Vrijdag 24 juni

Llangollen/Lake Districkt

Meters maken…. 240 km!

Maar eerst een vorstelijk ontbijt met Scrambled eggs en zalm.

Deze plek zal ik niet snel vergeten, een klein paradijsje.

Bram kwam nog even zeggen dat ik het vlaggetje van 60 jaar oud niet mag wassen.

We vertrekken in groepjes. Het fijne van deze club is dat iedereen de krenten uit de pap haalt die hij of zij lekker vindt.

Wat een drukke, rode bakstenen huizen hier toch. Een erker, een koekoeksdakje boven de voordeur en ook boven alle ramen. Kleine ruitjes, televisie-antennes en een stuk of 6 pijpen uit elke schoorsteen. Sommige ook weer met dakje erboven, de pijpen die over waren dienden als bloembak in de tuin. Regenpijpen die met een bochtje verbonden worden met de buren en…. Baskets met bloemen naast de voordeur.

Na het tanken rijden we opeens weer achter Irma en Patricia aan. Die maken wel tempo zeg haha..

We brengen een bezoek aan het Albert Dock in Liverpool.

Oude havenopslagruimtes zijn hier omgetoverd tot winkels bars en galeries.

Voor ons een nieuwe ervaring.

Leuk om rond te lopen en stil te staan bij het beeld van De Beatles

én het beeld waar je niet omheen kunt de ‘Liverpool mountain’

Deze tien meter hoge fluorescerende sculptuur staat hoog in Mermaid en is een niet te missen attractie aan de kade. Geïnspireerd door de kunst van het balanceren van rotsen, maakt de creatie van de veelgeprezen Zwitserse kunstenaar Ugo Rondinone deel uit van zijn Mountain-serie, met zusterwerken ook in Las Vegas en Miami.

We steken de weg weer over

Matthew street in en naar ‘The Cavern Club’ waar de Beatles voor het eerst als huisband begonnen zijn.

Daar duiken we een pub in en bestel ik een halfje Guinness.

Dat is pas sfeer proeven. En sfeer was er in de ‘BEATLE STREET’.

Eerst even door Lancaster heen met al die stoplichten voordat we in rustiger vaarwater komen.

Wat is het weer volop genieten nu we door Beatrix Potter geliefde Lake District rijden. Je zou bijna zeggen ‘hier komen we voor’

Het Lake District National Park kan worden betiteld als één van de mooiste landschappen van Engeland.

Zo afwisselend en zó groen.

Met kleine muurtjes waartussen de mooiste bloemetjes groeien.

Kilometers lang langs een groot meer met groene heuvels rechts van ons. Een fijne weg met bochten zoals Hans dat graag heeft. Hele stukken van deze rit bestonden uit zeer smalle onoverzichtelijke “single track roads” hier moest met aangepaste snelheid gereden worden omdat achter iedere bocht een tegenligger op kan duiken. En veel, heel veel schapen. Het leuke van open rijden is dat je ze ook ruikt.

Het is bewolkt en al een beetje nevelig als we aan het laatste stuk beginnen. Dat stuk heb ik gefilmd voor vrienden die met pech staan.

Dat is altijd zo jammer.

Ons einddoel

Coledale-inn hotel, ons onderkomen voor twee nachten.

Het was een lange rit vandaag. Toch was iedereen op tijd binnen. Jan en Ineke hebben laten weten dat het euvel opgelost is en ze ook onderweg zijn.

Een heerlijk Lam gegeten, met gebakken champions vooraf.

Rond 22.30 uur sprong iedereen op. ‘Daar komen ze’.

Hoe blij kun je zijn dat we weer herenigd zijn. Bloemetjes werden geplukt en knuffels uitgedeeld.

En morgen ……pakken we de draad weer op.

Voor nu allemaal lekker slapen