13 maart 2024

Het is bewolkt en fris vanmorgen.
We gaan Tavira niet uit besluiten we.

We tutteren wat aan en komen er achter dat het in een klein hoekje van de tuin zonnig en goed toeven is. Stoeltjes naar buiten, trui wisselen en zitten. Na een uurtje word ik wakker. Hans heeft een dik boek onder handen en gaat daar helemaal in op.

Zijn overhemdjes wapperen en drogen in de wind.

Wij zeggen het zo vaak ‘mensen uit een mediterraan klimaat zijn beter af.

Ze kunnen driekwart jaar buiten leven, alles groeit en bloeit weelderig.

Gisteren waren ze een oleanerhaag aan het knippen met een grote snoeischaar. Wat daar afkwam aan takken groeit bij ons in 5 jaar, bij wijze van.

Een wasdroger hebben ze niet nodig. Verwarming alleen voor de avonden, die zijn echt koud hier dan heb je een colletje nodig en sokken.

Wij zijn minder kouwelijk aangelegd omdat we maanden lang door weer wind moeten met sjaals en handschoenen en voor elk weertype een andere jas.

We gaan wandelen door het stadje. We weten ondertussen dat je hier kunt beginnen met een trui en een uur later met een zomerjurk af kunt.

Dus Trui en jas aan en omslagdoek en paraplu in mijn tas. Overal rekening mee houdend, beter mee verlegen..

We zien rook uit een schuur komen en automatisch kijk je dan. Er zitten mensen in, het is een eettent!

Even een rondje op de rotonde en terug om te kijken of we het goed gezien hebben. Ja hoor, helemaal vol. En lekker smikkelen dat ze doen. Karafjes wijn op tafel en grote sneden brood met tomatenpulp boven op een bord gebakken vis.

De rook kwam van een bbq waarvan het rooster vol lag met grote vissen die lekker lagen te bakken.

Allen de lucht al maakt hongerig.

We konden er niet terecht maar dat was ook niet de bedoeling. We hebben net gegeten.

‘Três Palmeiras’ stond er op de gevel ‘de drie palmbomen’

Gaat open om 12.00 uur en serveert alleen lunches buiten het seizoen.

We knopen het in onze oren maar weten nu al dat we om 12.00 uur nog geen gebakken vis kunnen eten en naar vis ruikend de dag verder door gaan brengen. Ben bang dat dit aan onze neus voorbij gaat.

Het gaat miezeren.

Deze keer slaan we de plank mis.

Inplaats van de normale Pastel de Nata kiezen we nu gebak uit een vitrine om eens iets anders uit te proberen. Portugezen zijn zoetekauwen en dat zie je. Deze zaak zit vol. Een mevr, koopt een doosje met 4 pastel de natas en gaat die lekker alleen op zitten peuzelen. Zo gek maken wij het niet.

Ons ander gebak, ouwe koek met smakeloze vulling en een dikke laag eiwit viel tegen. Wat een miskleun ‘niet veranderen wat goed is’ spreek ik met mezelf af. We missen die lekkere kleine knapperige bladerdeeg gebakjes.

Alhoewel het recept geheim is, zijn de ingrediënten bekend: de taartjes worden gemaakt van laagjes krokant bladerdeeg en daarna gevuld met creamy custard, dat je maakt met eidooiers, slagroom, melk en (vanille)suiker. Tot slot strooi je er wat kaneel over. Dit recept uit ‘de delicious’ ga ik thuis proberen.

De zon schijnt weer volop als we buiten stappen.

De jas gaat uit, hup in de tas bij de paraplu omslagdoek de trui en pet van Hans en nieuw zomerjurkje, zojuist gekocht voor €12,99. Een slimme meid …

We beginnen de stad te kennen, althans Hans.

Als ik uit een winkel kom loop ik gerust de weg terug, geen richtinggevoel.

Tavira is geen winkelstad met ketens. Kleine mooie kleding winkeltjes zijn er niet veel. Wel mooie cadeauwinkels waar je de mooie spreien en tafelkleden kunt kopen. Ik ben allang blij. We hebben niets nodig en zonde van de tijd.

Liever gaan we even op de trappen van het grote plein zitten.

Dat hebben ze mooi gemaakt hier.

In een halve cirkel met ruime tussenplaatsen en met je gezicht naar de zon kun je heerlijk zitten en het moois op je in laten werken én mensen kijken.

Er is nog genoeg te ontdekken, authentieke Portugese betegelde ‘stads’huizen, gezellige smalle straatjes, mooie tuinen en leuke pleintjes en zover ik gelezen heb wel 38 kerktorens. We kijken even rond en zien inderdaad overal witte torens bovenuit steken.

Vanaf nu loop ik even met mijn selfie stick rond. Ik wil dit moois vastleggen voor thuis. Mooie herinneringen maken aan een fijn verblijf.

De meest gefotografeerde plek in Tavira is ongetwijfeld de Ponte Romana. Deze Romaanse brug met 7 bogen overspant de rivier Gilâo en verbindt de oost- en westoever van de stad.

Accordionisten verhogen de feestvreugde terwijl wij eroverheen lopen. Ik hou van dit sfeertje. Aanzwellende en afnemende muziek die ver doorklinkt.

Aan de overkant langs het water is het druk op het terras.

Even later zitten wij er te bakken. In de wc van de Ierse Pub heb ik het zomerjurkje aangetrokken en Hans is blij met zijn petje.

We blijven lang zitten.

Het gaat gruwelijk lekker ruiken. Gegrilde garnalen en grote glazen wijn komen af en aan naar buiten. De accordeonisten komen naar ons terras.

Hier liepen verschillende dames met wollen haarbanden voorbij. ‘Die heeft kouwe oren’ zegt Hans dan. ‘En geen volle tas met voor ‘alle seizoenen‘ kleding bij’ lach ik.

De Ierse Pub is in trek hier en we weten nu ook waarom.

€3.20 voor 2 consumpties.

Een tip van goede vrienden slaan we niet in de wind en zo zitten we later in restaurant Aquasul. Geen Portugese gerechten hier maar wat het wel is, daar kunnen we geen vinger achter krijgen. Het Nederlandssprekende meisje helpt ons uit de brand. Gewoon lekker eten van alleen maar verse producten.

Moussaka voor mij en Hans gaat voor de gamba’s met penne. Enne na de Griekse Moussake smaakt Tiramisu ook hoor. Was heerlijk en gezellig.

Morgen weer een tripje.

x