Het is zondag 15 mei.

We zijn vertrokken voor 3 dagen plezier,

tenminste daar zetten we op in.

De weersverwachting is prima, dat heeft Hans geregeld.

Net zoals deze rit met ons clubje van M&Mmetjes.

Elk jaar neemt iemand de organisatie op zich en wij sluiten de rij.

In onze woonomgeving hebben we al veel mooie toertjes gemaakt dus we verleggen onze grenzen naar de Achterhoek.

Maar eerst op naar ‘het Wapen van Heusden’ aan de vismarkt.

We kijken er naar uit om onze vrienden weer te zien.

We houden doorgaans vinger aan de pols door onze M&M app-groep maar elkaar live zien en omhelzen is toch het allerfijnste.

Onderweg rijden we opeens achter de mooie groene MG A van onze Belgische vrienden. We zwaaien blij naar elkaar en zo vormen we al een kleine kolonne. Een witte auto komt er even tussen rijden, die kent de regels niet dus. Momenteel wordt er al genoeg gescholden en worden mensen met de grond gelijk gemaakt voor kleinere misstanden zodat ik het hem vergeef, maar netjes is het niet (grapje)

Letterlijk en figuurlijk komen de MGs uit alle richtingen aangereden en al gauw zitten we aan de koffie.

Wat een heerlijk weerzien. En wat hebben we er allemaal zin in.

Vertrek aldaar is gepland om 10.30 uur.

We gaan de paden op, de lanen uit.

We rijden lang Langs het water in Nederhemert waar we de lopende kerkgangers passeren. De mannen in zwarte pakken en de dames in lange rokken.

Wat leuk die dijkhuisjes aan de afwisselend linker en rechterkant zo in de diepte. Rieten daken lijken uit de weg te groeien.

Aalst, wat fijn zo’n 30 km zone.

Tijd om heerlijk rond te kijken en te genieten van dit mooie stuk zo over de dijk van Nederland Rivierenland.

Hans zingt zodra hij de toren van Zaltbommel ziet.

In die grote stad Zaltbommel, bommel
Heerste grote watersnood
En zo menig arme drommel, drommel
Die niet zwemmen kon ging dood

We rijden dwars door het Centrum Zaltbommel en zien weer een paar leuke gootspoken.

Gootspoken zijn de door kunstenaar Joris Baudoin in opdracht vervaardigde beeldjes van terrazzo die zich aan of op daken en gevels van huizen in Zaltbommel bevinden, meestal in de dakgoot. Het eerste beeldje werd in 1993 geplaatst. Nu staan er ruim 30 beeldjes.

Een SMARTje passeert ons. Ik heb daar jaren met plezier in gereden.

Moet opeens terugdenken aan de verkoper bij Intratuin die verbaast keek toen ik klimop planten kwam kopen voor onze afscheiding. De buurvrouw en ik kregen alle planten erin gepropt.

BUREN kleurt met rood wit blauw oranje vlaggetjes maar is vandaag jammer genoeg afgesloten voor auto’s.

In Buren wordt, voor de 23e keer, de niet meer weg te denken Kunstmarkt gehouden. Ruim 90 kunstenaars zullen de tuinen van het Marechausseemuseum inrichten tot de grootste openlucht expositie van het Rivierengebied. Er worden kunstwerken getoond in allerlei soorten van disciplines.

Wat hadden we hier graag doorheen gereden met ons sliertje gekleurde autootjes, zou toch een extra dementie aan de feestvreugde geven?

Maar nee, dat kon niet.

De dranghekken werden wel even open gezet en wij mogen buitenom rijden waardoor we afwijken van onze route.

We pakken hem later weer op.

In en Rondom Beusichem zien we ook weer gezellige vlaggetjes wapperen.

Om 13.00 uur stoppen we voor een lunch in Wijk bij Duurstede.

We hebben nog niet veel ‘verteerd’ tot nu toe maar kroketjes gaan er altijd in.

Na de middag gaan we vice versa richting de Achterhoek maar eerst is er nog een stop bij de ‘Tullekensmolen’ in Beekbergen.

Bewondering
Nico Bredenoord opent zijn museum drie middagen in de week om gasten te verwelkomen, met uitzondering van de wintermaanden. Die gasten zijn naast liefhebbers vooral toeristen uit de omgeving. Per jaar ontvangt hij zo’n 1500 mensen. De kennismaking is hartelijk. Hier staat niet een gefortuneerde oud-fabriekseigenaar, maar een gepassioneerde liefhebber, eerder ook technisch-coördinator van de A-Ford club Nederland. Behalve op een aantal fraaie auto’s, trakteert Nico Bredenoord zijn bezoekers op de bijbehorende verhalen. Met bewondering spreekt hij de naam Henry Ford uit, maar geeft toe dat het model A eigenlijk te laat kwam. Te lang hield Ford vast aan zijn model T, met ruim vijftien miljoen één van de meest verkochte auto’s uit de geschiedenis. Toch was de man visionair, vindt mijn gastheer. Al in die tijd was hij bezig met het vinden van alternatieven voor staal voor carrosseriedelen, bijvoorbeeld door het gebruik van soja. Als teken van bewondering hangt aan de muur een groot portret van Ford.
Het zal niet bewust zijn gedaan, maar de klok in de vorm van een A-Ford-radiatorgrille loopt een kwartier voor. Aan de muur hangen verder ingelijste oude advertenties en foto’s van vroeger. Bredenoord wijst op twee artikelen in het Ford-blad van rond 1930 waarin ‘de dame achter het stuur’ centraal staat.

Het was werkelijk een verrassende stop.

Dat dit in privé beheer kan bestaan.

Terug in ons eigen ‘Fordje’ en weer volle bak genieten van al het moois dat ons ten deel valt.

Nederland is prachtig!

We rijden het pittoreske Bronkhorst binnen

en zien meteen het gezellige terras van

‘Herberg de Gouden Leeuw’ aan onze rechterhand.

Dit kleinste stadje van Nederland telt 150 bewoners.

De Aperol Spritz en biertjes smaken prima na deze zonovergoten dag.

De verhalen komen los en we bleven lekker zitten aan de lange tafel. Omkleden doen we niet meer. Alleen praten over de jurkjes die we keurig gestreken meegenomen hebben voor dit diner is afdoende.

We konden a la carte bestellen.

Het driegangenmenu met de gebakken Forel en amandeltjes was favoriet en dat was niet voor niets. Heerlijk!

Advocaat met boerenjongens na, mijn avond kon niet meer stuk.

Om 22.00 uur gingen hier de luiken dicht.

Het is mooi geweest voor deze eerste dag.