weegs. Zij naar het zuiden en wij beginnen aan onze laatste geniet uurtjes in de Champagnestreek.

We zitten al snel midden in de wijngaarden, de druiven zijn overal geplukt. Dat verklaart waarom de hotels vol zaten hier in de verre omtrek.

Het plan is om de ‘Route touristique du Champagne’ te gaan volgen. We houden van dit glooiende landschap en de uitgestorven dorpjes waar schijnbaar toch veel gebeurt.

We ruiken het gisten van de wijn

Trappen op de rem bij het eerste beste champagnehuis.

Malingre Truchon. De plukkers zijn gisteren vertrokken na 10 dagen hier in de kost geweest te zijn. De lange tafels met 17 stoelen staan er nog en de berg lege Champagne flessen getuigen van een goed warenonderzoek door de plukkers. We kopen Champagne en beginnen te puzzelen, we zijn al afgeladen.

Er wordt omgepakt in kleinere dozen en warempel, we kunnen er zelf ook nog bij.

Nu richting huis.

Dit beeld met die valleien en die simplistische huisjes zal ik missen. De velden als lappendekens van kleuren die opgaan in de natuur.

De vele middeleeuwse kerken en de dorpjes met witte huisjes van tufsteen, de Kastelen hoog op de bergen, de smalle weggetjes, de palen met een netwerk aan ingewikkelde stroomdraden, de bloemen, de fonteinen, de pleintjes, de marktjes, de prachtige lantaarnpalen die het bekijken absoluut waard zijn. De logeeradressen , in alle soorten en maten.

Ik mis het nu al!

Maar bovenal ga ik de zorgeloze en relaxte tijd samen missen. Wat kunnen wij goed reizen samen. Uren in de Morgan, op vijf cm afstand van elkaar en optimaal genieten van alles wat aan ons voorbij trekt. We hadden ieder zo onze taak en dat werkt perfect.

Hans verantwoordelijk voor de route en het rijden. Ik als zijn bijzettafeltje met alles bij de hand en op zijn plaats.

Het schrijven hoort er voor mij bij.

De leuke reacties, tips en goeie raad waren welkom.

Wat een plezierig begin van de dag was dat.

Dank je wel daarvoor lieve meelezers.

En dank je wel lieve schat, je hebt me weer op mooie plaatsen én veilig thuis gebracht.

XXX