22* en bewolkt.

Het heeft geregend maar niet veel zo te zien.

Toen we de ontbijtruimte inkwamen pakte de manager zijn telefoon om zijn vrouw te bellen die eitjes voor ons moest bakken.

Hij haalde zijn schouders op ‘ik kan nog geen ei bakken’ wilde hij daarmee zeggen.

We zijn weer blij om te vertrekken, hoe fijn het hier ook was.

Tijd voor iets nieuws.

Het eerste gehucht is een vervallen boeltje.

Monclar d'Agenais.

Valt buiten het circuit van mooiste dorpjes dat is duidelijk.

Ze zullen gedacht hebben ‘als er nog maar een paar hoeken over zijn, bestaat de centrale hal nog steeds en herbergt het stadhuis’

Modekoningen zoeken deze vervallenheid tegenwoordig op als achtergrond voor hun kostbare collectie. Die tegenstrijdigheid verkoopt!

Zo niet, dan toch maar witte busjes bestellen.

We rijden alweer door een schilderachtig landschap met zonnebloemvelden waar Van Gogh zijn handen aan vol zou hebben.

Om elke bocht weer een nieuw schilderij.

Niet te vangen in een foto vanuit de auto maar een walhalla voor fotografen

Over een mooie rit gesproken, déze spant de kroon.

Vruchtbare grond hier. Alles is groen, de pruimentijd is ingeluid en appeltjes hangen zwaar aan de takken.

En wat een fijn bochtenwerk voor Hans

In Belvés beginnen de klokken te luiden op het moment dat wij daar aankomen, moet niet gekker worden.

Belvès

De naam betekent letterlijk "mooi uitzicht". Eén van de pronkstukken van het dorp is de markthal uit de vijftiende eeuw met 23 eikenhouten palen waaronder op woensdag, in de zomermaanden, een avondmarkt is. Vandaag dus.

Lange tafels en banken zijn al opgesteld, straks komen de lokale boeren, de dorpsslager, de plaatselijke bakker en andere lokale ondernemers hun gerechten aanbieden.

Jammer, wij moeten door en deze keer ons vertier elders zoeken.

Dat lukt voorlopig in de kleine straatjes met winkeltjes en bij het café op het plein, rosé en bier is zo langzamerhand ons recept tussen de middag.

Aan een van de palen op het plein zien we de ijzeren ring die om de nek van een wetsovertreder werd gedaan. De criminelen werden daar dan enkele dagen vastgehouden.

De holwoningen, onder het Marktplein willen we graag bekijken maar dat kan alleen met een gids en duurt 1.5 uur.

Truffelbosjes en notenbomen op ons pad.

Het kasteel van Beynacis een van de best bewaarde en een van de beroemdste van de Périgord.
Het werd gebouwd in de 12e eeuw door de baronnen van Beynac.

Zodra er boven op de rotsen een kasteel gebouwd is trekt dat toeristen.

Wij verspreiden schijnbaar vrolijkheid. Dat merk je aan de lachende zwaaiende mensen. Veel Nederlanders hier.

De smalste weggetjes, zelfs met gras in het midden, en Hans stuurt ons er doorheen.

Ik ben aan een stuk door vol verwondering.

Alles wat je mag verwachten van Frankrijk komt vandaag voorbij.

De zon komt er ook weer door, het plaatje is compleet, kan niet beter!

Hôtel Le Cro-Manon.

Dit hotel is met zorg gekozen door Hans. We lezen dat 2 Belgen, Ruud en Jan deze zaak overgenomen hebben. Dat is reden één.

We hebben een foto van onze eerste MG hier voor de deur.

Nu hebben we er ook een met de Morgan, dat is reden twéé (mannen!)

Maar al met al ben ik blij dat ik hier ben. Jan komt ons in de tuin verwelkomen. Is die mooie auto van jullie?

Het is vandaag een vrije dag voor het personeel.

Dus Ruud is alleen. Er zijn veel reserveringen geweigerd maar ‘die mogen komen’ had Ruud gezegd en er achter aan, ‘als het eten nu maar niet tegen valt!’

We zitten hier aan de Pernod en horen de gezellige geluiden van het zwembad.

Jan vertelt dat zij beide een goede baan hadden in België maar de grote stap durfden maken om ‘eigen baas’ te zijn toen dit hotel te koop kwam hier in Les Eyzies

17 maanden duurden het voor alles rond was. En 6 dagen later ging de lockdown in.

Geen overheidssteun! Het was armoede en ze leefden op diepvriesgroenten.

Nu loopt het goed en krijgen ze uitstekende reviews.

Ze hebben grote plannen.

Een Valse start, zullen we maar hopen.

We genieten van de wijn, die wordt aanbevolen als ‘de verrassing van het jaar,’

komt uit een klein deel van de Bergerac

Heerlijk dat Vlaams geklap om ons heen.

Ruud kookt heerlijk en Jan is een bovenstebeste PR man.

Op tijd naar bed en morgen….

Zo de wind waait…..