Donderdag 23 juni

260 km

Cotswolds/Llangollen

We nemen afscheid van de Cotswolds en maken een literaire stop in

Hay on Way.

Althans de meesten van ons. Wij hebben één verkeerde aflag genomen en kwamen op de autobaan naar het vliegveld terecht en konden er met geen mogelijkheid meer af. Uiteindelijk bij een benzinestation gestopt en bekeken wat we nu het beste kunnen doen. De meeste stemden voor een route binnendoor en dan rechtstreeks naar Llangollen

Daar gaat mijn marktje!

Elke donderdag is het markt in Hay on Way, in het hart van het stadje. Met kraampjes antiek, verse eetwaren, sieraden en meer.

Maar een ding is zeker… alles beter dan tussen die grote vrachtwagens te rijden

Hay-on-Wye is niet alleen een schattig boekendorpje, het is ook bekend van zijn jaarlijks terugkerende festivals: Het Hay Festival of Literature and Arts. Bill Clinton beschreef het festival eens als "The Woodstock of the mind". Er komen ontzettend veel beroemde auteurs, economen, recesenten, critici en ga zo maar door. Hierdoor is het een ontzettend inspirerend evenement.

De gele huizen zijn hier op.

We zijn uit de Cotswolds.

We stoppen in het mooie oude stadje Bridgnorth met een berg van rode kalkzandsteen waarin een gang uit gegraven is naar de kerk ‘on top’

We drinken en eten daar iets aan het water.

Dan “up north” dwars door Wales

Rijden door Wales dat merk je meteen aan de tweetalige bordjes langs de weg.

llanfylin

In ‘cross Keys’ een capuchino op het terras voor de deur, zeg maar op de stoep, gedronken. Een hondenuitlater had zijn baard in de rode verf gehangen, daar moest ik even een foto van maken. Verder liepen er veel kinky figuren rond.

We zitten weer op de route. 3 Morgans reden ons voorbij toen we bij het Workhouse, historisch center waren. Een armenhuis waar heel vroeger mensen die niet voor zichzelf konden zorgen terecht konden.

Vanaf hier wordt het een

Schilderachtig mooie rit met smaller en nog smallere wegjes en schitterende vergezichten en… schapen..

“Pontcysyllte aquaduct”

Dit is een spektakel om niet te missen. Het goed verdient haar status als een UNESCO World Heritage Site. De architectuur van dit aquaduct is prachtig, en vanaf de grond een passerende boot hoog boven je te zien is iets om over naar huis te schrijven.

We brengen nog een bezoek aan het;

“Plas Newydd” en de dames van Llangollen

Dit rijkelijk versierde huis begon zijn leven als een eenvoudig stenen huisje met twee verdiepingen, genaamd Pen y Maes, wat de ligging op de top van een veld buiten Llangollen aangeeft.

In 1778 huurden de dames Sarah Ponsonby en Eleanor Butler het huisje en noemden het Plas Newydd.
Hoewel ze bekend werden als de 'Ladies of Llangollen', kwamen Sarah en Eleanor oorspronkelijk uit Ierland. Na hun eerste ontmoeting vormden ze een hechte relatie en maakten plannen om aan hun families te ontsnappen. Hun eerste poging tot nachtelijke schaking mislukte toen ze, gekleed in mannenkleding, gewapend met een geweer en in het gezelschap van Eleanor's dienstmeisje Mary Carryll, werden onderschept in Waterford. Omdat ze zwoeren dat ze pogingen om weg te lopen nooit zouden opgeven, gaven hun families met tegenzin toe.

Na een rondreis door Wales, vestigden de dames en hun dienstmeisje zich uiteindelijk in Plas Newydd, weg van het modieuze stadsleven.
Met weinig eigen geld waren de dames grotendeels afhankelijk van de goede wil en steun van vrienden. In de loop van de tijd bouwden ze een bibliotheek op, voerden uitgebreide correspondentie en knapten langzaam hun huis en de omliggende tuinen op. Plas Newydd werd getransformeerd in de Gothick-stijl door bogen, glas-in-loodramen en sierlijk houtsnijwerk te installeren.
Hoewel ze relatief geïsoleerd leefden, leidden de dames een druk sociaal leven en stonden ze hoog aangeschreven bij de dorpelingen in Llangollen. Omdat Llangollen aan een van de vroegste toeristische routes in Wales ligt, begon hun groeiende internationale reputatie steeds meer bezoekers naar het huis te trekken.

Bij haar dood in 1809 schonk Mary Carryll het Aberadda-veld aan de Ladies. Mary had het veld gekocht van haar spaargeld en de dames bleven het bewerken om een klein inkomen te verwerven. In ruil daarvoor richtten de dames een gedenkteken voor haar op op het kerkhof van Llangollen en werden later in hetzelfde graf begraven.
Na hun dood werd het huis verder ontwikkeld door latere eigenaren. Generaal York voegde de aangebrachte zwart-witte decoratie toe aan de gevel en de inmiddels afgebroken oost- en westvleugels.

We overnachten in het Chainbridge hotel bij Llangollen

Met een prachtig uitzicht op de snelstromende rivier de Dee, tweehonderd jaar oude kettingbrug en de populaire stoomtrein van Llangollen zitten we op ons eigen terras te genieten.

Dineren mochten we in de feestzaal met mooie witte ronde tafels, keurig gedekt en heerlijk eten.

Er wachtte Hans nog een mooie verrassing. Bram nam het woord en overhandigde Hans een Nederlands 50 jaar oud Vlaggetje. Hij was in gesprek gekomen met een man die chauffeur van de Ambassadeur van Nederland in Engeland geweest was. Hij kreeg dat vlaggetje en inplaats van het te houden gaf hij het aan Hans. Wat een mooi en aardig gebaar. Een blijvende herinnering aan deze reis.

Geen mooiere omgeving te bedenken om deze dag af te sluiten met deze fijne groep mensen om ons heen.

Tot ‘pub time’ buiten gezeten om de indrukken van vandaag nog eens te overdenken.