23 juli 2022

Aan de overkant ontbeten, koffie met onze notenkoek.

We zaten echt in een dal en moeten dus naar boven.

Al gauw zitten we hoog. Het begin van de beklimming begint op 418m en eindigt op 909m.

Kippenvel van de kou nu.

De Saint Rome de Dolanpas, als een grote!

De pas wordt nu vermeld in de gids voor de grote passen van Frankrijk.

In een uur tijd van 19 naar 22 graden, dat is al lekkerder.

Gebied met schapen, allemaal geschoren.

Pierrefiche d'olt

Het ene dorp is het andere niet.

Dit is heel verzorgd en zelfs nieuwe huizen in oude stijl opgebouwd.

Saint-Geniez-d'Olt

Als er mensen met tassen groenten lopen moet er een marktje in de buurt zijn. En dat klopt, ik helemaal gelukkig.

Heb ooit hardop gezegd dat ik het afbreken van de kramen leuk vond, nou dat hebben ze letterlijk opgevat. Het was gedaan hier!

We konden nog net wat fruit kopen.

Onder een poort door en, oh my God, wat een leuk sfeervol plein. Het blijkt van het klooster te zijn. Hier stonden de luxe producten de Franse kazen, honing en een hele grote paella pan waarin nog twee kleine pootjes lagen. Moet je voorstellen als die vol is. Wat zal dat lekker ruiken. Maar de kok kan tevreden naar huis. En wij ook.

Onderweg naar de auto komen we langs een soort Kringloopwinkel

Mooi glas gekocht, aandenken aan deze reis.

Douchmutsje kado gekregen en toen ik een kleerhanger wilde kopen bleken die niet te koop te zijn. Zo handig om even iets op te drogen in het hotel. Ook gekregen.

St Eulalia d’Olt

De stad der kunsten.

Té mooi en te schoon en te verzorgt en te mooi gerestaureerd en te veel poezen. En overal waar té voor staat…..

We hebben genoten van de leuke details, de geraniums waar geen enkel uitgebloeid bloemetje in zat. Het keurig geplaveide klinkerpad. Alle bewoners hebben hun stinkende best gedaan, het was prachtig. Maar toch, en dat vonden we allebei, was er geen sfeer. Té mooi!

Ricard en biertje op met veel water. We zaten heerlijk in het enige heel mooie restaurant.

Geen enkel winkeltje, paar galeries, maar gesloten.

Fietsen met lekke banden, ook net een paar té veel.

We rijden weer omlaag en zien weer een mooi dorpje aankomen. Frankrijk is één groot open luchtmuseum waar wij doorheen mogen rijden.

Estaing, aan de rivier de Lot wordt gerekend tot Les Plus Beaux Villages de France.

Hier blijven we.

Een Logis hotel is snel gevonden en er was plaats. Hele ruime kamer met twee bedden. We twijfelen even over welke twijfelaar we nemen.

Als Hans met de zware leren koffer aankomt wenkt ze hem. De auto mag binnen staan. Wat lief. Ik geef haar een kushandje. Sindsdien zijn we dikke vriendinnen. Ze begint al te schateren als we binnen of buiten gaan.

We kijken uit op DE BRUG EN HAAR KRUIS.

De gotische brug over de Lot is onderdeel van de bedevaart route naar Santiago de Compostella. Elk jaar weer, wordt de brug gebruikt door bedevaartgangers naar Santiago de Compostella. Bij het oversteken van de brug kunnen zij genieten van een smeedijzeren kruis, symbool van de Aveyron.

We lopen het kleine centrum met nauwe straatjes in, met mooie gevels van huizen uit de zestiende, zeventiende een achttiende eeuw.

We bezoeken de kerk, 20 treden klimmen, (moest weer even aan dat lilliputter jongetje denken).

We waren onvoorbereid maar onder de indruk. Zeer zeker van het glas in Lood, dat ons deed denken aan Chagall. Het bleek van Claude Baillon te zijn, de bekende Franse glaskunstenaar. Wij vonden het prachtig.

Net zoals de altaarstukken en de beelden.

Als wij aan het water zitten zien we ze aankomen, de Pelgrims, in kleine groepjes. Een groep strijkt neer op ons terras. Doodmoe maar wonderbaarlijk snel hersteld. Dit zijn getrainde wandelaars. Er waren ook kinderen bij, petje af hoor, en dat ook nog met bepakking. Wij verlieten het terras om plaats te maken, jee, wat een hitte! En daar hebben jullie in gelópen. Applaus!

Even naar de kamer.

Om 20.00 uur aan tafel.

Mijn dikke vriendin is ondertussen een allemansvriendje geworden en schatert het uit tegen alle gasten.

Ik bestelde Tête de veau, Hans kip met truffel.

Nagerecht staat niet op de kaart maar dat ratelt ze op.

‘Lieve schat, ik heb geen idee waar je het over hebt’

Een Belgisch meisje staat op en komt vertalen.

Ze blijkt een Pelgrim te zijn die in etappes naar Santiago de Compostela loopt. Eten doen ze gewoon in een duur hotel, allee!

Wij maken een keuze en een praatje. Ze komen uit Brussel en lopen 20 km per dag en dat 7 dagen.

Ze doet me aan iemand denken. ‘Anne Frank’ zeg ik, ‘je lijkt op Anne Frank’

Een slim meisje uit Brussel weet dan meteen wie ik bedoel. Haar vriendin kijkt verbaast en dan ‘ ja echt, je lijkt op haar’. Ze gaan een castingbureau bellen, zou een goede stand in zijn.

Zij besluiten om te gaan rondhangen bij het kruis op de brug. Het is een mooie avond, zo sereen, dat voel je alleen in Frankrijk, met die rustige kleuren. Ze maken een foto van ons en daarna gaan we naar ons bed, waar dan ook.

Morgen vervolgen we allemaal ons pad.

X