17 juli, dag 7

Zondag in Frankrijk

Vroeg uit de veren.

Het koelt heel goed af s’nachts.

Tegen de ochtend moeten we er zelfs een deken bij pakken.

Thiery veegt het terras voordat de zon op komt, zonder te fluiten.

We nemen afscheid ‘misschien tot ziens’ zeg ik.

‘I am here!’ zegt hij met zijn armen wijd.

We struikelen beide over het ‘thank you’ zeggen.

Er rijdt een échte oldtimer achter ons aan, we zwaaien naar elkaar.

Issigeac

De zondagmarkt neemt bijna het hele dorp in beslag. We dachten vroeg te zijn maar dat dachten wij niet alleen. We slaan daarom de leuke zijstraatjes in en willen de steegjes weleens zien die als een slakkenhuis in elkaar gedraaid zijn.

Het is overduidelijk dat de Fransen het er van gaan nemen thuis. Er wordt flink ingeslagen, kaas, vlees, veel groenten, tapenades, olijven, kruiden en bloemen.

Apart vind ik de Tourteaux fromagés, kwarktaart met een zwarte korst. Ze gingen als broodjes. De man, die wij tegelijkertijd op een vrouw vonden lijken, pakt ze netjes in. 'En waarom nou', vraag ik aan Hans 'er zijn toch genoeg mannen met paardenstaarten? Ja maar hij heeft nog een pony en in een middenscheiding'. Kan het niet goed uitleggen maar we zagen meer van zulk soort dorpelingen. Zal wel middeleeuws zijn.

Héhé…. wijnvelden…., ik dacht al… daar is het hier nog niet dik mee bezaaid.

Links zonnebloemen rechts hooirollen in glooiend landschap.

Villeréal

deze Koninklijke vesting is gelegen in de vallei de Dropt.

Op het plein wacht ons een verrassing. Onder de 14de eeuwse houten markthal gaf een band een optreden in het genre ‘hot club de France’ Een combo met een saxofonist, een gitarist, een bassist en een slaggitarist zorgen ervoor dat het moeilijk stilzitten was. Ja inderdaad, er stonden stoelen en het was koel. Zondag in Frankrijk!

Een moeder was aan het swingen met haar zoontje, zo leuk.

Monflanquin

De vesting domineert van hoog op de heuvel de vallei.

Ja, het is klimmen vandaag bandjes.

Ook voor ons trouwens. Maar dán ga ik uit mijn dak. Op het centrale plein omzoomd door zuilengalerijen is een geweldige antiek en curiosamarkt. Denk dat Hans dit wist, aan zijn grijns te zien. Als ik hier toch eens met een vrachtwagen was zou ik hem helemaal volladen. Ik hou van deze sleetse spullen.

We gaan een plekje onder de Arcade zoeken. Het is te warm.

We drinken en kijken naar de mensen. Het leukste vind ik de kooplui zelf.

Een oud echtpaar heeft kasten en een grote eethoek te koop. Zolang hij niet verkocht was zaten ze daar aan met een fles wijn, stokbrood en worst, harde en zachte. Hij pakte telkens een stuk brood en meteen daar achteraan een plak worst. Zij had de harde worst en was meer tijd kwijt aan het zagen dan aan het eten. Afijn! ze waren er uren mee zoet. De serviezenboer at de winst al bij voorbaat op door grote salades aan te laten rukken met grote garnalen. Het is Zondag in Frankrijk!

We ontdekken het zwarte prinsenhuis met de tweelingvensters.

Pujols

En jawel hoor ‘daar boven op de berg’

Dat het weer een middeleeuws stadje/dorpje is hoef ik niet te vermelden.

Vandaag alleen maar geklassificeerde dorpjes.

Ze liggen ook allemaal redelijk dicht bij elkaar en zijn verbonden door een vredig landschap metgroene valleien en van tijd tot tijd heel weids uitzicht

‘Even stoppen Hans hier groeien abrikozen, even een paar voor ons’ Bij nader inzien waren het mooie blauwe pruimen die nog groen waren. Toch maar paar geplukt nu we er toch zijn.

In geen velden of wegen iemand te zien.

We zien het van verre al liggen. Hans heeft voor het eerst last van zijn ‘lange’ neus met het nemen van een vlijmscherpe bocht.

Opvallend zijn de mooie huizen. Vanwege de warmte is er niemand op straat. iedereen zit verstopt onder parasols te drinken, je hoort ze niet maar je ziet ze wel.

En ook hier in de sainte-nicolaskerk is weer muziek. Ik vind dat zo mooi! We steken een kaarsje aan voor lieve vriendinnen die het kunnen gebruiken.

We konden geen pot vinden waar de muntjes in moeten maar er was een route aangegeven met A4tjes waar pijlen op stonden en die leidden me naar de deur van de pastorie. Sacristie Tronc met pijl naar beneden

En daar zat de opening waar het geld in moet. We hebben het keurig opgevolgd want je weer het hé? ‘God straft onmiddellijk’

In de Sainte-Foykerk was een expositie van schilderijen.

Maar de fresco’s kregen mijn aandacht. Zij lichtte de hele kerk op.

Nog even de tweebaans weg op. Daar straalt de warmte pas echt van af.

Binnen een uur zijn we bij ‘Logis L’Auberge de Larresingle’.

Niemand te bekennen. Alle tafels buiten keurig gedekt maar verder alles krik krak op slot.

Er hangt een brief aan de voordeur voor DEKKERS. Hij is van Laetitia.

Gelukkig kunnen we de taal ontleden en snappen we dat we de deur links in moeten en dan staat daar kamer 8 op een kier. Zo geschiedde.

Koude douche genomen en snel naar het kasteel waar middeleeuwse feesten zijn. Dat was een brug te ver. De enige ridders die we zagen hadden hun tong op hun hielen hangen en waren de boel bij elkaar aan het pakken. Allemaal leuk en aardig als er publiek is maar ook dat viel tegen. Wij kopen een ijsje en snel teug naar onze kamer. Om 20.00 uur aan tafel. Ik had een klik met de kok, hij weet wat ik lekker vind, net als die jongen bij de Call&Call haha...

Een eikensalade, spiermaagjes, walnoten, foie gras en gedroogde plakjes eend.

Tonijn voor Hans

Veel water en lekker wijntje.

Lang buiten op terras gezeten en genoten van het prachtige uitzicht op de historische kasteelnederzetting.

Het was ‘Logis’ waardig.

Eenheerlijke zondag in Frankrijk!