Maandag 27 juni

Yorkshire Dales naar Hull 160 km

Allereerst beste meelezers. DANK voor jullie aardige reactie. Elke keer weer fijn om te lezen.

Ons laatste Engels ontbijt.

Morgen gaat de rem erop maar nu pakken we al dat lekkere Engelse eten nog even mee.

Als ik nog denk aan de Yorkshire Pudding van gisteren, dat had ik niet willen missen. Zag er zo mooi uit ook.

Wederom een fijn hotel.

Wij hadden alles in het rood, zal toch niet per ongeluk bruid suite geweest zijn?

Als wij onze koffer nog op de auto vastbinden horen we de MG’s al vertrekken.

Ineke en Kees rijden met ons als laatste van de parkeerplaats.

Bij het starten van de auto begint voor mij het feest.

Zo heerlijk om iedere dag fris te beginnen aan een dag vol verrassingen.

We zitten hoog

Om te beginnen kunnen we hier kijken tot aan de horizon.

Een lappendeken van 1000 tinten groen.

Dan weer steil naar beneden om weer langzaam omhoog te rijden, af en toe een soort mini dorpje en dan weer weids zover je kijken kunt.

Sommige stukken rijden we twee keer maar dat is de schuld van TomTom.

Zoveel TomToms zoveel verschillende ritten.

Ook al hebben we allemaal dezelfde route geladen.

Het is een mysterie met die Navigatie.

Eerste stop is Brimham Rocks, ook hier weer wat heen en weer gereden. ‘Leve de hondenuitlaatster’

Zij wist te vertellen dat we er een kwart kilometer vandaan waren.

Mega grote rotsblokken en dan zó goed verstopt.

Vandaar gaan we naar FountainsAbbey

De ruïnes vertellen het verhaal van 400 jaren kloosterleven.

Je kunt je het spirituele leven van de ‘witte monniken’ voorstellen in de kapel van de abdij.

Maar een kloostergemeenschap kon niet alleen van bidden leven. En ze deden een beroep op de vaardigheden van lekenbroeders, die herders , leerlooiers, metselaars en brouwers waren en meehielpen bij het creëren van de welvaart van de abdij.

In het midden van de 13 de eeuw was het een van de meest machtige en grootste religieuze centra in het land.

Met een schitterende Watertuin, gecreëerd door John Aislabie. Met als blikvanger de grote ruïnes van Fountains Abbey.

Een gebied om schilderachtige wandeltochten te maken.

Na de middag bezoeken we de oude stad York.

In óns geheugen is ‘Lucia’s restaurant’ altijd blijven hangen.

6 jaar geleden hier zó lekker gestoomde mosselen in room met knoflook gegeten. We zouden in staat zijn om een goedkope vlucht te nemen alleen al om hier te eten.

Nu zitten we hier, zelfde terras, zelfde gerecht en zelfde kok. Laat maar komen! Hans gaat er weer voor.

Zodra ik Burrata zie staan ben ik verkocht.

We zitten weer buiten op het gezellige terras met Ineke en Kees.

Toevallig, zoals elke keer, komen we de club daar weer tegen.

Allemaal zálig gegeten.

York - in vogelvlucht

Het is alsof je terug stapt in de tijd bij een bezoek aan The Shambles. De nauwe straat, de overhangende vakwerkhuizen en de oeroude winkelgevels maken het een van de meest historische (en schilderachtige) winkelstraten van Engeland.

Je kunt niet om York Minster heen, hij torent uit boven de hele stad. Het is een van de grootste kathedralen van Noord-Europa en een van de mooiste gotische kerken van de wereld. Jammer dat hij pas om 17.00 uur open gaat. Glas in lood moet je vanuit de binnenkant bekijken.

Fans van de Wizarding World komen dagelijks naar The Shambles, in York, om de straat te bezoeken die de fictieve Diagon Alley zou hebben geïnspireerd.

The Shambles - een middeleeuwse straat met geplaveide paden en scheve gebouwen - is de thuisbasis van vier Harry Potter-themawinkels die koopwaar en boterbier verkopen.

Eeuwenlang was het de straat van de slagers - het woord 'shambles' komt van een Angelsaksisch woord voor 'bank om goederen op de markt uit te stallen' en verwees later specifiek naar de verkoop van vleeswaren.

De hoge trottoirs die je op sommige plaatsen tegen komt, zijn zo aangelegd dat het winkelend publiek hun voeten schoon kon houden van de stroom van bloed en smurrie door het centrale deel van de straat.

Zo typisch dat het telkens droog en heerlijk weer is als wij het nodig hebben. Ook nu weer. Paraplu bij de hand maar weer niet nodig gehad, ook de reden dat we hem daar hebben laten staan, jammer!

(Weer reden voor een goedkoop vluchtje)

In de late namiddag gaan we richting Hull om in te schepen.

We dineren aan boord.

Alles was er, behalve hongerige mensen, van onze kant dan.

Moesten niet aan eten denken. Niet wetende dat we daarmee roet in het eten gooide van de medereizigers die Hans in het zonnetje wilde zetten. Irma komt ons namens de groep bedanken.

Het applaus is écht alleen voor Hans. Het is zijn verdienste.

De kaart met mooie woorden gaan we koesteren. Samen met een envelopje was dit een mooi lief gebaar. Dat doet een mens goed!

Van onze kant zijn we blij dat het allemaal zo fijn gelopen is.

Je kunt onmogelijk met 16 auto’s achter elkaar aan rijden.

Dat heeft zichzelf prima opgelost. Fijn om af en toe een opgestoken duim te krijgen, zeker na de Hardknot Pas. Wat een beleving!

Het aller aller belangrijkste is dat iedereen een mooie herinnering over houdt aan deze trip.

De mooie wegen, fijne hotels en de ‘grote porties’

De ritten en stops, waar Hans zo op gepuzzeld heeft, werden door de meesten opgevolgd en gewaardeerd maar was geen voorwaarde.

‘Doe je ding’ is mijn slogan

En om met Hans te spreken

‘Niet genoten is altijd mis’

De hut aan boord is prima maar nog even in de bar naar de optredens kijken aantrekkelijker.

Uiteindelijk nog even lekker staan swingen ook.

Het is een fijne reis geworden.

Nu lekker teren op de mooie herinneringen.

Het was ons een genoegen!

Dank aan jullie allen. Onze wegen gaan zich vast nog wel kruisen.

De Autootjes zijn de gemene deler

Els en Hans