Van Mont Dore naar Vichy

Ontbijten doen we vandaag in de stad. Bij de bakker staat een rij, niet normaal.

Dan zal het daar wel lekker zijn. Buiten staan tafels en ze hebben koffie, hup, in the line!

Het gaat snel en even later zit ik aan een zwarte bessenvlaai uit de streek.

We tanken bij de Inter Marche voor €1,77

Dat is spotgoedkoop, ook voor Frankrijk.

Na het tanken nog steeds een lange rij bij de bakker.

Maar wij zijn voorzien van gas en waterleiding.

Jas aan, vandaag tussen de 13 en 22 graden.

Voor het eerst wat frisser.

We pakken weer een col.

En weer is het wonderschoon, dat oude gebergte…en de bossen waar we doorheen rijden.

Van het ene kuuroord naar het andere.

Op naar Vichy.

Deze mooie stad wil ik nog eens zien. Zo van onder de indruk de eerste keer. Niet alleen vanwege de thermen waar de stad beroemd om is geworden maar vooral vanwege de grandeur, de grote witte villa’s, minstens vijf verdiepingen hoog en dan die balkons met dat hekwerk, als kántjes. In die mooie lichtblauwe kleur. Het is echt vergapen en gaat door de hele stad door en geven Vichy dat mondaine uiterlijk.

Wij gaan als eerste naar de Source Célestin. De bronnen geven hier hun heilzame water via bronzen kranen. Er staan nu meisjes bekertjes water te vullen waar je voorheen zelf rechtstreeks je flesje mocht vullen. Wij vinden het water lekker, beetje bruis.

Door het prachtige stadspark “Parc des Sources” onder de ijzeren galerijen, waar je droog naar het casino kunt lopen maar dan ondertussen nog leuke winkeltjes tegenkomt. Jammer genoeg ook al leegstand.

Hans heeft een leuk restaurant gegoogeld. ‘Brasserie des Artist’.

We zijn er al langsgelopen en ja daar hebben we ons oog op laten vallen.

Een zijstraat met palmen. Hoe chique wil je het hebben en een etalage met kunstige taartjes. Kopje koffie en mango ananas taartje voor mij. Hans gaat voor een sorbet. Even mensen kijken. Dit is wel een ander Frankrijk dan we tot nu toe gezien hebben.

Het is nog vroeg dus verplicht winkelen. Je struikelt over de juwelierszaken. Maar ook chique boetieks.

Even terug naar de kamer. Mijn mooie kam is gebroken, nu heb ik twee kleine. Wie weet is dat ook handig, ga het uitproberen en anders heb ik echt wat te shoppen hier.

We lopen daarna langzaam de kant van het park weer op en kijken vanuit de lekkere stoelen naar de bedrijvigheid.

Er gaat iets gebeuren in de kiosk.

Eerst naar ‘des Artist’, Dan kunnen we straks misschien nog iets van het concert meepikken.

‘Heeft u gereserveerd’ nee dus.

De zaak is nog leeg dus….

Maar nee hoor, alles vol. Dat valt tegen want ik had al Burrata op de kaart gezien.

Dan maar bij de buren ,bistro Le Cog, kijken. Een leuk tafeltje voor twee, lekker ongedwongen sfeertje.

We staren weer naar de schoolborden en Hans kwam er niet uit. De eigenaar in een rode broek, liep langs en zei ‘vlees hebben we niet, slecht voor de aarde’. Daarmee was Hans zijn probleem nog niet opgelost want er stonden verder alleen maar salades op en dat vindt hij geen eten.

Wederom een Belgische die ons te hulp schoot. Als je iets lekkers wilt eten dan adviseer ik de pasta salade met tonijn en ansjovis. ‘Ober, twee pastasalades met Tonijn voor ons.’ Opgelost!

Wij raken aan de praat en van het een komt het ander. Zij heet Liesbeth Nijs en haar man Luc Gysbregts en zijn muzikanten. Viool en altviool bij het “Amsterdam baroque orchestra & choir” .

De komende twee dagen is het repeteren voor hun om daarna op te treden in de Perigord. Jammer, wij gaan de andere kant op. Maar super bedankt voor de tip. De salade was goddelijk. We hebben met een korstje brood het laatste druppeltje olie van ons bord gegeten. Wij steken het niet onder stoelen of banken als we iets lekker vinden. De chef, jong meisje, kwam uit de keuken om ons ‘applaus’ in ontvangst te nemen.

Hans bestelt nog een cognacje en we horen de klanken van het concert in het park. Wat een mooie avond weer. In een zomerjurk buiten eten, toch heerlijk. Hans zijn hoed staat al scheef na het tweede slokje cognac, maakt niet uit!

We pakken nog een mooi stuk muziek mee en aan het aanhoudende applaus te horen moet het grandioos geweest zijn.

Als we terug wandelen horen we bij de opera een soort house muziek.

Pakken we ook nog even mee. Klank en lichtspel. Duurde maar vijf minuten, net lang genoeg!

Geen idee dat we iets gemist hebben vanavond.

Voldaan vaar ons hotel,

ook al zo mooi!

Hotel Midland, weer een ‘Logis’

https://b-rock.org/nl/team/liesbeth-nijs-2/