31 mei

We beginnen het door te krijgen. Als je vroeg gaat slapen ben je vroeg wakker. Dat komt er thuis nooit van. Wij zijn in principe nachtbrakers. Na een hele dag buiten en autorijden val je vanzelf in slaap en kun je op tijd gewassen en geschoren aan tafel zitten.

Ontbijten doen we in een familiekamer met een grote tafel, gedekt voor alle gasten.

Het uitbaters echtpaar bleef als wachters in de kamer. Zij tegen een kast geleund en hij tegenover haar bij de deur. Vluchten kon niet maar een beweging met je hand, per ongeluk of niet, en daar kwam zij met de koffiekan aan en hij er met de warme melk achteraan om vervolgens weer op hun positie te gaan staan. Het was dienstbaarheid ten top. Ik wilde eigenlijk een stukje iets te sterke kaas, voor op mijn nuchtere maag, laten liggen maar durfde het gewoon niet. Het laatste wat ik wil is deze perfectionisten teleur stellen.

We vertrekken voor een rit door de Côte-d’Or. dat vind ik zó lekker klinken.

Chateauneuf, een van de mooiste dorpen van Frankrijk laten we achter ons. De herinnering aan deze leuke ‘Gite’ blijft.

We zitten bijna onmiddellijk op de ‘Route des Grand Crus’

Druiven, lees wijnvelden zover je kijken kunt. Tussendoor rijden we door de meest leuke dorpjes. Er wordt hard gewerkt op het land, de grond en de takken van de wijnstokken worden bewerkt. Grappig dat zelfs vanuit de velden naar ons gezwaaid wordt

Dat wijn verbouwen een lucratieve bezigheid is is goed te zien aan de wijnhuizen in de dorpen.

We hebben voor de derde dag op rij ZON. Dat is waar we voor kwamen en het is weldadig. Ik heb mijn nieuwe zonnebril constant op en ben bang dat ik aan het einde van de vakantie een witte versie overhoud op mijn gezicht.

In Cluny rijden we een smalle weg naar boven, we moeten achteruit voor een tegenligger. Dan maar beneden parkeren bij het paardenracescentrum.

Cluny is een stad die wereldwijd bekend staat vanwege zijn abdij, daar is veel over te vinden op internet. Dat Cluny ook iets met paarden had wisten we niet. Dit is een kadootje. Het is een komen en gaan van prachtige paarden en hun jockeys. Vanuit de stallen van de Abdij naar de renbanen.

Er worden momenteel volop wedstrijden gereden en het wemelt van de paardrijmeisjes en jongens.

Ook een leuk wereldje hoor. En wat knap van die jongelui om zo één te zijn met hun paard, chapeau!

In de tijd van Napoleon werden er diverse stoeterijen opgericht die in de eerste plaats bedoeld waren om paarden te kunnen leveren voor de oorlog. Zo ook deze stoeterij in Cluny, ‘le Haras National’. De stallen bevinden zich in gebouwen van de abdij. Van het fokken van oorlogspaarden werd in de loop der tijd het accent meer en meer gelegd op het fokken van sport- en vrijetijdspaarden. Tegenwoordig worden er paarden getraind, is er op het terrein een manege en een renbaan en worden er diverse spring- en dressuurwedstrijden georganiseerd.

Hans is altijd blij als hij rond 12.30 uur in een stadje aankomt, dan zijn de winkels gesloten namelijk en kan hij zonder oponthoud naar terras. Deze keer bij

Café de Paris. En eerlijk is eerlijk, we zaten er heerlijk!

Wij volgen even de plaatjes van brons, oftewel bronzen spijkers. Vanaf l’Office de Tourisme begint er een wandelroute door de stad die gemarkeerd wordt met deze bronzen spijkers. Je ziet hierop een pijl afgebeeld en de beeltenis van het paaslam. Het beeld van dit lam is ook in de Abdij te zien.

Op naar het Land van de Gouden Stenen.

Oingt is een charmant middeleeuws dorp met kronkelende geplaveide straatjes, om de historische panden met goudkleurige gevels. Zeker met de zon er op is het genieten van de goudkleurige tinten.

Oingt is ook een van de mooiste stadjes van Frankrijk. We hadden ons voorgenomen daar een leuke slaapplek te zoeken. Maar hier krijgen we het deksel op onze neus. Sowieso waren we de enige bezoekers in dit ontegenzeglijk schitterende stadje met de toren van Oingt. In 3 verdiepingen van dit 18 meter hoge bouwwerk is het smullen van het prachtige Panorama

Maar geen horeca en geen hotels.

Haast maken nu…

De zon verdwijnt en dat is even lekker.

Nu even flink doorkarren

Hans wil eindigen achter Lyon en daar ergens een leuk hotelletje zoeken.

Maar dat was nog een eind trappen zeg.

Het was al na half acht toen we in Vienne aankwamen. En weet je wat? Geen hotelkamer beschikbaar. Daarbij ook een drukke stad en een hoog achterbuurtgehalte.

Hotel MOODz vonden we via internet. Mooi op papier, met zwembad en schitterend uitzicht én met privé parking. Redelijk betaalbaar.

Toen we aankwamen wilde Hans de auto niet uit ‘wat een gribus en daarbij is het gesloten’ wist hij stellig te beweren. Ik ging voorzichtig door het raam kijken of het echt zo erg was. Wonder boven wonder was het super mooi binnen. Er was alleen niemand te bekennen. Wij bellen… en jawel, er komt iemand van huis uit. We konden inchecken in kamer 1. Keurig!

De entree, het uitzicht en de tuin beschamend!

Eten konden we nog bij een Italiaans restaurant 500 m verderop. Zag er ook ‘gesloten’ uit maar was ook ‘open’. Jonge mensen runden deze zaak en dat deden ze goed.

De dag zit erop. Morgen verder….

Bedankt weer voor jullie reacties, zo leuk om te lezen.

X