9 juni

We vetrekken. Karig ontbeten Maar dat heeft een reden.

In de beneden stad is het markt en ook nog een grote ook. Wij rijden er langs.

Zie nog wel de dametjes met hun plantjes staan. Die reizen dus al die markten af.

Hoop voor hun dat ze veel verkopen, anders straks weer aan de bak.

Wij gaan rondje rijden.

Om 11.30 uur afgesproken bij de Slager. Het hoogtepunt van Panzano in Chianti.

Hans kwam dit tegen in de voorbereidingen van onze reis en heeft de route ernaar toe getrokken. En …. meteen gereserveerd, ook voor onze vrienden die ook dol enthousiast waren. Vanmiddag gaan we het samen beleven. Zin in!

Deze slager is zo beroemd dat Netflix een ‘Chef’s Table’ aflevering aan hem wijdde. In seizoen 6 is te zien hoe deze man vanwege de dood van zijn vader min of meer gedwongen werd de slagerij over te nemen. De dierenliefhebber heeft het er maar moeilijk mee, maar weet uiteindelijk zijn liefde voor dieren te verenigen met het slagersvak.

Het is bewolkt maar heerlijke temperatuur.

Nee Apollonia, wij raken niet verslaafd als je dat tenminste niet al bent met 2 a 3 glazen per dag?.

De waslijntjes hangen strak langs de muren gespannen, wasjes wapperen. Dat is Italië.

Dat rondje rijden kunnen we op onze buik schrijven. Vanwege een weg afsluiting komen we niet waar we zijn willen, of is het de bedoeling dat we dit grindpad inrijden? Kan niet waar zijn, alleen maar kuilen en grote diepe potholes.

Andere weg geprobeerd maar nee hoor! Hier moeten we in….

Voorzichtig schuifelen we de berg op, wat een weg, maar 0 zo MOOI….!!!

Na een paar barre kilometers komen we op een erf uit. Een grote hond loopt daar de boel te bewaken. Ik heb het daar niet op en bedenk dat het beest me zo te pakken heeft nu we zonder ramen rijden. Gas Hans!!!

Terug is geen optie dus verder maar. We komen twee knalrode scooters tegen. Zelfde probleem als wij. Komen er ook niet uit. Zij pakken de weg waar wij uitkomen en visa verse.

We zetten er een ander navigatiesysteem bij en gaan die volgen.

We komen ergens Hiep Hoi!

Weg van dit slechte pad. Om 11.40 komen we aan in Panzano.

En wie loopt daar? ‘Hallo Toos’ roep ik. Zo blij dat we elkaar treffen. ‘Dag Ad, fijn jullie te zien’. Wij rijden de auto naar een veilige plek en gaan gevieren even onder de bomen bijpraten. Er is veel gebeurd de afgelopen weken.

Dan …op naar de plek om te genieten van de passie voor het Toscaanse vlees.

De slagerij in een zijstraatje met een rood met wit gestreepte gevel is snel gevonden. Door een van de vele jongelui in Rood, (geen gebrek aan personeel) krijgen we meteen een glas Chianti en een broodje met soort reuzel aangeboden. Er druppelen steeds meer mensen binnen en in now time staat het straatje vol met nippende gasten.

De wijn vloeit al rijkelijk. Bij de prijs van een 8 gangen lunch is de wijn inbegrepen.

(Dit stukje niet lezen Apollonia)

De slager himself staat in de slagerij waar wij gaan eten. Zo grappig om hem in levende lijve te zien en te herkennen van de film. Iets oudere versie uiteraard maar mooie grote man met een krulsnor. We worden hartelijk en gastvrij door hem begroet en hij neemt de tijd voor een fotomomentje.

We bewonderen de enorme grote stukken vlees in de vitrine waaronder de beroemde Florentijnse T-Bone steaks.

Een meisje in ROOD brengt ons naar boven waar lange tafels klaar staan en wijst ons onze plekken aan. Er brandt een groot open vuur en op het rooster liggen al enorme hompen vlees te bakken.

Manden met Chianti, brood, glazen en borden met eigen merknaam, te koop in de shop, staan klaar.

Mensen schuiven aan. Naast ons een wijnboer uit Australië en aan de andere kant vier gezellige vrienden uit De Marken. Wij passen ons links en rechts aan en hebben een leuke klik.

En dan begint het flink heet te worden, het vuur wordt opgestookt en het bakken begint.

De jongens in ROOD serveren al het lekkere vlees uit. En lekker is het, onvoorstelbaar lekker. De opbouw is perfect, we krijgen van heel de koe, van de kop tot de staart.

Mijn filosofie is dat er niets wordt weggegooid,’ zo legt Dario uit. ‘Ik gebruik elk stukje vlees, uit respect voor zowel het dier als de Toscaanse traditionele keuken, die veel gerechten met ingewanden kent.’

Nu snappen we ook de boodschap op zijn website: Lasciate ogni speranza o voi che entrate: siete nelle mani di’ macellaio – Laat elke hoop varen, gij die hier binnentreedt: jullie zijn in handen van de slager.’

Bijgerechten van het menu zijn witte bonen in olie en geroosterde aardappels.

Wat een ongelooflijke ervaring en wat zijn we blij dit mee te mogen maken. Het was een memorabele middag.

En oh ja Apollonia, er stonden ook heel veel flessen met ijskoud bubbelwater op tafel.

Als dessert grote stukken heerlijke cake en koffie.

En een glaasje Grappa om de spijsvertering een handje te helpen.

Wij nemen afscheid van onze vrienden en klimmen de berg op naar onze B&B.

Via een kluisje, waarvan we een code toegestuurd gekregen hadden, konden we bij de sleutels van drie deuren. We kwamen binnen.

Fijne kamer met een leuk balkonnetje en twee ijzeren stoeltjes met zicht op de Morgan.

Het begint te regenen.

Wij blijven binnen, lekker cocoonen. (Lees uitbuiken).

X