9 maart 2024

9 maart 2024

Om 9.00 uur op pad, al aan de late kant naar mijn zin.

Heerlijk geslapen.

Het is droog

We rijden langs een sinaasappel boomgaard richting Olhão voor de zaterdag markt, een must!!!

In deze, is het weer niet van belang want de markthallen zijn overkapt en een bezienswaardigheid op zich door de prachtige architectuur van 2 pakhuizen tegenover elkaar.

In een laan met rozenkransbomen vonden we een parkeerplaats, dat ging vlotjes.

Eerst langs de boerenmarkt maar, die mensen bieden alles aan wat ze zelf verbouwen of brouwen en verdienen onze klandizie. Veel kunnen we niet kopen maar grote sinaasappelen grote tomaten en grote mandarijnen kunnen we niet laten liggen, en noten ook niet.

Helaas door de fikse regen naar binnen moeten vluchten. Daar kijken we ook onze ogen uit. Vissen die eruitzien als wurgslangen, paarse en zwarte en met namen die wij niet kennen. Prachtig om te zien en er wordt flink ingeslagen.

Omdat het maar bui-tjes zijn gaan we tussendoor buiten in een pastelaria een um galão drinken met natuurlijk een Pasta del Nata.

De Portugezen drinken hun koffie normaliter niet thuis. Een pastelaria doet ook dienst als buurthuis, hier horen ze de laatste nieuwtjes en er ligt altijd een krant voor het échte nieuws.

In de andere hal vinden we een diversiteit aan fruit en groenten en heerlijke ambachtelijke zoetigheden van de regio.

Het is contant betalen overal.

Van een prachtige struik heb ik de naam opgezocht. Het was een Echium candicans. Groene vingers -mensen kennen hem zeker.

We willen ook graag nog wat van het stadje zien. We willen een mooi kerkje in gaan, om te schuilen, als er net een begrafenis begint.

Het is rustig vanwege het weer dus zodoende kunnen we de huizen en vooral de straatkunst goed bekijken.

De witte, vierkante huizen met platte daken en een buitentrap zijn typisch Moors.

Vandaar de bijnaam Cidade Cubista (= kubistische stad).

STREETART

Deze geweldige foto's van stedelijke kunst in de Portugese stad Olhão zijn gemaakt door de wereldreizigers Thomas Adventurer en Diana Beekvelt, ook wel bekend als NOMADS ON WHEELS. Ze reisden destijds met hun VW busje door Portugal.

https://vagabundler-com

De auto in en naar de vissershaven op zoek naar gekleurde vissersbootjes.

Onderweg komen we de hoge Schoorstenen met ooievaarsnesten tegen.

Maar…..de enige gekleurde bootjes, en dan ook nog halve, die we gezien hebben waren plantenbakken haha…

Hier eten ze om 12.30 uur en we hebben er al even opzitten dus even googlen voor een leuk restaurantje.

Chá Chá Chá lijkt ons wel iets, alleen de naam al.

Reserveren noodzakelijk staat op hun site, dat redden we niet meer. Op de bonnefooi dan maar. Hans loopt door de straatjes er zo naar toe, onvoorstelbaar wat een postduif is die man. ‘Hier is het’ zei hij, ‘waar dan? Ik zie twee ouwe gebladderde deuren waarvan er één op een kiertje staat. Geen enkele verwijzing naar een restaurant. Om 12.30 gaat het open en klokslag waren wij er. Er zaten een paar mensen zag ik door het spleetje. Ik kreeg hoop en dat straalde ik uit waarschijnlijk. ‘We hebben niet gereserveerd’ zei ik ‘ik heb een tafel voor jullie’ zei de vriendelijke mevrouw die vanaf toen geen kwaad meer kon doen bij ons.

De lieflijke sfeervolle inrichting met rose stoeltjes, veel kussentjes en spiegels was het tegenovergestelde van wat je zou verwachten hier. Alle volgende bonnefooi-gasten werden geweigerd, hoeveel geluk kun je hebben?

Je kunt een aantal kleine gerechtjes bestellen en samen delen. Alles van verse producten en overheerlijk.

Geglasuurde Portugese tegeltjes als gebakbordjes, ook weer zo leuk.

Het was een schot in de roos.

Terug in Tavira komt de zon erdoor. We kunnen warempel een uur zonnen. Dat is ook genoeg zo voor de eerste keer. Maar wat was het lekker.

In de Ierse Pub.

De muzikanten installeren zich rond 19.30 uur. Wij zitten eerste rang met een drankje en met onze rug tegen de blauw witte tegeltjes, ‘kunnen we niet van achteren aangevallen worden’ grapt Hans.

Nu maar wachten tot ze gaan spelen. Maar dat gaat voorlopig niet gebeuren. Eerst gaan ze nog eten en dan jassen aan en naar buiten tot 21,00 uur. De zaak loopt ondertussen leeg maar er komen Engelse oudere stellen voor terug, Fisch and chips gaat goed hier. Het is niet vol maar onze hoop is gevestigd op het optreden.

Na het eerste nummer trekken mensen hun jas al aan. Wij maken het ook niet laat. Het optreden was het wachten niet waard.

De gezelligheid van de Pub wel.

Morgen schijnt de zon, wedden?

X