Voor ontbijt hoeven we de kamer maar over te steken.

Daar staat de Italiaanse vrouw des huizes ons al op te wachten. Ze spreekt geen woord Engels en ik maak me daar ook niet meer zo druk over. Ze is overvriendelijk en schenkt bovenmatig lekkere koffie. Een op en top gastvrouw. Goed toeven hier in ‘B&B Sosta’

‘Lets go’

Nog even door het straatje van de slager en jawel hoor, Dario is al in de running. Voorbereidingen treffen voor weer een nieuw spektakel.

De zon die schijnt en het regent, het is kermis in de hel!

Ik hou van druivenranken maar de combi met olijven bomen is prachtig. Daar tussendoor de hoge cippressen en de knalgele brem en dan weer een golf odeur van jasmijn die rijk over de muurtjes groeit en in volle bloei staat, het komt allemaal voorbij.

Dit weidse landschap is het beste te vergelijken met een Patchwork deken in de tinten lichtgeel tot donkergroen en alles wat daar tussen zit. Gemaakt door een naaister die niet goed recht kan blijven. Het resultaat is prachtig en dat telt.

Qua schoonheid verdient deze streek een dikke 9, qua rijden een 3.

Maar blijkbaar moet je toch op deze grindpaden zijn om ultiem te genieten

‘Lust je fazant’ vraagt Hans. Er steekt een parmantige fazant over stopt voor de auto draait zijn kop om om naar ons te kijken en loopt verwaand verder. ‘Je hebt geluk kwast want we hadden je kunnen hebben’

Het is de bedoeling dat we in Lucca uitkomen maar met de navigatie weet je het maar niet, die kiest zijn eigen weg.

In Samontana laten we een grindpad toch maar links liggen. Het is sowieso oppassen hier op de wegen. Hans moet vaak slalommen om de kuilen en slechte stukken te ontwijken.

Vinci, daar boven op de berg. We gaan koffie drinken en lopen naar het houten beeld van Leonardo.

Ik neem me voor om een nieuwe rozemarijnstruik te kopen als we thuis zijn. Een met net zulke zachte takjes als deze hier.

Gezien de overvloedige druiventeelt in de gebieden hier én in Frankrijk moeten we flink doordrinken.

We komen om 15.00 uur aan in Lucca. ‘Villa Elisa’ net buiten de poort van het historisch centrum. De auto staar achter het huis. We worden ontvangen met koffie in de receptie, een super modern kantoor in de tuin en een flinke tegenhanger van de Villa.

De industriële inrichting is ver doorgevoerd, mooi omdat het tot in detail klopt.

We hebben airco en maken daar nu gebruik van.

Rond 17.00 uur gaan we de stad in. Highlight’s hoeven we niet meer te zien. We gaan flaneren en leuke gezellige winkeltjes binnen. Die zijn er genoeg.

Het paard van een paardenkoets stopte bij een snoepwinkeltje en liep het portaaltje al een stukje in. De eigenaresse deed het papiertje van een snoepje en stopte het in zijn bek. Wat een slim paard en wat een leuke actie.

Een echte Italiaanse ijssalon met van die leuke ronde ramen en tafelkleedjes tot op de grond, een glasplaat voor het knoeien, en dezelfde kussentjes op de ijzeren stoeltjes.

Cafee Casali di Maraviglia’ té leuk om voorbij te lopen

Een ijskoffie gedronken en genoten van de mensen die voorbij liepen. Een jongen met rode lippenstift, een mevrouw met een getatoeëerd gezicht, een vrijgezellen feestje met a.s bruid, een geverfde teckel met grijze vlekken, er ontgaat mij niet veel.

De herinnering aan vier jaar geleden komt weer boven, toen zaten we hier op het Amphitheater in de gietende regen te kleumen onder een parasol. Nu heerlijk weer en een ‘volle bak toeristen. Niki la Rosa zorgt voor sfeervolle gitaar muziek.

Een bruidspaar komt door een boog binnen lopen. Onder applaus lopen ze het plein op en dansen op de muziek van de gitarist

Een Klein meisje trekt aandacht door midden op het plein te spelen, helemaal in haar eigen wereldje,

Wij gaan een hapje eten en naar bed. Morgen een lange rit voor de boeg.

X