28 juni

Dit hotel midden in Den Burg (De Lindenboom) heet Superieur en dat is het ook. Heerlijk ontbeten, zelfs met een Pastel de nata als besluit. Een goed begin van de dag.

Langs het mooie De Waal naar De Koog. Hier halen we Liesbeth op.

De lage gele heuvels met de groene bomen gaan over in een bosrand.

Schapen links van ons, die je eerder ruikt dan dat je ze ziet.

Richting De Cocksdorp komen we langs het vliegveld met een startklaar Rescue vliegtuigje in front off, een veilig idee.

De Slufter.

Je kunt vanaf de Sluftertrap het pad volgen tot aan het strand. Wij bleven op de uitkijkplaats om over het krekenstelsel te kijken.

De Slufter is een uniek gebied dat in open verbinding staat met de Noordzee. Na een aantal mislukte pogingen om er een landbouwpolder van te maken, werd aan het begin van de 20e eeuw besloten het zeegat open te laten. Het Sluftergebied bestaat uit een krekenstelsel dat soms na een storm onder water staat. Je vindt er zouttolerante planten als zoutmelde, zeekraal, de geurige zeealsem en het lamsoor, waarvan de bloemen in de zomer het hele gebied paars kleuren.

Ruige duinen, betoverend licht en altijd die zilte zeebries

In De Cocksdorp is het gezellig druk Leuke huizen en het ene restaurantje na het andere.

We rijden, in colonne, een mooi stuk langs de Waddenzee waar wij ooit gefietst hebben. Toen slecht weer en was ik bang om te vallen door het fijne zand over het pad.

Nu genieten!

We komen uit op het noordelijkste puntje van Texel waar De vuurtoren Eierland staat. Door de rode kunststof beschermlaag is de toren overdag (bij helder weer) zichtbaar tot o.a. Terschelling en in het donker wordt het licht gezien tot in Leeuwarden!

“Lach, en de wereld lacht terug” lees ik op een bord van geroest ijzer.

Er staan er meer maar die kan ik niet lezen zo onder het rijden.

Maar…deze is mooi genoeg!

Langs het Gemaal de Schans richting Ouderkerk.

Fijn om te weten dat jonge mensen hier na de basisschool niet van het eiland af hoeven om naar de middelbare school te gaan.

Ook een leuk weetje; de kinderen kunnen maximaal tien schooldagen vrij krijgen als het door het beroep van één van de ouders (horeca en toeristenindustrie) niet mogelijk is dat zij tijdens de schoolvakanties met vakantie gaan.

Rheamay kan haar hartje ophalen. Schaapje hier schaapje daar en als Le Grande Surprise 2 schapenzeepjes in ons overlevingspakket. Die passen gegarandeerd bij haar verzameling.

Naar Oudeschild, naar Museum Kaap Skil waar ‘De Jurk’ en de andere kostbare en persoonlijke spullen uit het Palmhoutwrak, te zien zijn. We hebben de documentaire gezien op tv met het hele verhaal van de duikers en popelen om dit alles in het echt te zien.

Eén van de topstukken in de collectie van Museum Kaap Skil is een zeventiende eeuwse jurk van koninklijke allure, opgedoken uit de Waddenzee. De indrukwekkende zijden jurk is gevonden bij een scheepswrak, dat de naam Palmhoutwrak heeft gekregen. Het kostbare kledingstuk is, ondanks een verblijf van bijna vier eeuwen op de zeebodem, nog in een verrassend goede staat. Het is een wereldwijd unieke vondst; er is nauwelijks kleding uit de zeventiende eeuw bewaard gebleven. Wetenschappers verwachten nog jaren nodig te hebben om alle vragen die de jurk heeft opgeroepen, te beantwoorden.

Bij ‘De oude vismarkt’ lekkerste broodje Paling ooit met lekker glaasje witte wijn.

En wat een verrassing weer, wij waren op het juiste moment op de juiste plaats want vandaag vindt de Pre-Sail plaats in de haven van Oudeschild. Een happening met optredens en een speech van de burgemeester. Mooi zo met die hoge masten van die antieke schepen op de achtergrond. Dwars daar doorheen begon een Stoomschip luid te fluiten.

Naar de Georgische begraafplaats

Op een perfect grasveldje eerst onze stoeltjes uitgeklapt. En daar kwam de leuke anekdote van Rhea. In de Ardèche heeft ze een giga fles champagne gewonnen. Zij en Joop vonden dit een mooi moment om hem te laten knallen en knallen dééd hij. Hij was heerlijk koel en onder een melodietje uit Hans zijn mondharmonica hebben we lekker gepimpeld. Dank Joop en Rhea.

En dan kom je opeens weer tot bezinning als je de Georgische begraafplaats op loopt.

Alleen maar rode rozen en een bord met namen. Daar wordt je stil van.

Jan laat ons van het hele eiland genieten.

Dus weer een mooie rit door dit ‘Natuurpark’ zoals ik Texel ben gaan zien.

Wat geniet ik van dit landschap met die typischeSchapenboeten, de halve schuren die her en der in het landschap staan.

De schapenboeten staan door hun asymmetrische vorm erg karakteristiek in het Texelse landschap. De bijzondere vorm is niet per ongeluk ontstaan. Door de wind op het eiland is de deur van de boet richting de oostelijke, luwe kant gericht.

De gerafelde vlag geeft de windrichting aan bij ‘Strandpaviljoen Paal 9’.

Hier parkeren we.

Op het terras aan het strand weer twee tafeltjes bij elkaar onder een grote parasol.

De zon schijnt en er staat een windje.

Een lekker schepijsje gegeten en veel water gedronken.

En dan….richting hotel.

Drankje op ons terras en wandelen naar ‘De Smulpot”

Daar stond de lange tafel al klaar voor ons.

Als ik zeg VLEES, dan moet je hier zijn.

Geen zuinige porties en alles even smakelijk.

Mijn favoriete drankje en de huisgemaakte advocaat met een grote toef slagroom maakte het feestje compleet.

Het was nog steeds een lekker temperatuurtje toen we terug wandelden.

Ik wil eigenlijk niet naar binnen maar besef dat het niet leuker meer kan worden.

We hebben er alles uitgehaald vandaag.

Het is mooi, héél mooi geweest.