14 juni

We laten de Stupenda mansarda dotata di tutti i comfort achter ons

Het was werkelijk een eersteklas appartement op een geweldige lokatie.

Alles was er en ook van hoge kwaliteit. En wat te denken van een wasmachine? Vrouwen worden blij van een wasje doen op vakantie, aldus mijn schoondochter. En gelijk heb je Bianca.

We gaan nu weer op stap met alleen maar schone spullen aan boord. Zo fijn!

Al gauw rijden we langs het Gardameer, de weg met de tunnels, het is bewolkt.

Komen langs Tignale, waar we ooit een huis huurden.

Fietsers door de tunnels, onverantwoordelijk! Wij kwamen er twee tegen zonder licht, absurt!

Oleander bomen in rose, rood en wit langs de weg.

En weer druiven ranken.

Ongeveer 100 hectare aan wijngaarden in het gebied hier rond Merano

De hoge toppen van de Ötztaler Alpen beschermen de druiven tegen koude wind. Het feit dat het dal zich naar het zuiden opent zorgt ervoor dat de voordelen van mediterrane invloeden tot ver in het noorden doordringen. Voldoende neerslag, hoge temperatuurschommelingen tussen dag en nacht en de verscheidenheid aan bodemgesteldheid in de verschillende lagen brengen hier een hoge kwaliteit druiven en een breed scala aan aroma's voort. Het relatief milde klimaat en de lichte tot middelzware zandgronden in Merano en omgeving bieden perfecte omstandigheden voor de Zuid-Tiroolse wijn.

Het oude pergola-systeem wordt hier nog gebruikt. Waarbij de druivenranken gemakkelijker te onderhouden zijn.

Rondom ons hoge kale bergen waar ik met gemak een pak sneeuw op kan visualiseren.

De Duits-Italiaanse taalgrens van de Adige-vallei loopt door Salorno.

De wegwijzers verwijzen hier in twee talen, Italiaans en Duits.

We stoppen in Salomo om te lunchen.

Onder de druiventrosjes aan een gedekte tafel even de zon ontvluchten. Een 3 gangen menu, formule a la ‘Plat du jour’ laat maar komen…

Toen ik na een klein dutje in de Morgan mijn ogen weer open deed zaten we midden in Tirol. Berghuisjes en een hoge kabelbaan naar de gletsjers was het eerste wat ik zag.

En hout, veel hout, en overal balkonnetjes met bloembakken.

Heel afwisselend landschap kale rotsen met sneeuw en dan weer lieflijke dorpjes tegen glooiende groene heuvels, waar Peter naar Heidi aan het zoeken is. Ho-La-Di-Hi-Ti…

Tegelijkertijd heeft Zuid-Tirol nog een andere kant die wild, ruig en net zo indrukwekkend is. Daartussen liggen uitgestrekte bergweiden, diepe dalen, aardpiramiden, kristalheldere meren en bruisende watervallen.

Bij St. Leonhard gaat het beginnen. We klimmen snel maar nog niet steil. ‘Dat komt nog wel’ zegt Hans. Het wordt ruiger en ruiger en kouder…

Er komen fietsers naar beneden, doodeng..

ik zie de ingewikkelde kronkels op de TomTom en daar stuurt Hans in.

De Timmelsjoch is met een hoogte van 2.474 meter Oostenrijks hoogstgelegen grensovergang. Ik vertrouw op Hans maar niet op onze tegenliggers. Die motoren gaan zowat liggend door de bochten.

En dan hoog in de bergen, die koeien met hun bellen. Die maken het plaatje compleet.

Een grappig momentje én een handigheidje tegelijk;

Bovenop de berg moest tol betaald worden. Ik bedacht dat ik dat vanuit ons lage autootje kon doen met mijn iPhone op de selfiestick. Zowel de loketbeambte als ik moesten er om lachen. Maar….. operatie geslaagd!

Vanaf het tolstation stijgt de weg met opvallend weinig haarspeldbochten. Het helingspercentage is op het steilste punt ongeveer 13% en vanaf het tolstation naar het hoogste punt van de pas op 2.474 meter is het ongeveer zeven kilometer.

In Sölden.

‘Ik heb voor jullie een donkere kamer’ zei de Nederlandse verhuurder.

En dat klopte. Het uitzicht vanuit ons enige raam was op een Rots en die benam het buitenlicht.

Koud buiten joh, we hebben sinds weken een trui aan.

Een levensgroot verschil met het klimaat aan de andere kant.

We zitten natuurlijk ook nog heel hoog.

Ondanks dat er hier heel het jaar door geskied kan worden kwam het ons als stil en verlaten over.

Restaurant ‘Vaya’ was een aanrader van onze ‘donkerekamer’ verhuurder (ster)

Na een fikse wandeling met tegenwind schoten we daar snel naar binnen, heerlijk warm hier. Een aardig meisje zag aan onze neus dat we Hollanders waren en kwam ons begroeten.

Ze had op Gran Canaria gewerkt en zodoende sprak ze Nederlands. Logisch toch?

Ik mocht eten uit het buffet van alles zoveel ik wilde

Een paar slablaadjes en wat versierseltjes er om heen was genoeg.

Van het kaas plateau nam ik nog wat kleine stukjes die perfect aansloten bij de chardonay die uit deze streek komt.

Koffie na.

Waar we gisteren onder een lakentje sliepen met airco liggen we nu onder een dik dekbed en we kunnen het hebben ook.

Morgen beginnen we aan ‘de Romantische Strasse’

X

En weer zijn we blij met jullie reacties. Dankjewel!