Vandaag ben ik aan de beurt. Heb mijn verhaal weggedrukt.

Het was leuk gelukt al zeg ik het zelf maar kan het niet meer terugroepen.

Maar kijken wat er blijven hangen is.

We worden uitgezwaaid door de hoteleigenaar. Hij vond de Morgan mooi

Dan gaat het richting Trier.

Maar eerst naar Bad Kreuznach, het kuuroord.

Het ging mij om de Brughuizen en die voldeden. We zagen de grote Nijlganzen en de bootjes op de voorgrond. Een brughuis stond in de steigers.

Brückenhäuser

Bovenop de oude brug over de Nahe zijn een aantal huizen gebouwd, de zogenaamde de Brückenhäuser. Een unieke bezienswaardigheid. De stenen boogbrug werd rond het jaar 1300 gebouwd en toen er een paar honderd jaar later te weinig ruimte binnen de stadsmuren was, bouwden de inwoners hun huizen op de brug. De oude woningen zijn vakwerkhuizen van meerdere verdiepingen die hoog staan op de pijlers van de brug. Overdag, maar ook zeker 's avonds een indrukwekkend gezicht. Vanaf de tegenover gelegen Geissenbrücke heb je het beste uitzicht op deze bijzondere constructie.

Er klonk orgelmuziek uit de roze Pauluskerk Toen ik binnen keek zag ik tot mijn verbazing alleen maar jonge mensen in de banken zitten. Een moeder zat haar baby een flesje te geven.

TomTom op snelste route en snelwegen vermijden.

Wij vinden 4 baans wegen best snelwegen dus aangepast naar ‘kortste’ wegen.

In now time rijden we een smal wegje in dat al snel overgaat op een grindpad. En dat zouden we niet meer doen!

Natuurlijk was het weer prachtig dus toch even van genieten maar.

Een paar km verder stond een hek en konden we niet meer verder.

Oké Morgan, daar gaan we weer. Keren maar!

Zo kwamen we terecht op deEdelsteinstraße

De Deutsche Edelsteinstraße verbindt alle plaatsen in het EdelSteinLand die worden gekenmerkt door de bewerking van edelstenen.

De weg strekt zich uit over een lengte van 48 km en door een van de mooiste Duitse middelgebergtelandschappen.

Het ambachtelijk slijpen van agaat en edelstenen en de sieraden- en metaalwarenproductie zijn van oudsher een belangrijke economische motor. De focus op deze onderwerpen langs de Deutsche Edelsteinstraße is wereldwijd uniek.

Een mooie tweebaansweg.

Langs de route vinden we ze, de potentiële Meibomen.

Zo recht en zo lang en zo kaal aan de onderkant. Ik zou zeggen ‘kies maar’

In Trier stoppen we en parkeren we.

De Porta Nigrain Trier – de stad die ook wel ‘Rome aan de Moezel’ wordt genoemd – is een van de beroemdste Romeinse bouwwerken in Europa.

Bijzonder aan de Porta Nigra is vooral het feit dat deze geldt als de grootste toegangspoort uit de Romeinse Tijd die nog bewaard is gebleven en tevens als de oudste Duitse stadspoort. Speciaal is verder dat het gebouw oorspronkelijkwit van kleur was, maar door verwering tijdens de Middeleeuwen donker bijkleurde. Vandaar dat het bouwwerk als bijnaam de Zwarte Poort kreeg.

Het is druk op het grote plein, een accordeonspeler zorgde voor de juiste sfeer. Zijn partner rammelde met een soort belletje maar dat scoorde geen effect.

Er werd een gigantisch decor opgebouwd met de Porta Nigra als achtergrond.

Hier komt een groot orkest te zitten, dat kan niet missen.

Vanwege Vaderdag krijgt Hans Ijskoffie.

Ik bestel ijs met advocaat en slagroom. Niet gedetailleerd genoeg blijkbaar. Ik krijg chocolade-ijs met advocaat-ijs ‘i dont like choclat’ begon ik omdat ik geen Duits spreek. ‘aber das hast du nicht gesagt’

Klopt!

Maar ik heb ook niet gesagt dat ik geen vanille, frambozen, aardbeien, citroen enz lust!

Het bleef zo en Hans offerde zich op en gooide mijn chocolade ijs in zijn ijskoffie. Zo ontstaan de lekkerste recepten vaak.

Als we verder gaan steken we de Moezel over om er vervolgens 2 uur langs te blijven rijden.

Nu pas daalt het in dat Duitsland o zo mooi is. Hier langs de Moezel heerst sfeer, gezelligheid en schoonheid. Al die tijd rijden we tussen de wijngaarden. Zo keurig in rijen. Doet mij denken aan pas gewassen haar dat met een grove kam naar voren is gekamt.

Keurige scheidingen getrokken, soms een verticaal.

Omdat de ranken soms zo hoog tegen de berg aan groeien gebruiken ze hier liften. de kabels lopen tot helemaal naar boven en de bakjes met motoren staan klaar voor gebruik.

Cochem en de Moezel staan natuurlijk synoniem voor de wijn, de Moezelwijnen. De prachtige wijngaarden op de hellingen van de heuvels aan de oevers van de Moezel zijn natuurlijk het gezicht van de regio.

Het is een verrassend mooie rit tot aan Cochem toe. Daar parkeren we en lopen ‘Hotel Müller’ binnen. Er was plaats en de auto kan voor de deur. We zitten pal aan de Moezel. Korte actie!!!

Wanneer je hier bent wil je natuurlijk de lokale wijnen proeven. En zo geschiedde.

Aan een wijnvat gezeten proeven we de wijn en eten hier wat verschillende Duitse gerechtjes. Ze zijn hier vooral van Zwiebeln und Kartoffeln, dat vind ik toevallig ook lekker. Hans geniet van zijn jagerschnitzel. ‘Die krijg ik thuis niet’ zegt hij.

We willen niet naar binnen op deze mooie avond.

Gaan op een bankje zitten mijmeren met uitzicht op de rondvaartboten en natuurlijk de

burcht van Cochem. Hét gezicht van het stadje hoog boven op de rots.

Morgen naar huis.

X