13 juli,dag 3

We vertrekken vroeg.

‘Dag leuke kamer!’

Nog lekker koel, zeg maar fris als we op pad gaan. Het belooft warm te worden.

Met jouw goede tip in gedachte trekt Hans de route grotendeels door de bossen Atske.

Daar is niet zoveel over te schrijven dus zwijmel ik nog wat na over gisterenavond.

Het was me nogal wat daar op dat terras van ‘Le Relais au Chateau'.

Hans zet in op Tours als eindbestemming vandaag. Dat is nogal een tour, dus maar zien hoever we komen.

Ik laat de gezellige boel van gisteren nog eens de revue passeren.

Allereerst werd onze aandacht getrokken naar de baas die een splinter in zijn vinger had. De WB (werkbroek) bood hulp en haalde een waterpomptang uit zijn auto. Duwen op de vinger en hup de tang er op. Het was een serieuze zaak, het werk werd stilgelegd maar we leefden mee en hadden het er wel voor over om even op een droogje te zitten. We weten niet of de operatie geslaagd is maar opeens ging iedereen weer over tot de orde van de dag.

Het geflirt begon toen tussen WB en WJ (witte jurk) ‘Dat is een goeie partij’ moet zij gedacht hebben. Loodgieter én dokter!

Tussen het appen door gingen ze binnen loten kopen. Dat schiep ook een band.

Zeker toen er een prijs op viel.

Rechts van ons zat een zeer verliefd stelletje. Geen moment lieten ze elkaars hand los. Eten met mes en vork ging dan ook niet. Ze prikten de eendenmaagjes tussen de sla uit met een vork. Ondertussen zachte woordjes lispelen.

Wij begonnen van de weeromstuit ook al te ‘schatje’ en te ‘lieverdje’.

Uit fatsoen de andere kant maar opkijken, wat hebben we daar? Een kerstboom op je onderbeen laten tatoeëren, wat zegt dat over onze ‘buurman?’

Even kijken…. vriendelijke ogen, baard……. het zal toch niet?

Haha…nog even en we zitten hier in Frankrijk naast de Kerstman, incognito dan.

We rijden even door Chartres maar daar moeten we nu niet zijn met deze hitte.

En ja Mia, ik kan het ook niet onthouden, daarom schrijf ik het op. Ik maak er boekjes van. Leuk om later terug te lezen, dan komt het weer tot leven en hebben we dubbel plezier.

Hans heeft de TomTom afgeleerd om telkens naar de grote weg te willen. Nu gaat het goed.

Na een break rijden we weer tussen zonnebloemen en…..lavendel.

Die ruik je al voordat je hem ziet, velden vol.

We stoppen in Montrésor, het is mooi geweest voor vandaag.

Het informatiebureau voor Tourisme is nog open.

Beter even vragen, en jawel hoor, we kunnen slapen bij madam….

Hup in de auto en linea recta er naar toe.

Oh, er wil iemand een foto maken, ben al zó moe…. klaar?

Jee, de volgende staat al te poseren. Even zwaaien en gas nu hoor.

Het huis is koel en duister binnen. Madam is jonger dan ik en zat tussen bussels oranje stukken koord. Geen idee wat ze ermee deed. Of aan elkaar knopen óf juist losmaken.

Ze laat ons de kamer zien. Heel apart met zelfgemaakte borduurwerkjes en lampenkapjes. Leuke antieke meubelen en dikke rode velours gordijnen.

Die konden we beter dicht laten. Dan blijft het koel.

Alles was er behalve toiletpapier. Dat ging ik vragen en ondertussen proberen te snappen wat ze deed, ze was sowieso kunstzinnig.

Dat klopte aardig. Ze maakte plattegronden voor de Gemeente en de toeristenindustrie. Ik kreeg een paar voorbeelden. Ze gaf ook een kaart van het parcours 'Lumière gratuit sound and light trail', die dagelijks gelopen wordt en waarbij licht en muziek horen.

Ze sprak 3 woorden Engels maar vertelde dat zij hiervan ‘the Boss’ was.

We gaan zeker lopen.

Maar eerst drinken en eten, in die volgorde.

Het ‘terras’ waar we met de Morgan niet veilig voorbij kwamen keek nu niet op of om. Een vriendelijk meisje vroeg hoelang we in Motrésor blijven

‘Tot morgen’ zeiden we. ‘Oh dan heb je tenminste nog een hele nacht’ zei ze.

Opeens kregen we haast want in dit dorpje is inderdaad veel te zien.

En dan wordt het schemerig en horen we muziek, er achteraan!

We beginnen aan de trail en kijken onze ogen uit. Over het mooie verlichtte bruggetje komen we in een park dat uitzicht biedt op het hoger gelegen dorp met het Chateau. Heerlijk temperatuurtje en overal wat te zien. Op het Chateau ontstaat een lichtspel.

Onze ‘Boss’ was er ook. Ze was tijdcontroles aan het uitvoeren.

En dan weet je weer dat al dit moois niet uit de lucht komt vallen.

Daar hebben ‘Boss’ en vele anderen hard aan gewerkt. Chapeau!!!

Wie had dit vanmorgen durven dromen?