14 juli, dag 4

Quatorze Juillet

Uitgeslapen vandaag. Dat was ook even nodig.

Allemaal leuk en aardig om banden te willen testen op de lange afstand

maar ook vermoeiend.Maar... ook dat kunnen we afvinken.

Alles was kwaliteit hier, al zou je dat op het eerste gezicht niet zeggen. Mooi stevig grof katoenen laken, geborduurd. Prachtige geweven lichtgewicht deken van puur wol. Goeie Arabica koffie en mooie Franse koffiekommen met een gouden randje.

Verder leuk mozaïek werk en sjablonen in de gang en de trap. We slapen onder de toren van het Chateau.Adres om te onthouden: Rue Xavier Branicki No 15.

Vandaag is het feest in Frankrijk.

Dat ondervinden we als er een verkeersregelaar staat met een kartonnen bord PARKING met een pijl naar een weilandje.

Schelle klanken, ja echt…. !

We stoppen toch, veel te leuk zo’n rommelmarkt.

Het eerste wat ik zie zijn zakjes knikkers. Die kunnen hier wel weg met al die op en neer straatjes en kinderkoppen.

Alle huisraad staat er. Veel rommel maar ook zeker veel sfeermakers, opkopers kunnen hier hun slag slaan én veel keukengerei. Wat hebben Fransen met eten?

Het dorp is afgesloten voor verkeer maar als er een grote tractor aankomt rijden met hoog opgestapelde rollen hooi, gaan de hekken opzij. Respect voor de boeren!

Saint-Benoît-du-Sault

Plan is om hier een plat du Jour te nemen endat zou in dit leuke stadje weleens kunnen lukken.

Zodra we parkeren komen een paar mannen op ons af. Ze vinden 'the Car' mooi. Waar we lekker kunnen eten weten ze niet. Een jonge adonis met een kratje groente op zijn hoofd wijst naar de rode stoeltjes. Maar eerst naar het uitkijkpunt en de expositie in de kerk.

Zover kwamen we niet. Een galeriehouder, met kobalt blauwe broek en kobalt blauwe stropdas sprak ons aan. Toen hij hoorde dat we Nederlanders waren vroeg hij ons binnen. Hij pakte een kunstboek en liet het aan Hans zien ‘Hollanders in Beeld’

De vrouw van Six, door Rembrandt geschilderd, komt hier vandaan. Hoe trots kun je zijn?

Hij wilde ons het huis laten zien. Ik sputterde natuurlijk even. Hij draaide de deur op slot en ging ons voor een stenen wenteltrap op. We vielen van de ene verbazing in de andere. Het bleek een ‘Gite’ te zijn.

Alles speelde zich af om de wenteltrap. Op iedere verdieping ging een deur open naar een kamer, keuken of slaapkamer, met vandaaruit weer trapjes en deurtjes. Mooi ingericht.

Hij kookte ook voor de gasten. Blij dat we het mochten zien maar nog blijer dat we buiten stonden, gaat allemaal van onze drinktijd af. We willen naar de rode stoeltjes toe.

Adonis is nergens te zien. Wel een leuk meisje. Binnen eten zou verstandig zijn ware het niet dat er harde muziek klonk.

Buiten was één schaduwplekje. Dan daar maar zitten?

Ho! Jullie zijn met zijn tweeën en die tafel is voor 4. Daar had ze een punt maar is daar een mouw aan te passen? Onmogelijk! Het hele terras was verder leeg en binnen zaten 4 mensen te eten. Hoezo kunnen wij dan daar niet even eten? Een collega kwam erbij en ook hij vond dat het onmogelijk was om met tweeën aan een vierpersoonstafel te zitten. Aju!

Dan maar bij de buren wat drinken, binnen.

Bij ons zou dit een museum café zijn maar hier is het een familiebedrijf. Dat was te zien aan de tondeuse kapsels. Aan de muur hangt de ‘Historique la Famille Mailly’ met een foto van een voorvader erbij, ook zo’n kapsel. Ook een foto van een dame met één ontblote borst. Ik zie gelijkenis met het ouwe besje daar op de bank, die het druk heeft met stukjes keukenrol te verfrommelen. We bestellen bier en water. Heerlijk. We willen even binnen blijven nu die zon op zijn warmst is. Opeens staat het besje op en gaat achter de bar restjes drank in flessen bij elkaar gooien. Aan het eind heeft ze geen lege fles over maar ze was leuk bezig. Dan tapt ze een lekker biertje voor zichzelf, na gedane zaken…

Wij vinden het leuk om hier rond te kijken en telkens ‘Oh, kijk daar en dat en dat ook’ te roepen.

We moeten verder, maar niet voordat we de antieke WC bekeken hebben.

Ook uit het jaar nul

Om 15.26 uur lopen we het pleintje in MORTEMART op.

Er staat hier wat te gebeuren. Bankjes en stoelen staan klaar en er zijn er al veel bezet.

Én er staat een spannend tafeltje klaar.

Op een karton lezen we:

ici à 15.30

MAGIE

‘L’INATTENDU’

We gaan alvast maar zitten. Hans haalt Ijskoud water en glazen.

Laat maar komen die show.

En hoe leuk was het? Een hele leuke jongen die iedereen erbij betrok en super trucks liet zien. Echt, we zaten er met ons neus bovenop en dan nog...!

Applaus!

Het belooft wat te worden in dit dorp vanavond. Een vrouw in middeleeuwse kleding was haar kraam al aan het inrichten. Naast haar was gereserveerd voor schermers.

In het midden van het plein stonden tafels klaar en aan de zijkant bbq’s. Natuurlijk wilden wij hier blijven, zag ons al zitten. Maar ja, dan heb je pech als je niet gereserveerd hebt. Alles vol.

We rijden door naar hotelLe Boeuf Rouge inSaint-Julien.

Hotel met zwembad en parking.

We gaan rond 20.00 uur aan tafel. Forel met pasta en amandelen en als toetje abrikozen met amandelen, je kunt maar ergens een voorkeur voor hebben.

Het was een mooie ‘quatorze Juillet’ waar we toch nog veel van meegekregen hebben.